Την επίθεση μεγάλου μέρους του τύπου κατά του Έρντογαν προκάλεσε η επίθεσή του κατά των ελληνικών Μέσων Ενημέρωσης. Ως γνωστόν, ο Έρντογαν επιτέθηκε σε Έλληνα δημοσιογράφο που του απηύθυνε ερώτηση σχετικά με τις υπερπτήσεις των τουρκικών αεροκαφών στο Αιγαίο. Ο Έρντογαν εξανέστη και απάντησε στο δημοσιογράφο ότι οι Έλληνες δημοσιογράφοι λειτουργούν σα ραντάρ, καταμετρώντας πόσα αεροπλάνα απογειώνονται από τις δύο πλευρές, εργαζόμενοι σαν γραφείο τύπου του ελληνικού ΓΕΕΘΑ. Ο τουρκικός τύπος απέδωσε μεγάλη σημασία στις αντιδράσεις των προσβεβλημένων Ελλήνων δημοσιογράφων, ενώ η ικανοποίησή πολλών για τα «εξ αμάξης που σέρνουν οι Έλληνες συνάδελφοί μας στον Έρντογαν» ξεχειλίζει.
Οι τίτλοι των ελληνικών εφημερίδων – «Μάθημα δημοσιογραφίας από το Σουλτάνο Έρντογαν», «Σουλτανικό φιρμάνι για λογοκρισία», «Πρόκληση του Τούρκου πρωθυπουργού» - αναπαράγονται αυτούσιοι στα εδώ άρθρα. Ξεχειλίζουν οι στήλες του κεντρώου τύπου από επαίνους για τις διαμαρτυρίες των Ελλήνων, που «δε δέχονται υποδείξεις για το πώς πρέπει να ασκούν το επάγγελμά τους, ποιες ειδήσεις πρέπει να προβάλλουν και ποιες όχι».
Παρότι το ζήτημα άπτεται των ελληνοτουρκικών, και μάλιστα ενός ζητήματος όπου οι δύο πλευρές διατηρούν έντονες διαφωνίες, ο τουρκικός τύπος δε συμπαρατάχθηκε με τον πρωθυπουργό της χώρας αλλά με τους Έλληνες συναδέλφους. Η αιτία για αυτή τη συμπαράσταση πρέπει να αναζητηθεί στα όσα έχει τραβήξει ο τουρκικός τύπος από τις συνεχείς επεμβάσεις του Έρντογαν, τις επικρίσεις και τις απειλές του. Ο Τούρκος πρωθυπουργός έχει σύρει δημοσιογράφους και γελοιογράφους στα δικαστήρια με την αιτολογία ότι τα άρθρα τους τον προσέβαλαν, έχει απευθύνει έκκληση στους ψηφοφόρους του να μην αγοράζουν τις εφημερίδες του συγκροτήματος Ντογάν – κυριότερου συγκροτήματος των τουρκικών μέσων ενημέρωσης που δε συστρατεύεται με το κυβερνών κόμμα – γιατί «είναι γεμάτες ψέμματα» ενώ «παρήγγειλε», όπως υποστηρίζουν πολλοί, την επιβολή του εξοντωτικού προστίμου στο συγκρότημα ύψους 3.76 δις λιρών (1.75 δις ευρώ!). Το συγκρότημα έχει ήδη ανακοινώσει την πρόθεσή του να πωλήσει όλες του τις εφημερίδες, με εξαίρεση τη ναυαρχίδα του Χουριέτ, προκειμένου να το ξεπληρώσει.
Ο Αϊντίν Ντογάν Πρόσφατα ο Έρντογαν προχώρησε ένα βήμα παραπάνω. Σε κομματικό συνέδριο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης το Μάρτιο, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μπουλέντ Αρίντς απευθύνθηκε στα μίντια με το κομψότατο «Φτου σας!», ενώ ο Έρντογαν κάλεσε τους ιδιοκτήτες των εφημερίδων να περικόψουν τους μισθούς και να απολύσουν όσους σχολιαστές «ξεπερνούν το μέτρο» στην κριτική της κυβέρνησης. «Στο σημείο αυτό πρέπει να σας προειδοποιήσω. Οι σχολιαστές σας μπορούν να μου ασκούν κριτική. Είναι δικαίωμά τους... Αλλά όχι να γράφουν ανοησίες.... Ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει τη γνώμη του... Αλλά σε αυτούς που γράφουν ανοησίες πρέπει να πει ο ιδιοκτήτης, συγνώμη αδελφέ μου, δεν έχει χώρο για σένα στο μαγαζί». Ο λόγος της έκρηξης του πρωθυπουργού ήταν πως πολλοί αναλυτές εξαπέλυαν έντονη κριτική κατά της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Ο πρωθυπουργός απευθυνόταν βέβαια σε εκείνους τους βαρόνους των μίντια που αποτελούν την αυλή του: τα τελευταία χρόνια σειρά «ημετέρων» μεγαλοεπιχειρηματιών εξαγόρασε συγκροτήματα μέσων ενημέρωσης στην Τουρκία, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση Έρντογαν να έχει σήμερα θέσει μεγάλο μέρος του τύπου υπό τον έλεγχό της. Εκφράζονται φόβοι πως η κυβέρνηση προσπαθεί να «φιμώσει» κάθε κριτική φωνή.
