του Μεχμέτ Αλή Μπιράντ*
Ήμουν στην Άγκυρα την περασμένη Πέμπτη. Παραπονιόταν ο πρωθυπουργός Ταίπ Ερντογάν για την μεγάλη αντίθεση, για το χάσμα με την αντιπολίτευση. «Γιατί δεν μπορούν να είναι λίγο εποικοδομητικοί; Γιατί είναι πάντα καταστρεπτικοί;» έλεγε ο Ερντογάν. Μίλησε σαν να μην είχαν επαφή τα συμβαλλόμενα μέρη, επαφή χάριν της ειρήνης και της δημοκρατίας. Ήταν προφανές ότι είδε την αντιπολίτευση ως συμβαλλόμενο μέρος, που θα μπορούσαν να λάβουν μέτρα από κοινού.
Μετά από τον πρωθυπουργό, πήγα στον Κιλιτζάρογλου, που ήταν ο φιλοξενούμενός μου στην TV αυτή την εβδομάδα. Τον ρώτησα ευθέως, «γιατί δεν συνεργάζεστε; Το κουρδικό ζήτημα είναι επάνω από κυβέρνηση και αντιπολίτευση, είναι το κυρίαρχο ζήτημα για όλους μας. Γιατί δεν ανοίγετε την πόρτα σας; »
Η εντύπωση που πήρα ήταν ότι εάν ο πρωθυπουργός Ερντογάν έτεινε το χέρι του, η αντιπολίτευση δεν θα έφευγε. Το ίδιο πράγμα ισχύει προφανώς και για τον Κιλιτζάρογλου.
Καλά, τότε γιατί δεν συμβαίνει κάτι επιτέλους; Γιατί δεν μπορούν αυτοί οι δύο ηγέτες να κάνουν εκείνο το απαραίτητο βήμα πολιτικής συνεννόησης; Οι δύο πολιτικοί ηγέτες πρέπει να ξέρουν πιά ότι η τουρκική κοινή γνώμη δεν θέλει αντιπαλότητα, θέλει τη συνεργασία, ειδικά στο θέμα του κουρδικού ζητήματος και του PKK.
Δείτε πως λειτουργεί ο (σ.σ. Πατριάρχης) Βαρθολομαίος. Οι καρδιές 300 εκατομμυρίων Ορθοδόξων θα κτυπήσουν στην Κωνσταντινούπολη, με αφορμή τα 20χρονά του. Η 20ή επέτειος του Βαρθολομαίου ως επικεφαλής της ορθόδοξης εκκλησίας χαρακτηρίζεται ιστορική. Για έναν ηγέτη που έχει οδηγήσει την Εκκλησία του και τις σχέσεις με την Τουρκική Δημοκρατία για 20 έτη χωρίς οποιοδήποτε ''τροχαίο ατύχημα'', δεν μπορεί να υπάρξει μια άλλη επέτειος πιό υπερήφανη από αυτήν.
Η δική μας γενιά, άνοιξε τα μάτια της με τον Αθηναγόρα. Τότε, εκείνη η Τουρκία, της δεκαετίας του '50 και της δεκαετίας του '60, ήταν πολύ διαφορετική. Το κράτος και τα μέσα που ελειτούργησαν ως εκπρόσωπος του κράτους, απεικόνιζαν τον Αθηναγόρα ως ''σκιάχτρο'' και κακούργο. Το Πατριαρχείο θεωρούνταν κέντρο ανωμαλίας. Ήταν μια περίοδος όπου οι ελληνικο-τουρκικές σχέσεις είχαν επιδεινωθεί δραματικά λόγω της Κύπρου, του κυπριακού. Ο Πατριάρχης για τους Ρωμηούς ήταν κάτι σχεδόν ισοδύναμο προς τον ηρωισμό. Εμείς είμασταν μια αδιάλλακτη, κλειστή κοινωνία. Ακόμη και το όνομα του Πατριάρχη ήταν υποβαθμισμένο σε εκείνους τους χρόνους. Τον αποκαλούσαμε ''Πατριάρχη του Φαναρίου''.
