Ανδρονόπουλος Μάκης
Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ τρίβουν τα μάτια τους με το σύστημα διαγραφής μελών που έχει το καταστατικό του κόμματος, καθώς αν κάποιος πει ότι ο πρόεδρος είναι πράκτορας ξένων και συμφερόντων πρέπει, αφού καταγγελθεί να πάει στην Επιτροπή Δεοντολογίας, εκείνη να τον παραπέμψει σε τριμελή ανακριτική ομάδα το πόρισμα της οποίας θα πάει Κεντρική Επιτροπή, η οποία και θα αποφασίσει. Κάτι που σύμφωνα με τους γνωρίζοντες τους βιορυθμούς του κόμματος μπορεί να πάρει και 3-4 μήνες.
Ο Κασσελάκης πάντως, που δεν δέχθηκε να πάρει πίσω τις παραπομπές, αφού οι τέσσερεις είχαν κατά πολύ υπερβεί τα εσκαμμένα επί προσωπικού και όχι τόσο επί πολιτικού, καλώς έπραξε. Με το 77,7% να λέει πως ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται προς την σωστή κατεύθυνση ή την μάλλον σωστή και μόνο το 13% σε λάθος ή μάλλον λάθος, ενώ 9,2% είπε “Δεν Ξέρω – Δεν Απαντώ”, οι νεοπροεδρικοί δεν έχουν πολλά να φοβηθούν, αφού τους ενδιαφέρει ο κόσμος κυρίως και δευτερευόντως ο μηχανισμός.
Επίσης, όλοι αντιλαμβάνονται ότι η άμεση εκλογή αρχηγού από όσους έχουν ένα δίφραγκο και 3-4 ώρες να χάσουν κάποια Κυριακή, μέθοδο που εγκαινίασε ο Γιώργος Παπανδρέου για να επιβεβαιώσει την δημοσκοπική του πρωτοπορία ακυρώνοντας την κομματική διαδικασία με το επιχείρημα της αδιαμεσολάβητης εκλογής. Αυτό όμως καταργεί το κόμμα ως λειτουργικό κύτταρο της δημοκρατίας. Το έκανε κι ο Τσίπρας για να περιορίσει την ασφυκτική πίεση των κομματικών μηχανισμών. Σε κάθε περίπτωση το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται ριζική ανακαίνιση, που ίσως δεν είναι του παρόντος.
Το σκάσιμο της γαλάζιας φούσκας
Άλλωστε, η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη στον Economist ήταν μια σκληρή αντιπολιτευτική ομιλία για τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Αποδόμησε με στιβαρότητα την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας, η οποία δεν ήταν αποκλειστικό αποτέλεσμα της κυβέρνησής του, αλλά ήταν κυρίως του ελληνικού λαού και της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα που έβαλε τα θεμέλια.
Αποδόμησε στον Economist τα «οικονομικά της ευτυχίας» που ευαγγελιζόταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης με νούμερα, ανοίγοντας ένα νέο πεδίο αντιπαράθεσης για ένα άλλου τύπου αναπτυξιακό μοντέλο, όπου η εργασία έχει κρίσιμο ρόλο. Το βασικό όμως είναι ότι έβαλε στο κάδρο τη διαφθορά.
Μια δυο προσθήκες και μια παράληψη στα όσα είπε πριν δύο βδομάδες στον ΣΕΒ ήρθαν να καταδείξουν πως η ομιλία του είχε σαφώς αριστερό πρόσημο ή μάλλον καλύτερα, πραγματιστικό. Έβαλε στην ομιλία του το αυτονόητο της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας και παρέλειψε τα stock options προς το παρόν, διότι θα χρειαστεί να εξηγήσει στους «τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας» ότι εκτός από το επιχειρηματικό ρίσκο που παίρνουν οι εργαζόμενοι, αποκτούν παράλληλα άμεση πρόσβαση ελέγχου.
Πχ. αν οι 14.000 υπάλληλοι του Μαρινόπουλου είχαν ένα χοντρό πακέτο μετοχών, το πιθανότερο είναι ότι θα είχαν εμποδίσει το αφεντικό να πάρει τα δισ. και να τα κάνει βίλα στο Μαϊάμι. Επίσης, σε περιόδους πληθωριστικών πιέσεων και ακριβής ρευστότητας, δεν ενδείκνυται η αύξηση των μισθών διότι αυτή υπεισέρχεται στο δομικό πληθωρισμό. Τότε, οι πραγματιστές αριστεροί παίρνουν τις μετοχές, κρατάνε ζωντανή την εταιρία χωρίς απολύσεις και όταν επέλθει η ισορροπία πουλάνε τις μετοχές με κέρδος.
