Γράφει ο Γρηγόρης Νικολόπουλος
Αν κάποιος που χρωστούσε πολλά χρήματα σας ζητούσε ένα έκτακτο δάνειο για να στρώσει τη δουλειά του και εσείς του το δίνατε και την επόμενη ημέρα τον βλέπατε να κυκλοφορεί με ένα καινούργιο ακριβό αυτοκίνητο, τι θα καταλαβαίνατε; Οτι αυτός μάλλον έφαγε τα λεφτά σας και δεν πρόκειται να σας τα ξαναδώσει ποτέ πίσω και φυσικά δεν θα του ξαναδανείζατε. Κάπως έτσι μας βλέπουν σήμερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι διεθνείς τραπεζίτες......
Εχουμε χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας έναντι των δανειστών μας και γι΄ αυτό εκείνοι ζητούν πολύ υψηλότερα επιτόκια για να μας δανείσουν- και δεν είναι βέβαιον ότι θα συνεχίσουν να μας δανείζουν, εκτός αν τους πείσουμε ότι πλέον σοβαρευτήκαμε. Πώς θα πεισθούν ότι σοβαρευτήκαμε; Αν τους το πει ο Αλμούνια, ο Τρισέ, ο Γιούνκερ και ο Προβόπουλος. Αυτούς ακούνε οι διεθνείς επενδυτές και όχι τους έλληνες υπουργούς. Για να το πουν, όμως, αυτό οι ευρωπαίοι επίτροποι και τραπεζίτες θα πρέπει η κυβέρνηση να πάρει κάποια σκληρά μέτρα, κάποια μέτρα που δεν θα αρέσουν σε κανέναν, εκτός των ευρωπαίων επιτρόπων και των τραπεζιτών. Και η κυβέρνηση δεν θέλει να πάρει αυτά τα μέτρα διότι δεν εντάσσονται στη λογική του ισχυρού κοινωνικού κράτους που προεκλογικά είχε υποσχεθεί και είναι μέτρα που εξοντώνουν οικονομικά τα πιο αδύναμα στρώματα. Τι μπορεί να γίνει λοιπόν;
Η κυβέρνηση δεν θεωρεί ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο. Εχει ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση παρ΄ όλο που οι Ευρωπαίοι δεν της δίνουν ούτε μια μικρή παράταση χρόνου. Στόχος της κυβέρνησης είναι να υποβάλει στις Βρυξέλλες ένα τριετές πρόγραμμα εξόδου από την κρίση το οποίο θα αρχίσει να υλοποιείται μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2010, αφού προηγηθεί ένας διάλογος με τις παραγωγικές τάξεις. Εφόσον, όμως, οι Βρυξέλλες δεν δίνουν αυτή την πίστωση χρόνου τριών μηνών, τι θα κάνει η κυβέρνηση; Σύμφωνα με τις πληροφορίες από το οικονομικό επιτελείο, θεωρεί ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για το επόμενο τρίμηνο. Προφανώς θα αποδεχθεί να δανειστεί με υψηλότερα επιτόκια μη μπορώντας να αντιμετωπίσει την πίεση των κερδοσκόπων και εφόσον δεν καταφέρει να βρει χρήματα από άλλες, εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης, οικονομίες. Πληροφορίες που δεν επιβεβαιώνονται επίσημα αναφέρουν ότι ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να κλείσει συμφωνίες για την τοποθέτηση κεφαλαίων από μη ευρωπαϊκές χώρες σε ελληνικά ομόλογα. Ακόμη και αν ο Πρωθυπουργός επιχειρεί κάτι τέτοιο, δεν είναι βέβαιον ούτε ότι θα πετύχει ούτε ότι θα έχει ευνοϊκούς όρους. Σε κάθε περίπτωση πάντως το χειρότερο σενάριο είναι ότι θα δανειστούμε με υψηλά επιτόκια επιβαρύνοντας τη θέση μας και ότι θα προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από αυτή την κατάσταση με μέτρα που θα ληφθούν τον Απρίλιο.
