Το εκλογικό αποτέλεσμα έδειξε ξεκάθαρα ότι οι προσδοκίες των πολιτών για ένα καινούριο κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο είναι απροσδόκητα υψηλές.
Είναι όμως αμφίβολο ότι θα είναι εξίσου υψηλός και ο βαθμός ανοχής του κόσμου στην απραξία ή στην επανάληψη του κύκλου «άδεια ταμεία-σκληρά εισπρακτικά μέτρα».....
Η οικονομική κρίση σήμανε το τέλος των ψευδαισθήσεων για την «κούφια» ελληνική οικονομία που εξαρτάται από τα δανεικά και οι προεκλογικές υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ «χτύπησαν φλέβα». Την ίδια στιγμή, όμως, έβαλαν τον πήχη ψηλά.
Τα πράγματα, όμως, δεν θα είναι καθόλου εύκολα και είναι σαφές ότι θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια σε τρία μέτωπα:
1Να αντιμετωπίζονται κατεπείγοντα προβλήματα και να συμμαζεύεται σταδιακά η οικονομία.
2Να «παζαρεύεται» η κατάσταση με την Ε.Ε., ώστε να μην υπάρχουν κυρώσεις και δίνονται αρνητικά σήματα στις αγορές ομολόγων από όπου δανείζεται το ελληνικό Δημόσιο.
3Να διατηρείται η σχέση με την κοινωνία, η οποία περιμένει ούτε λίγο ούτε πολύ να ενισχυθεί η κοινωνική δικαιοσύνη, να διαλυθούν η φαυλοκρατία και η διαφθορά και να αλλάξει και το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.
Οπως φάνηκε τις τελευταίες ημέρες, η κατάσταση των δημόσιων οικονομικών είναι πολύ χειρότερη από εκείνη που είχε ανακοινωθεί προεκλογικά. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία «λογοδοτεί» στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Και από ό,τι φαίνεται η νέα κυβέρνηση σκοπεύει να καταγράψει την κατάσταση που παραλαμβάνει, επιχειρώντας να «φωτογραφίσει» τα όρια των δυνατοτήτων της και τις πολιτικές ευθύνες, χωρίς όμως να εμφανιστεί ανυπόληπτη στην Ε.Ε. Επιπλέον, όπως είναι αναμενόμενο, θα επιχειρήσει να «φορτώσει» στη φετινή χρονιά όλες τις «τρύπες» και τα ελλείμματα που υφίστανται, για να ξεκινήσει τη δική της πολιτική με τον προϋπολογισμό του 2010.
Είναι ασφαλώς διαφορετικό το έλλειμμα να φτάνει το 6% του ΑΕΠ, και διαφορετικό να προσεγγίζει το 12%. Και σίγουρα, τα περιθώρια ελιγμών της κυβέρνησης περιορίζονται. Ομως αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία. Αλλωστε και προεκλογικά η σοβαρότητα της δημοσιονομικής κατάστασης υπογραμμίστηκε σε όλους τους τόνους.
Οι μόνες «δικαιολογίες» που μπορεί να δίνει, πλέον, η κυβέρνηση είναι έργα: Πειστήρια ότι οι μεταρρυθμίσεις προχωρούν. Να πείθει ότι ακόμα και εάν καθυστερήσουν, λόγω οικονομικών ή άλλων περιορισμών, έχουν δρομολογηθεί.
Ηκατάργηση των κρατικών επιτροπών που ανακοινώθηκε την περασμένη εβδομάδα ήταν μια ενδιαφέρουσα κίνηση, αλλά κυρίως συμβολική. Το οικονομικό αποτέλεσμα δεν είναι καθοριστικό. Χρειάζονται περισσότερες και βαθύτερες παρεμβάσεις, συνεχώς, στην εστία της μικροδιαφθοράς που ανθεί σε πολεοδομίες, εφορίες και αλλού.
Και αυτό θα είναι ένα πειστικό επιχείρημα και ενώπιον της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Κομισιόν θα πιέσει για εισπρακτικά μέτρα, όπως η αύξηση των έμμεσων φόρων και η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι ένα μελετημένο και συγκεκριμένο πλάνο, με σαφή χρονικό ορίζοντα και εκτίμηση οικονομικής αποτελεσματικότητας.
Γιατί εάν πράγματι τα δημοσιονομικά δεδομένα είναι εκείνα που παρουσίασε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, δεν θα αρκέσουν τρία χρόνια για τη δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά θα χρειαστούν τουλάχιστον πέντε.
Στο ασταθές πολιτικό τοπίο που έχει δημιουργηθεί, ο ένας πόλος του δικομματισμού ήδη τις τελευταίες ημέρες δοκιμάζεται. Εάν η παράταξη που μόλις ανέλαβε την εξουσία δεν καταφέρει να ανταποκριθεί στις μεγάλες προσδοκίες της κοινωνίας, ίσως δοκιμαστεί και η ίδια. Για να το πετύχει, όμως, πρέπει να αναζητήσει ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες.
Εκτύπωση σελίδαςΑποστολή με EmailΔιάδοση στο GoogleΔιάδοση στο del.icio.usΔιάδοση στο FacebookΔιάδοση στο TwitterΔιάδοση στο BuzzΔιάδοση μέσω του AddThis.com
Δημοσίευση σχολίου