Ενδείξεις ότι περιπλέκεται η υπόθεση με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην επιχείρηση “Prosperity Guardian” (Φύλακας Ευημερίας) ου οργανώνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες για να αντιμετωπίσουν την απειλή των επιθέσεων των σιιτών ανταρτών Χούθι στη διεθνή ναυσιπλοΐα. Πιο συγκεκριμένα, πληροφορίες που διακινούνται στα κοινωνικά δίκτυα από έγκυρες δημοσιογραφικές και μη πηγές, αναφέρουν ότι η επιχείρηση “Prosperity Guardian” καταρρέει στην πράξη, καθώς η Γαλλία, η Ισπανία και η Ιταλία, αποφάσισαν να αποχωρήσουν και να μην τεθούν τη διοίκηση είτε των ΗΠΑ είτε της ΕΕ. Δηλαδή, να μην εισφέρουν μονάδες επιφανείας που θα επιχειρήσουν κατά των Χούθι, αρνούμενες να στείλουν αξιωματικούς συνδέσμους υπό τις διαταγές των Αμερικανών διοικητών της επιχείρησης.
Παρόλα αυτά, το πρόβλημα παραμένει, καθώς δεν έχει καταστεί εφικτή η προστασία μιας θαλάσσιας εμπορικής οδού ύψιστης γεωστρατηγικής σημασίας. Οι Χούθι με τη στρατιωτική δράση τους, αποτελούν απειλή για την ασφαλή διέλευση των εμπορικών πλοίων και των τάνκερ, στη θαλάσσια οδό που οδηγεί από την Αραβική θάλασσα και τον Κόλπο του Άντεν, διά των Στενών Μπαμπ αλ Μαντέμπ στο Σουέζ, δηλαδή τον θαλάσσιο δρόμο που οδηγεί στη Μεσόγειο. Η μία πλευρά του στενού ελέγχεται από από την Υεμένη και η άλλη από το Τζιμπουτί. Στην αφρικανική χώρα υπάρχουν βάσεις δυτικών χωρών, ενώ παρουσία έχουν και οι Κινέζοι και οι Ιάπωνες. Στην άλλη πλευρά, οι υποστηριζόμενοι από το Ιράν αντάρτες Χούθι. Ωστόσο, στο μπλοκ των χωρών της Δύσης που είχαν εκφράσει την καταρχήν πρόθεση συμμετοχής, παρουσιάζονται, όπως αναφέρθηκε, διαλυτικά φαινόμενα, περιπλέκοντας την ελληνική στάση…
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η ελληνική πλευρά έσπευσε να ικανοποιήσει το αμερικανικό αίτημα, χωρίς καν να υπάρξει διαβούλευση της πολιτικής με τη στρατιωτική ηγεσία. Σύμφωνα με τον “Βηματοδότη”, την απόφαση αποστολής ελληνικής φρεγάτας δεν τη γνώριζαν ούτε ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος, ούτε ο αρχηγός ΓΕΝ, αντιναύαρχος Ιωάννης Δρυμούσης. Ωστόσο, ξεκίνησε ολόκληρη συζήτηση και… “short list” πολεμικών πλοίων υποψηφίων για αποστολή, δύο φρεγατών MEKO 200HN και άλλων δυο ολλανδικών “S” (Kortenaer), σύμφωνα με διευκρίνιση που δόθηκε σε σχετικό ερώτημα που υπέβαλλε το DP.
Βασικό κριτήριο, η παρουσία δύο συστημάτων εγγύς αντιβληματικής προστασίας Phalanx. Αυτά αποτέλεσαν και διευκρινίσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Δένδια, κατά τη χθεσινή συνάντηση για ανταλλαγή ευχών για τις γιορτές, με τους διαπιστευμένους στο ΥΠΕΘΑ δημοσιογράφους, στο πλαίσιο της οποίας, διεξήχθησαν ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Όπως όμως εξελίσσεται η υπόθεση, αν κάτι αποδεικνύεται, είναι ότι η στρατιωτική ισχύς είναι “εργαλείο” της διπλωματίας, που πρέπει να είναι διαθέσιμο όταν αυτό απαιτηθεί. Γι’ αυτό και η διατήρηση επαρκούς επιπέδου στρατιωτικών ικανοτήτων, είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για την πολιτική αξιοποίηση της στρατιωτικής ισχύος.
