Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Αυτός ο ιός παρήχθη σε εργαστήριο;» ρώτησα τον καθηγητή φίλο μου, ο οποίος ζει στην πανεπιστημιούπολη της Αμερικής, Λαφαγιέτ. «Οπωσδήποτε όχι», είπε. «Γιατί είσαι βέβαιος;» Οι επιστήμονες έκαναν μιαν σοβαρή μελέτη πάνω σε αυτό το θέμα, λέει. Σπαζοκεφάλιασαν. Και στο τέλος κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν παρήχθη σε εργαστήρι, λέει.
«Ούτως ή άλλως δεν μπορούν να τον παράγουν σε εργαστήρι», είπε ο αγαπητός μου φίλος. «Τι σημαίνει δεν μπορούν να τον παράγουν;» ρώτησα, «Δεν μπορούν να το κάνουν αυτό εκείνοι που κατάφεραν να μας αντιγράφουν με τα γονίδιά μας;» «Θα το πετύχαιναν, θα τον παρήγαγαν φυσικά, αλλά δεν το κάνουν. Γιατί δεν το κάνουν; Διότι δεν μπορούν να τον κατευθύνουν προς έναν και μόνον στόχο», είπε.
Όμως το διαδίκτυο σείεται με αυτούς τους ισχυρισμούς. Εμφανίστηκε μπροστά μας ένας Γάλλος. Κρατώντας πολλές σελίδες έγγραφα. Μας εξηγεί με πολύ πειστική γλώσσα πώς παράγεται ο ιός στο εργαστήρι. Μου υπενθυμίζει την επιδημία του 1918 ο φίλος μου. Την ισπανική γρίπη. Πέθαναν 50 έως 100 εκατομμύρια άνθρωποι μέσα σε 18 μήνες. Ο τωρινός κορωνοϊός είναι η μεγαλύτερη επιδημία στον κόσμο από τότε. «Κατά την άποψή σου, πόσο θα διαρκέσει», τον ρώτησα. «Δύο χρόνια», είπε. «Μιλάς σοβαρά;» «Ναι, πολύ σοβαρά». Και μου είπε το πλέον τρομακτικό: «Θα πεθάνουν 100 εκατομμύρια άνθρωποι. Σχεδόν το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού». Ύστερα το εξήγησε ως εξής:
«Είναι ένας ιός που διαδίδεται πολύ γρήγορα. Αν αφήνονταν όλοι ελεύθεροι και έβγαιναν στους δρόμους, έκαναν χειραψίες και φιλιόντουσαν, θα μπορούσε να συνέβαινε ο θάνατος σε 4-5 μήνες και ύστερα θα τέλειωνε. Όμως, επιβράδυναν τη διαδικασία για να μην υπάρξει συνωστισμός στα νοσοκομεία. Αν δεν επιβράδυναν τη διαδικασία, δεν θα έβρισκε κανείς χώρο στα νοσοκομεία, ούτε και γιατρό».
Η μεγαλύτερη επιδημία στην ιστορία συνέβη τον 14ο αιώνα. Η επιδημία της πανώλης. Πέθαναν διακόσια εκατομμύρια άνθρωποι. Ένα σημαντικό ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού με βάση την τότε εποχή.
«Κλείστηκες και εσύ στο σπίτι;» τον ρώτησα. «Ναι», μου είπε, «παραδίδουμε μαθήματα από το διαδίκτυο». «Δεν βγαίνεις καθόλου στον δρόμο;». «Όχι, γυρίζουμε λίγο στον κήπο του σπιτιού, προσπαθώντας να μην έρθουμε σε επαφή με κανέναν. Αγοράζουμε το φαγητό μας από το διαδίκτυο. Το φέρνουν στο σπίτι». Η φιλία μας συνεχίζεται από τότε που ήμασταν στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Τελειώνοντας τη συνομιλία μας δεν παρέλειψε να με συμβουλεύσει: «Μην έρχεσαι σε επαφή με κανέναν, μην βγαίνεις στον δρόμο. Είναι σοβαρά τα πράγματα».