Το γεγονός ότι ο Έρντογαν δεν ανέχεται την κριτική και συμπεριφέρεται με τρόπο ηγεμονικό προσπαθώντας να την αποσιωπήσει είναι αλήθεια γνωστή εδώ και χρόνια. Πέραν της αυταρχικότητάς του, ο Τούρκος πρωθυπουργός είναι γνωστός για την έλλειψη τρόπων του, που συχνά προσλαμβάνει τα όρια της αγένειας. Έχει προσβάλει δημόσια Τούρκους δημοσιογράφους, διπλωμάτες, εκπροσώπους επαγγελματικών οργανώσεων και οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακόμη και ψηφοφόρους του. Η συμπεριφορά του θυμίζει αλήτη του δρόμου, παραπονούνται πολύ Τούρκοι, εκθέτει τη χώρα και προσβάλλει.
Όλα αυτά είναι αληθή. Για πάρα πολλούς που έρχονται σε στενή επαφή μαζί του, ο Έρντογαν είναι κάθε άλλο παρά συμπαθής ως προσωπικότητα. Ωστόσο, αυτό δεν έχει καμία σημασία για την αξιολόγηση ή όχι του μηνύματός του προς τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Ενίοτε, το μήνυμα πρέπει να αξιολογείται αυτοτελώς, ανεξάρτητα δηλαδή από το φορέα που το κομίζει.
Και το μήνυμα του Έρντογαν προς τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης είναι πέρα για πέρα ορθό. Την αλήθεια των λόγων του συμμερίζονται και ουκ ολίγοι Έλληνες διεθνολόγοι, που έχουν απηυδήσει από τη στρατηγική έντασης του ελληνικού τύπου. Απηχεί την άποψη όλων εμάς, των Ελλήνων που ζούμε μόνιμα στην Τουρκία, και παρακολουθούμε την παρουσίαση της ειδησιογραφίας για τη χώρα αυτή στα ελληνικά μίντια. Υπάρχει μία συστηματική επιλογή ειδήσεων αρνητικών και απαξιωτικών για τη γειτονική χώρα, ενώ παράλληλα γίνεται εκμετάλλευση στο έπακρο των ειδήσεων που ενδέχεται να προκαλέσουν εντάσεις και υστερία στην κοινή γνώμη. Η προσφιλής τακτική της εξωτερίκευσης των εσωτερικών προβλημάτων; Της αναζήτησης ξένων βαρβάρων, για να καλυφθούν τα αίσχη των εντοπίων;
Ο Έρντογαν προσωπικά δε μου είναι καθόλου συμπαθής. Ίσως αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή δεν μπορώ να διαχειριστώ την αγένεια και την υπεροπτική συμπεριφορά του, το ήθος και τους τρόπους του πεζοδρομίου. Ωστόσο, για μια φορά, με βαριά ομολογουμένως καρδιά, πρέπει να συμφωνήσω απόλυτα με την αξιολόγησή του, και με την κατσάδα στους Έλληνες συναδέλφους μου. Το επιβάλλει η υποχρέωση αντικειμενικότητας, που μου επιτάσσει να ξεπεράσω τα αισθήματά μου για το «σουλτανίζοντα» πολιτικό.
Μακάρι την κατσάδα να την είχε απευθύνει πρόσωπο με λιγότερο επίμαχο και καταδικαστέο παρελθόν σχέσεών του με τον τύπο. Μακάρι να την είχε επεκτείνει και προς τον τουρκικό τύπο, το κύριο τμήμα του οποίου διακρίνεται από εθνικισμό και ξενοφοβική υστερία στην παρουσίαση των γεγονότων, είτε πρόκειται για την Ελλάδα, είτε για την ΕΕ, είτε για την Αρμενική Γενοκτονία (την άρνησή της, ορθότερα) είτε για οποιοδήποτε άλλο «εθνικό ζήτημα».
Ίσως τότε να είχε βρει περισσότερο ευήκοα ώτα, και στην Ελλάδα και εδώ στην Τουρκία.
NEWSTIME
Δημοσίευση σχολίου