Ήταν αναμενόμενο, ήταν βέβαιο ότι θα συμβεί: η κορύφωση του πολιτικού διαλόγου Ελλάδας-Τουρκίας, όπως είχε προγραμματισθεί ήδη από τις ημέρες Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους (όλα έχουν μια αρχή…) να πραγματοποιηθεί λίγο πριν το τέλος της φετινής χρονιάς, αλλ’ «ασφαλώς» μετά τις εκλογές σε Ελλάδα και Τουρκία (που απέδωσαν σταθερά κυβερνητικά σχήματα), δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση. Όσο κι αν έχουν προχωρήσει σε συνομιλίες για τα θέματα χαμηλής πολιτικής – η διάσταση Φραγκογιάννη.
Όσο κι αν, με Γερμανική παρασκηνιακή πειθώ/ενίσχυση έχει λάβει υπόσταση συνεννόηση για το Μεταναστευτικό – η προσέγγιση Καιρίδη. Όσο κι αν πέρασαν σε θετικότερη φάση τα στρατιωτικά ΜΟΕ – παρά π.χ. τις εντελώς πρόσφατες διεκδικήσεις δια τεσσάρων ή πέντε ΝΟΤΑΜ , και μια μεγαλούτσικη, περιοχών ασκήσεων στο κέντρο του Αιγαίου για διάστημα που επικαλύπτει την ημέρα της μινι-Κορυφής των Αθηνών. (Που επελέγη να την φιλοξενήσει, αντί της Θεσσαλονίκης, ώστε να αποφευχθούν συνειρμοί γενέτειρας του Μουσταφά Κεμάλ, «πόλης της καρδιάς μας» κατά τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν).
Το τριπρόσωπο του σημερινού ΥΠΕΞ Γιώργου Γεραπετρίτη, Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, Κώστα Φρακγογιάννη, έστω και ενισχυμένο και με Δημήτρη Καιρίδη in logo Υπέξ για το καυτό μεταναστευτικό, είναι αμφίβολο αν εχει το επικοινωνιακό «πέρασμα» ώστε να χρησιμοποιηθεί η αμφιθυμία την κοινής γνώμης για να προσπεραστούν οι αριστερές, κεντρώες, δεξιοδεξιές αντιδράσεις.
Το «μη εύκολη υπόθεση» είχε διαφανεί με τις ρητορικές επιδόσεις Ερντογάν και την προθυμία του να ταράξει τα νερά κατά την προηγηθείσα επίσκεψή του στο Βερολίνο. αντιλαμβανόμεθα, μάλιστα, ότι τότε είχαν δοθεί από την Αθήνα «προς τα έξω» σήματα ανησυχίας, υπό την έννοια ότι τυχόν φραστικές παρεκτροπές – για το καθεστώς αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου, ή πάλι για τον χαρακτήρα της μειονότητας της Θράκης – «δεν θα έμεναν αναπάντητες». Αντισταθμιστικά, διαχύθηκαν στην δημοσιότητα θετικά σχέδια οικονομικών συμφωνιών, άλλων με ενεργειακό περιεχόμενο, ή πάλι διάδοχων σχημάτων της ΓερμανοΤουρκικής συμφωνίας (που όλοι παριστάνουν ότι ήταν συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας) για το Προσφυγικό/Μεταναστευτικό του 2016.
Τώρα όμως, μετά την χθεσινή εφ’ όλης της ύλης/ανεπιφύλακτα αρχηγικού ύφους συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» να εξηγεί ότι «δεν είναι καλή ιδέα η επίσκεψη Ερντογάν» και να επαναφέρει την λογική ότι δεν έχει νόημα να συνομιλείς «με συμπεριφερόμενους ως πειρατές», και τούτο λίγα 24ωρα μετά την διαφαινόμενη προσέγγιση Νίκου Κοτζιά με τον Κασσελάκειο πλέον ΣΥΡΙΖΑ σε αναζήτηση «πατριωτικής Αριστεράς», γίνεται φανερό ότι συμπληγάδες δημιουργούν την ανάγκη να αναζητήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης/η Κυβέρνηση αντοχές πολύ βαθύτερα από την επικοινωνιακή διαχείριση της επόμενης μέρας μετά την έλευση Ερντογάν. Αν, δηλαδή δεν είναι να χαμηλώσει κατά πολύ ο πήχης των προσδοκιών. Και μάλιστα εφόσον κάνει κανείς flash-back και θυμηθεί τις δηλώσεις Νίκου Ανδρουλάκη ότι «το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου» ουδέποτε θα δεχόταν μια προσέγγιση «Πρεσπών του Αιγαίου» . Αυτή η συσσώρευση διατυπώσεων – «συμπεριφέρεται (ο επισκεπτόμενος την Αθήνα Ερντογάν) ως πειρατής» / «πατριωτική Αριστερά» / όχι σε «Πρέσπες του Αιγαίου» – δείχνει μια αυξανόμενη δυσπιστία ανά το πολιτικό φάσμα για τους τωρινούς χειρισμούς.
Η αλήθεια είναι ότι οι κινήσεις προσέγγισης Μητσοτάκη – Ερντογάν έβρισκαν μέχρι προ εβδομάδων αρκετή στήριξη (40,3% θετική/πολύ θετική γνώμη έναντι 42,3% αρνητική/πολύ αρνητική κατά την MRB, τον Οκτώβριο).
Το τριπρόσωπο του σημερινού ΥΠΕΞ, Γιώργου Γεραπετρίτη/Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου/Κώστα Φραγκογιάννη, έστω και ενισχυμένο και με Δημήτρη Καιρίδη in loco ΥΠΕΞ για το καυτό Μεταναστευτικό, είναι αμφίβολο αν έχει το επικοινωνιακό «πέρασμα» ώστε να χρησιμοποιηθεί η αμφιθυμία της κοινής γνώμης για να προσπεραστούν οι αριστερές/κεντρώες/δεξιοδεξιές αντιδράσεις. Θα χρειαστούν συνεπώς αντοχές αλλά και δαπάνη προσωπικού πολιτικού κεφαλαίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να τα βγάλει πέρα. Και υπέρβαση των εύκολων επικοινωνιακών χειρισμών της τελευταίας περιόδου.
Δημοσίευση σχολίου