Μου φαίνεται ότι εμείς οι Κύπριοι αργήσαμε λίγο να καταλάβουμε ότι είναι σοβαρά τα πράγματα. Ο Αναστασιάδης έκλεισε τις πύλες, αλλά δεν έκλεισε τα αεροδρόμια και τα λιμάνια. Ύστερα σκέφτηκε να τα κλείσει. Και εκείνα ήταν πολύ πιο σημαντικά από τις πύλες. Ο δε Ακιντζί δεν κατάλαβε καθόλου. Θύμωνε συνεχώς με τον Αναστασιάδη μόλις έκλεισε τις πύλες. «Μήπως υπάρχει ιός στην Κύπρο;» είπε. Δεν λήφθηκε απολύτως κανένα μέτρο εδώ. Ακριβώς τότε μας έφεραν και τους Γερμανούς τουρίστες στους οποίους εμφανίστηκε το πρώτο κρούσμα. Αν συμπεριφερόμασταν με προνοητικότητα, αν δηλαδή λαμβάναμε τα μέτρα που λήφθηκαν ύστερα, τώρα θα ήμασταν πολύ πιο ασφαλείς. Δεν είπαν άδικα ότι «το μυαλό του Τούρκου κατεβαίνει είτε όταν τρέχει να φύγει, είτε όταν χέζει»!
Τώρα όλοι είμαστε στο ίδιο καράβι! Αλλά ακόμα και σε αυτό το κλίμα επιδημίας, δεν υπάρχει ενότητα και ομοψυχία! Πήραν με χίλια ζόρια τα παιδιά μας και τα έφεραν από την Αγγλία. Θα μείνουν σε καραντίνα. Αλλά πόσο δύσκολο είναι να βρουν κάποιον να τους ανοίξει την αγκάλη του! Πού είναι τα γνωστά ξενοδοχεία μας πέντε αστέρων; Πού είναι τα Merit, τα Cratos; Μόνο να λειτουργούν καζίνα ξέρουν; Πέθανε η ανθρωπιά; Τα ξενοδοχεία που άνοιξαν τις πόρτες τους στους συμπολίτες μας και στους φοιτητές που ήρθαν από το εξωτερικό για να τεθούν σε καραντίνα, είναι μόνο ξενοδοχεία που λειτουργούν Τουρκοκύπριοι. Τα ξενοδοχεία Malpas, Palm Beach, Dome Hotel. Και τα Salamis και River Side. Καθώς επίσης και το Oasis Otel στο Μπέλαπαϊς. Μέχρι τώρα δεν ακούστηκε το παραμικρό από τη μεγαλύτερη αλυσίδα ξενοδοχείων, το Merit.
Είμαστε στο ίδιο καράβι, αλλά φαίνεται πως πολλοί δεν το αντιλαμβάνονται. Η Τουρκία διέθεσε για εμάς κονδύλι 72 εκατομμυρίων λιρών για τον κορωνοϊό! Δηλαδή, δέκα εκατομμύρια ευρώ. Δεν αρκούν καν για τον δικό της πληθυσμό εδώ αυτά. Η κυπριακή κυβέρνηση στον νότο διέθεσε 700 εκατομμύρια ευρώ, λέει. Δηλαδή, 70 φορές περισσότερα από εκείνα που θα μας δώσει η Τουρκία. Μέχρι εδώ ήταν από τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος δεν συμβούλευσε τίποτε άλλο τον λαό του εκτός από κολόνια και προσευχή γι’ αυτή την τρομερή επιδημία. Οι διαμένοντες στην Τουρκία είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από εμάς. Ειδικά οι ευρισκόμενοι στη φυλακή. Οι πολιτικοί κρατούμενοι και κατάδικοι. Για εκείνους δεν υπάρχει αμνηστία. Παραχωρείται αμνηστία, αλλά μένουν εκτός πλαισίου οι πολιτικοί. Γι’ αυτούς δεν υπάρχει αμνηστία! Να πεθάνουν! Αυτή είναι η διάθεση του τύραννου δικτάτορα ακόμα και σε μια τέτοια κατάσταση.
Όσον αφορά τη βοήθεια που προσφέρουν οι ευαίσθητοι συμπολίτες μας στον αγώνα κατά του κορωνοϊού, οι ευρισκόμενοι επικεφαλής μας δεν την αξίζουν καθόλου. Θα κάνουν αποκοπές από τους μισθούς, αλλά δεν κόβουν τα χρήματα που διοχετεύουν με το τσουβάλι στα πολιτικά κόμματα. Κατά τη γνώμη μου, κανείς να μην δώσει καμία βοήθεια ενόσω δεν γίνεται αυτή η αποκοπή. Η πολιτική τέθηκε στο ράφι παντού. Τέλειωσε η πολιτική. Μόνο ο κορωνοϊός υπάρχει τώρα. Μήπως ξέρει κανείς ποιος θα βγει υγιής στην ακτή από αυτό το καράβι;
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου