Γιώργος Σκαφιδάς
Όσα αποτελούσαν άλλοτε επιστημονική φαντασία, είναι πια εδώ. Ήταν αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν ο Αμερικανός συγγραφέας και σεναριογράφος Ρέι Μπράντμπερι παρουσίασε έναν οχτάποδο ρομποτικό σκύλο ως όργανο της τάξης που κυνηγά παραβάτες, μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματος «Φαρενάιτ 451»… και τέλη της δεκαετίας του 1940, όταν ο Ισαάκ Ασίμωφ δημοσίευσε στις ΗΠΑ ένα διήγημα με πρωταγωνιστή ένα «μικρό χαμένο ρομπότ» σε μια στρατιωτική βάση…
Εβδομήντα χρόνια μετά, χειροπιαστά ρομπότ παίρνουν πια θέση επί του πεδίου, από την Ουκρανία ως τις ΗΠΑ και από το Ισραήλ ως τη Ρωσία, αναδιαμορφώνοντας επιχειρησιακά δεδομένα και δυνατότητες. Όσο για εκείνον τον ρομποτικό σκύλο του μακρινού μυθιστορηματικού παρελθόντος, και αυτός είναι πια γεγονός. Για του λόγου το αληθές, αρκεί μια ματιά σε μοντέλα όπως είναι, για παράδειγμα, το ANYmal του Robotic Systems Lab της ETH Zurich ή τα τετράποδα VISION 60 και Spot των αμερικανικών Ghost Robotics και Boston Dynamics αντίστοιχα…
Μη-επανδρωμένα ρομποτικού τύπου χερσαία οχήματα (unmanned ground vehicles/UGVs ή “crude ground robots” όπως τα αποκαλεί χαρακτηριστικά σε άρθρο του ο ιστοχώρος DefenseNews) ήδη δοκιμάζονται στο μέτωπο της Ουκρανίας, από τις ρωσικές αλλά και τις ουκρανικές δυνάμεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ωστόσο, μιλάμε κυρίως για οχήματα προορισμένα να εκτελούν αποστολές ανεφοδιασμού και/ή μεταφοράς τραυματιών, κι όχι για Robotic Combat Vehicles/RCVs ή «killer robots».
Το περιοδικό Military & Aerospace Electronics υπογράμμιζε, σε παλαιότερο άρθρο του, πόσο ωφέλιμα μπορούν να αποδειχθούν τα ρομποτικά οχήματα στο πλαίσιο αποστολών που θεωρούνται «άχαρες, βρώμικες ή επικίνδυνες» (“dumb, dirty or dangerous”). Ο Τιμ Ρις, διευθυντικό στέλεχος της αμερικανικής General Dynamics Land Systems, κατασκευάστριας των ρομποτικών συστημάτων MUTT και Tracked Robot 10-ton (TRX), εξηγούσε πώς τα ρομπότ μπορούν να απαλλάξουν τους στρατιώτες από (κυριολεκτικά) βρώμικες, επικίνδυνες και άχαρες/βαρετές εργασίες.
Γιατί να ρισκάρουν απλοί στρατιώτες να χάσουν τη ζωή τους από εχθρικά πυρά, να μολυνθούν ή να καταπονηθούν/τραυματιστούν επιχειρώντας τέτοιες «διαδικαστικού τύπου» αποστολές, εάν αυτές γίνεται να τις αναλάβουν μη-επανδρωμένα μηχανήματα;
Ρώσοι, Ουκρανοί και Αμερικανοί παρουσιάζονται να επενδύουν πια στην ανάπτυξη τέτοιου τύπου οχημάτων.
Ο στρατός των ΗΠΑ ειδικότερα, εργάζεται πάνω στην ανάπτυξη σχηματισμών εντός των οποίων θα συμπράττουν ρομπότ και άνθρωποι, με τα ρομπότ να αναλαμβάνουν τις περισσότερου «μηχανικού τύπου» αποστολές: υποστήριξης, αναγνώρισης/επιτήρησης, συλλογής πληροφοριών, μεταφοράς φορτίων, εκκαθάρισης ναρκοπεδίων και εξουδετέρωσης βομβών κ.ά. Σχετικές δοκιμές έχουν ήδη γίνει στα πεδία εκπαίδευσης του Φορτ Μουρ στη Τζόρτζια (Maneuver Center of Excellence) και του Φορτ Ίργουιν στην Καλιφόρνια (National Training Center), ενώ στο Φορτ Μουρ πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Οκτώβριο και ένα συνέδριο υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Human Machine Integration Summit». Σημειώνεται ότι, παράλληλα, ο στρατός των ΗΠΑ έχει αναθέσει σε τέσσερις εταιρείες (McQ, Textron Systems, General Dynamics Land Systems, Oshkosh Defense) να του παρουσιάσουν προτάσεις για Robotic Combat Vehicles/RCVs που, εάν εγκριθούν, θα περάσουν στο στάδιο της παραγωγής.
Ρομποτική δράση αναπτύσσουν, ωστόσο, και άλλες χώρες, εκτός των ΗΠΑ.
Η εσθονική εταιρεία Milrem Robotics, για παράδειγμα, παράγει το πολλαπλών ρόλων μη-επανδρωμένο χερσαίο όχημα TheEMIS, ένα UGV φτιαγμένο για να μεταφέρει φορτία και τραυματίες (αλλά και να πυροβολεί), το οποίο έχει μάλιστα σταλεί και στα πεδία των μαχών στην Ουκρανία. Ειρήσθω εν παρόδω, αξίζει να θυμίσουμε ότι στην εσθονική Milrem Robotics έχουν αποκτήσει πλειοψηφικό μερίδιο τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα μέσω του ομίλου EDGE για τον οποίο είχαμε γράψει στο Α&Δ τον περασμένο Ιούνιο.
Στα πεδία της Ουκρανίας τεστάρουν ωστόσο τα δικά τους ρομποτικά οχήματα και οι Ρώσοι (το Zubilo της εταιρείας Remdizel κ.ά.) αλλά και οι Ουκρανοί (τα IRONCLAD, Myslyvets, Sirko-S, Sirko-S1, RSVK-M2 HUNTER κ.ά.).
«Στρατιωτικά ρομπότ» (το οπλισμένο ημι-αυτόνομο Jaguar κ.ά.) έχουν αναπτύξει, όμως, και οι Ισραηλινοί, κυρίως μέσω της Israel Aerospace Industries (IAI) η οποία έχει παρουσιάσει σειρά από χερσαία αυτόνομα συστήματα (ground autonomous systems), μη-επανδρωμένα οχήματα για τον έλεγχο των συνόρων (border control UGVs) κ.ά.
Όταν ακούν για unmanned ground vehicles/UGVs, κάποιοι μπορεί να θυμούνται παλαιότερα πρότζεκτ που «απέτυχαν» και – τελικώς – εγκαταλείφθηκαν, όπως ήταν για παράδειγμα το MULE της Lockheed Martin… Στο μεσοδιάστημα ωστόσο, τα τελευταία δέκα χρόνια, είναι πάρα πολλά αυτά που έχουν αλλάξει.
Δημοσίευση σχολίου