Η αμερικανική κυβέρνηση, μαζί με τους Τούρκους, απέρριψαν χωρίς δεύτερη συζήτηση και τη συμμετοχή της Βραζιλίας. Οι ομοιότητες ανάμεσα στις δυο χώρες στην προκειμένη περίπτωση είναι εντυπωσιακές:
Και οι δύο ακολουθούν εντελώς ανεξάρτητη πορεία και πολιτική, η οποία δεν συμβαδίζει με την αντίστοιχη αμερικανική.
Και οι δύο έχουν αποπειραθεί να αυτονομηθούν συζητώντας με την Τεχεράνη, με την Τουρκία να εμφανίζεται πλέον ως προστάτης του σιιτικού θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν στη Δύση, μη διστάζοντας να λειτουργούν και ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη πολιτικών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Και οι δυο αποτελούν «αγκάθι» για τις Ηνωμένες Πολιτείες σε δυο διαφορετικές, ταυτόχρονα όμως και περιοχές υψίστης σημασίας, ενώ η Βραζιλία που έχει πολύ ευρύτερες από περιφερειακές – πέραν της Νότιας Αμερικής – φιλοδοξίες και επιχείρησε να παίξει κάποιο ρόλο στο ζήτημα του Ιράν, προκαλώντας την αντίδραση των ΗΠΑ, αν και οι διμερείς σχέσεις Μπραζίλιας – Ουάσιγκτον είναι κομβικής σημασίας για το μέλλον της Νότιας Αμερικής. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι οι Αμερικανοί δεν επιθυμούν την παρέμβαση τρίτων σε αυτό το μέγα πρόβλημα των πυρηνικών φιλοδοξιών του Ιράν.
Ωστόσο, και μόνο η εκδήλωση της επιθυμίας των Ιρανών για την εμπλοκή των Τούρκων στη διαδικασία, θα ήταν επαρκής λόγος απόρριψης του ενδεχομένου συμμετοχής τους…
Αυτό που αποδεικνύεται από την αμερικανική στάση, είναι ότι η νέα εξωτερική πολιτική της Άγκυρας, την έχει φέρει αντιμέτωπη με τις ΗΠΑ, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την ασφάλεια σε μια περιοχή που τυγχάνει να βρίσκεται και η Ελλάδα…
Δημοσίευση σχολίου