Γράφει ο Χρήστος Κίττας
Πριν από λίγες μόλις ημέρες αποφάσισα να συνυπογράψω την αίτηση ακύρωσης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά των αδειών ίδρυσης των περίπου 40 κολεγίων, κίνηση που είχε και συμβολικό χαρακτήρα. Δυστυχώς, πέρα από κάθε λογική, σχεδόν πραξικοπηματικά, υπεγράφησαν από τον αρμόδιο υπουργό μόλις τρεις ημέρες πριν από τις εθνικές εκλογές και οι άδειες λειτουργίας....Διακεκριμένοι νομικοί εντοπίζουν τα κωλύματα στα οποία προσκρούει η ίδρυση των 40 κολεγίων και- με την ήδη υποβληθείσα αίτηση ακύρωσης αλλά και με νέα αίτησηπροσφυγή, σχετικά με την τουλάχιστον περίεργα βιαστική απόφαση του τέως πλέον υπουργού να εγκρίνει και τη λειτουργία των κολεγίων- ζητούν από την ελληνική Δικαιοσύνη να αποφανθεί.
Πέρα όμως από αυτές τις ενέργειες θα ήθελα ως πανεπιστημιακός δάσκαλος που υπηρετεί το Δημόσιο Πανεπιστήμιο σχεδόν 38 χρόνια να καταθέσω την αγωνία μου για την επόμενη μέρα στον χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης, όπως αυτή επιχειρείται να διαμορφωθεί με την ουσιαστικά ανεξέλεγκτη λειτουργία ως δήθεν πανεπιστημίων των εκπαιδευτηρίων-παρόχων μεταλυκειακής εκπαίδευσης.
Διερωτάται κανείς εύλογα πώς είναι δυνατόν φορείς μη τυπικής εκπαίδευσης, όπως αυτοί ορίζονται στον νόμο 3696/2008- και αναφέρομαι στα Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών ή τη νεότερη μορφή τους, τα Κολέγια- πώς αυτά μπορούν να παρέχουν τελικά με την ανοχή του κράτους- αν όχι με τις ευλογίες του- τυπική εκπαίδευση. Πώς είναι δυνατόν στα υπάρχοντα χρονίζοντα προβλήματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης (υποχρηματοδότηση κυρίως της έρευνας, ίδρυση χωρίς αρχικό συνολικό σχεδιασμό Πανεπιστημίων και ΤΕΙ καθώς και Τμημάτων, αναιμική αυτοδιοίκηση και πολλά άλλα) να σωρεύονται και άλλα με την επίσημη πλέον λειτουργία των μεταλυκειακών εκπαιδευτηρίων. Πώς είναι δυνατόν η Πολιτεία να ελέγχει αυστηρά και επί της ουσίας - και ορθώς πράττει- κάθε βαθμίδα τυπικής εκπαίδευσης αλλά παράλληλα να απεμπολεί το δικαίωμα του εξίσου αυστηρού και επί της ουσίας ελέγχου των εκπαιδευτηρίων της μη τυπικής εκπαίδευσης.
Υπό αυτές τις συνθήκες, δυστυχώς, φαίνεται να έρχονται ακόμη πιο δύσκολες μέρες για την Ανώτατη Παιδεία, όχι τόσο για τους λειτουργούς της όσο κυρίως για τους νέους, αφού θα πολλαπλασιασθούν τα πτυχία χωρίς «αντίκρισμα», πτυχία μάλιστα που θα χορηγούνται πλέον και από τα «μη τυπικά» εκπαιδευτήρια, πολλά από τα οποία στοχεύουν στο αλόγιστο κέρδος και όχι βεβαίως στην παραγωγή και τη διάδοση της γνώσης.
Το πρόβλημα είναι κατεξοχήν πολιτικό: πώς θα μπορέσει η Ελληνική Πολιτεία να ελέγξει τον χώρο της μη τυπικής μεταλυκειακής εκπαίδευσης και παράλληλα να χαράξει επιτέλους έναν σύγχρονο χάρτη της Ανώτατης Εκπαίδευσης στη χώρα μας; Ιδού το ερώτημα στο οποίο καλούνται εμπράκτως και με συγκεκριμένες θέσεις να απαντήσουν όχι μόνο η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση αλλά και όλα τα κόμματα.
Διαφορετικά, με την «ανωτατοποίηση» των μεταλυκειακών εκπαιδευτηρίων και τη συνεχή και συστηματική παραπληροφόρηση που αυτά επιχειρούν, εκμεταλλευόμενα τον διακαή πόθο των ελληνικών οικογενειών για πρόσβαση των παιδιών τους στην Ανώτατη Παιδεία, σπέρνονται ελπίδες, που θα αποδειχθούν φρούδες, και έτσι- μοιραία- θα θερίσουμε από τη νεολαία και πάλι θύελλες.
Ο κ. Χρήστος Κίττας είναι πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Δημοσίευση σχολίου