Δεκαπέντε, περίπου, μέρες πριν από τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών, τα κόμματα έχουν ανάψει στο φουλ τις μηχανές τους, στα πλαίσια του προεκλογικού τους αγώνα. Ανοιχτές συγκεντρώσεις, ομιλίες, τηλεοπτικά μηνύματα αντικατοπτρίζουν τις θέσεις και τα σχέδια των κομμάτων, μέχρι, βέβαια τη μετεκλογική απόδειξη του αντιθέτου ή έστω του παραπλησίου.
Η τηλεόραση και πιο συγκεκριμένα, τα δελτία ειδήσεων είναι τα σημαντικότερα "ορμητήρια" των υποψηφίων για να διαλαλήσουν τα προγράμματα των κομμάτων τους και τους λόγους για τους οποίους οι πολίτες θα πρέπει να μην ψηφίσουν τους αντιπάλους τους.....
Βλέποντας, πλέον, τα περίτρανα "παράθυρα" των δελτίων ειδήσεων, είναι σαν να βλέπεις κάθε μέρα, πολλές φορές ένα θεατρικό έργο, με ακριβώς τους ίδιους διαλόγους (εξαγγελίες και επιθέσεις), τους ίδιους χαρακτήρες (υποψήφιος ΠΑΣΟΚ,ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ, ΟΠ), με μόνο τους ερμηνευτές να αλλάζουν (πρόσωπο υποψηφίου).
Πραγματικά, σε ενδεχόμενη έρευνα πολύ δύσκολα θα βρεθεί κάποιος που να υποστηρίξει τη γονιμότητα των καθημερινών "τηλεμαχιών".
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι φράσεις των τηλεκαλεσμένων ξεκινούν με το κλισέ "...μα εσείς ήσασταν που...". Αμέσως μετά ξεκινούν δύο παράλληλοι μονόλογοι, ο ένας πάνω στον άλλον, οι οποίοι θυμίζουν δύο ανοιχτά παράθυρα ενός Η/Υ που παίζουν ταυτόχρονα βίντεο στο Youtube.
Ο άτυχος τηλεθεατής δεν μπορεί να εντοπίσει κανένα επιχείρημα, καμία θέση, παρά μόνο στο τέλος, καταλήγει να ευχαριστιέται όταν η αντιπαράθεση φτάσει σχεδόν στο απροχώρητο, δηλαδή σε προσωπικό επίπεδο.
Μία συνέντευξη τύπου, παρόμοια με αυτή που διεξάγεται στη ΔΕΘ, σίγουρα βοηθά τον τηλεθεατή να βγάλει κάποια συμπεράσματα την πολιτική που σκοπεύει να ακολουθήσει το εκάστοτε κόμμα.
Παράλληλα, οι θέσεις των κομμάτων υπάρχουν αναλυτικά ανά τομέα στις ιστοσελίδες τους. Εκεί, ο ψηφοφόρος μπορεί να καταγράψει τις θέσεις/εξαγγελίες/δεσμεύσεις και να τις συγκρίνει μεταξύ τους, αλλά και να εξετάσει μελλοντικά κατά πόσο υλοποιήθηκαν ή έμειναν στα χαρτιά, ώστε να επιβραβεύσει ή να τιμωρήσει με την ψήφο του την προηγούμενη επιλογή του.
Αναφορικά με τα άτομα που δεν έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο, κομματικά έντυπα υπάρχουν παντού και κυρίως στα γραφεία των κομμάτων, με καταγεγραμμένες τις θέσεις τους.
Ασφαλώς και δεν τάσσομαι κατά του ελεύθερου πολιτικού διαλόγου στην τηλεόραση. Ο διάλογος είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της Δημοκρατίας. Θα πρέπει όμως να πρόκειται για διάλογο και όχι για τις συνηθισμένες κραυγές των παραθύρων. Χρειάζεται επιχειρηματολογία, σεβασμός προς τον συνομιλητή, ώστε να ακουστούν όλες οι απόψεις. Η αναπαραγωγή της κομματικής γραμμής, σε πλαίσια τηλεσυζήτησης, το μόνο που προκαλεί είναι φασαρία και απαξίωση των προσώπων και κατ' επέκταση των θεσμών
Δημοσίευση σχολίου