Περί κεφαλαίου και Ευρωβουλής
Αλλά αυτά είναι κόλπα ζόρικα που ξέρει το κεφάλαιο και δεν ξέρουν οι «ιδιοκτήτες» της αριστεροσύνης. Τα ήξερε όμως ο Λένιν και ο Στάλιν που συνεργάστηκαν για το καλό της χώρας τους με το αμερικάνικο κεφάλαιο. Δεν τα ήξερε ο οικονομολόγος Δραγασάκης που έδωσε μπιρ παρά το όλο το τραπεζικό σύστημα μαζί με όλη της καλλιεργήσιμη γη και τη βιομηχανία στα hedge funds.
Δεν έχει νόημα εδώ να αναλύσουμε το πλήρες κείμενο της ομιλίας Κασσελάκη. Ήταν σαφώς μια ηγετική που είχε δύο αποδέκτες. Κατ’ αρχήν συστήθηκε στους ξένους διπλωμάτες και οικονομικούς παράγοντες στα αμερικάνικα και επίσης στους Συριζαίους στα ελληνικά για να καταλάβουν ότι όσα είπε ήταν απόλυτα μέσα στην αντιπολιτευτική γραμμή Τσίπρα, τον οποίο και εκθείασε.
Την Πέμπτη, παρά το jet lag, πήγε στο κόμμα, συνεννοήθηκε με τον Τσακαλώτο, πήγε στο Εκτελεστικό όπου φιλήθηκε με την Έφη που έλαμπε, δεν πήρε πίσω την παραπομπή των 4, πήγε Λαγονήσι στον Economist και χάλασε τη βιτρίνα του πρωθυπουργού. Πού σημαίνει ότι έχει πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο του και ότι διαθέτει στομάχι.
Ανεξάρτητα βέβαια από τις αψιμαχίες που θα συνεχιστούν στα τηλεοπτικά παράθυρα, το ρήγμα από αισθητικό έχει μετατραπεί σε ψυχικό κι αυτό είναι σαν καρκίνωμα που δεν πρέπει να κάνει μεταστάσεις. Ήδη η δημοσκοπική διολίσθηση στο 12,9% είναι ενδεικτική, διότι μετά από ένα σημείο και πέρα η ανάκτηση εδάφους είναι πιο δύσκολη, έως ακατόρθωτη.
Συνεπώς, ο Κασσελάκης που δυστυχώς έχει και την εκκρεμότητα της 20ήμερης θητείας τον Νοέμβριο, πρέπει να δράσει άμεσα και δραστικά. Η Αχτσιόγλου, σοφά ποιούσα, μοιάζει έτοιμη να συμπλεύσει με τον πρόεδρο διακριτικά. Ουσιαστικά, το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στην Ομπρέλα, η οποία καλό είναι να μείνει κλειστή.
Ο Κασσελάκης θα κριθεί στις ευρωεκλογές. Είναι προφανές ότι η ευρωομάδα θα αλλάξει ριζικά. Ο Κούλογλου το ψυχανεμίστηκε πρώτος και αποχώρησε αξιοπρεπώς κρατώντας φυσικά την έδρα. Ο Κασσελάκης μετά τις γιορτές πρέπει να εμφανίσει μια νέα ευρωομάδα υποψηφίων υψηλής κατάρτισης και εμπειρίας (και να σκεφτεί και τους αναπληρωτές τους για το μεσοπρόθεσμο διάστημα) ώστε να αποκτήσουν αναγνωρισιμότητα.
Στις ευρωκλογές, όχι μόνο δεν πρέπει να χάσει από τον Ανδρουλάκη, αλλά να αισθανθεί την ανάσα του ο Μητσοτάκης στον σβέρκο του. Αν τον ξεπεράσει, τότε μπορεί να αρχίσει να μιλάει για διάσταση μεταξύ κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και εκλογικού σώματος. Διότι αν περιμένει το 2026, τα 36 δισ. ευρώ θα τα έχει μοιράσει ο Κυριάκος και δεν θα έχει μείνει τίποτε για το πόπολο.
Δημοσίευση σχολίου