Διότι διαχρονικά, οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες, με τη σημερινή να μην αποτελεί εξαίρεση, θυμούνται τις Ένοπλες Δυνάμεις όποτε έχουν να επιλύσουν κάθε λογής πρόβλημα, χωρίς να αντιλαμβάνονται τις συνέπειες επιχειρημάτων περί “δημοσιονομικού χώρου” και μη προτεραιοποίησης των εξοπλιστικών δαπανών και αυτών της συντήρησης και αναβάθμισης υφισταμένων πλατφορμών. Κατά συνέπεια, οδηγούμαστε πιθανότατα σε ένα ακόμα φιάσκο. Χωρίς να είναι γνωστές οι λεπτομέρειες της επιχείρησης, το περιβάλλον ασφαλείας της περιοχής στην οποία θα επιχειρήσει ελληνική φρεγάτα, άρα το επίπεδο του ρίσκου που θα αναληφθεί, δεν είναι δυνατό όχι μόνο να καθοριστεί το πότε μπορεί ένα πολεμικό πλοίο να φύγει, αλλά και το αν έχει τη δυνατότητα να αντεπεξέλθει με βάση τον οπλισμό που διαθέτει.
Δεδομένων των εξελίξεων όμως, εγείρεται ένα ζήτημα για το αν η ελληνική πλευρά προέβη σε οποιαδήποτε ενημέρωση και διαβούλευση με τους εταίρους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να συντονίσει τις ενέργειές της μαζί τους, ή έσπευσε να απαντήσει σε διμερές επίπεδο, μετά την εικαζόμενη ως διατύπωση σχετικού αιτήματος από την αμερικανική πλευρά. Τι συμβαίνει; Δεν νομίζουν ότι τόσο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, όσο και τα υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας, χρωστούν κάποιες διευκρινίσεις;
Τουλάχιστον, ο ΥΕΘΑ, φρόντισε χθες να “πατήσει φρένο”, διευκρινίζοντας ότι η αποστολή βρίσκεται σε πολύ πρώιμο στάδιο και σε πρώτη φάση, απλώς θα μεταβούν δυο Έλληνες αξιωματικοί στο στρατηγείο που έχει αναλάβει τη σχεδίαση και τον συντονισμό της επιχείρησης, με έδρα το Μπαχρέιν. Διευκρίνισε, ότι χρονικά απέχουμε σημαντικά από το χρονικό σημείο αναχώρησης της ελληνικής φρεγάτας.
Η υπόθεση αυτή μπορεί να επηρεαστεί τόσο από την έκβαση του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας, καθώς υπάρχουν σε εξέλιξη διπλωματικές διαδικασίες με στόχο, σε πρώτη φάση, την παύση των στρατιωτικών επιχειρήσεων, όσο και από το αν οι υποστηριζόμενοι από το Ιράν, αντάρτες Χούθι της Υεμένης, θα συνεχίσουν τη στρατιωτική τους δράση. Ποιος είναι ο λόγος όμως που ευρωπαϊκές χώρες διαχωρίζουν με τόσο απροκάλυπτο τρόπο τη θέση τους; Μήπως θεωρούν ότι η επιχείρηση κατά των Χούθι είναι προάγγελος επιχείρησης κατά του Ιράν που τους υποστηρίζει; Κι αν αυτό συμβεί, θα βρεθούν μπλεγμένες εκ των πραγμάτων σε έναν πόλεμο κατά του Ιράν;
Το πρόβλημα πρέπει να είναι πολύ σοβαρότερο από αυτό που φαίνεται σήμερα με ένα πολύ απλό σκεπτικό: Οι Ευρωπαίοι έχουν πολύ μεγαλύτερο κίνητρο προστασίας των θαλασσίων οδών, καθώς οι ΗΠΑ είναι ενεργειακά αυτάρκεις, σε αντίθεση με την Ευρώπη. Άρα, αυτό που τους αποτρέπει είναι πολύ σοβαρό. Ταυτόχρονα, η εξέλιξη ευνοεί τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, εάν η κυβέρνηση ακολουθήσει ορθολογική προσέγγιση και αποφύγει να πέσει θύμα γνωστών ιδεοληψιών που έβαζαν φρένο στην αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της Μεσογείου.
Αυτή τη στιγμή, μόνο η Ελλάδα έχει βρεθεί εκτός της εξίσωσης και -υποτίθεται πως- τρέχει να προλάβει το τρένο που εγκατέλειψε στα μέσα της προηγούμενης διαδικασίας. Η γεωστρατηγική αξία των κοιτασμάτων αυτών, δηλαδή και των δυνητικών ελληνικών, γίνεται πλέον ανυπολόγιστη, καθώς πέραν της οικονομικής αποτίμησης, η γεωπολιτική τους σημασία έχει εκτοξευθεί. Και είναι σε αυτή γεωπολιτική συγκυρία που η πολιτική τάξη του τόπου έχει αφήσει τη χώρα χωρίς Πολεμικό Ναυτικό. Αντί να επενδύσει στη στρατιωτική ισχύ ώστε να μπορεί να προστατεύσει αυτό το πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο που απειλείται ευθέως από την Τουρκία, περιμένουν πρώτα να αξιοποιήσουν κοιτάσματα, ώστε μετά να αγοράσουν καράβια… Αυτοκαταστροφική πολιτική ανοησία και ανεπάρκεια σε όλο της το “μεγαλείο”.
Δημοσίευση σχολίου