Αν κάποιος που χρωστούσε πολλά χρήματα σας ζητούσε ένα έκτακτο δάνειο για να στρώσει τη δουλειά του και εσείς του το δίνατε και την επόμενη ημέρα τον βλέπατε να κυκλοφορεί με ένα καινούργιο ακριβό αυτοκίνητο, τι θα καταλαβαίνατε; Οτι αυτός μάλλον έφαγε τα λεφτά σας και δεν πρόκειται να σας τα ξαναδώσει ποτέ πίσω και φυσικά δεν θα του ξαναδανείζατε. Κάπως έτσι μας βλέπουν σήμερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι διεθνείς τραπεζίτες......
Εχουμε χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας έναντι των δανειστών μας και γι΄ αυτό εκείνοι ζητούν πολύ υψηλότερα επιτόκια για να μας δανείσουν- και δεν είναι βέβαιον ότι θα συνεχίσουν να μας δανείζουν, εκτός αν τους πείσουμε ότι πλέον σοβαρευτήκαμε. Πώς θα πεισθούν ότι σοβαρευτήκαμε; Αν τους το πει ο Αλμούνια, ο Τρισέ, ο Γιούνκερ και ο Προβόπουλος. Αυτούς ακούνε οι διεθνείς επενδυτές και όχι τους έλληνες υπουργούς. Για να το πουν, όμως, αυτό οι ευρωπαίοι επίτροποι και τραπεζίτες θα πρέπει η κυβέρνηση να πάρει κάποια σκληρά μέτρα, κάποια μέτρα που δεν θα αρέσουν σε κανέναν, εκτός των ευρωπαίων επιτρόπων και των τραπεζιτών. Και η κυβέρνηση δεν θέλει να πάρει αυτά τα μέτρα διότι δεν εντάσσονται στη λογική του ισχυρού κοινωνικού κράτους που προεκλογικά είχε υποσχεθεί και είναι μέτρα που εξοντώνουν οικονομικά τα πιο αδύναμα στρώματα. Τι μπορεί να γίνει λοιπόν;
Η κυβέρνηση δεν θεωρεί ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο. Εχει ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση παρ΄ όλο που οι Ευρωπαίοι δεν της δίνουν ούτε μια μικρή παράταση χρόνου. Στόχος της κυβέρνησης είναι να υποβάλει στις Βρυξέλλες ένα τριετές πρόγραμμα εξόδου από την κρίση το οποίο θα αρχίσει να υλοποιείται μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2010, αφού προηγηθεί ένας διάλογος με τις παραγωγικές τάξεις. Εφόσον, όμως, οι Βρυξέλλες δεν δίνουν αυτή την πίστωση χρόνου τριών μηνών, τι θα κάνει η κυβέρνηση; Σύμφωνα με τις πληροφορίες από το οικονομικό επιτελείο, θεωρεί ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για το επόμενο τρίμηνο. Προφανώς θα αποδεχθεί να δανειστεί με υψηλότερα επιτόκια μη μπορώντας να αντιμετωπίσει την πίεση των κερδοσκόπων και εφόσον δεν καταφέρει να βρει χρήματα από άλλες, εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης, οικονομίες. Πληροφορίες που δεν επιβεβαιώνονται επίσημα αναφέρουν ότι ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να κλείσει συμφωνίες για την τοποθέτηση κεφαλαίων από μη ευρωπαϊκές χώρες σε ελληνικά ομόλογα. Ακόμη και αν ο Πρωθυπουργός επιχειρεί κάτι τέτοιο, δεν είναι βέβαιον ούτε ότι θα πετύχει ούτε ότι θα έχει ευνοϊκούς όρους. Σε κάθε περίπτωση πάντως το χειρότερο σενάριο είναι ότι θα δανειστούμε με υψηλά επιτόκια επιβαρύνοντας τη θέση μας και ότι θα προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από αυτή την κατάσταση με μέτρα που θα ληφθούν τον Απρίλιο.
Δημοσίευση σχολίου