Ο Βαρθολομαίος αντίθετα, είχε την τύχη να ανέλθει στο αξίωμά του σε πιό ήπιες εποχές. Από το 2003, με την ανάβαση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στο πολιτικό πεδίο, μια νέα εποχή έχει αρχίσει. Και αναντίρρητα, ο Βαρθολομαίος είχε την δική του μεγάλη συμβολή σε αυτήν την διαδικασία. Ποτέ δεν ενέργησε επιθετικά, ποτέ συγκρουσιακά. Ήταν πάντα εποικοδομητικός. Δεν δημιούργησε προβλήματα, τα έλυνε. Αξιολογούσε την κατάσταση της χώρας πολύ καλά και ενεργούσε πάντα λογικά.
Δεν εξέφρασε μια αρνητική λέξη ποτέ για την Τουρκία στο εξωτερικό. Αντίθετα, έγινε ο ηγέτης που υποστήριξε όσο κανένας τις προσπάθειες προσχώρησης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εν κατακλείδι, ο Βαρθολομαίος υπήρξε ένα μεγάλο όφελος για μας....
Ήμουν στην Άγκυρα την περασμένη Πέμπτη. Παραπονιόταν ο πρωθυπουργός Ταίπ Ερντογάν για την μεγάλη αντίθεση, για το χάσμα με την αντιπολίτευση. «Γιατί δεν μπορούν να είναι λίγο εποικοδομητικοί; Γιατί είναι πάντα καταστρεπτικοί;» έλεγε ο Ερντογάν. Μίλησε σαν να μην είχαν επαφή τα συμβαλλόμενα μέρη, επαφή χάριν της ειρήνης και της δημοκρατίας. Ήταν προφανές ότι είδε την αντιπολίτευση ως συμβαλλόμενο μέρος, που θα μπορούσαν να λάβουν μέτρα από κοινού.
Μετά από τον πρωθυπουργό, πήγα στον Κιλιτζάρογλου, που ήταν ο φιλοξενούμενός μου στην TV αυτή την εβδομάδα. Τον ρώτησα ευθέως, «γιατί δεν συνεργάζεστε; Το κουρδικό ζήτημα είναι επάνω από κυβέρνηση και αντιπολίτευση, είναι το κυρίαρχο ζήτημα για όλους μας. Γιατί δεν ανοίγετε την πόρτα σας; »
Η εντύπωση που πήρα ήταν ότι εάν ο πρωθυπουργός Ερντογάν έτεινε το χέρι του, η αντιπολίτευση δεν θα έφευγε. Το ίδιο πράγμα ισχύει προφανώς και για τον Κιλιτζάρογλου.
Καλά, τότε γιατί δεν συμβαίνει κάτι επιτέλους; Γιατί δεν μπορούν αυτοί οι δύο ηγέτες να κάνουν εκείνο το απαραίτητο βήμα πολιτικής συνεννόησης; Οι δύο πολιτικοί ηγέτες πρέπει να ξέρουν πιά ότι η τουρκική κοινή γνώμη δεν θέλει αντιπαλότητα, θέλει τη συνεργασία, ειδικά στο θέμα του κουρδικού ζητήματος και του PKK.
Δείτε πως λειτουργεί ο (σ.σ. Πατριάρχης) Βαρθολομαίος. Οι καρδιές 300 εκατομμυρίων Ορθοδόξων θα κτυπήσουν στην Κωνσταντινούπολη, με αφορμή τα 20χρονά του. Η 20ή επέτειος του Βαρθολομαίου ως επικεφαλής της ορθόδοξης εκκλησίας χαρακτηρίζεται ιστορική. Για έναν ηγέτη που έχει οδηγήσει την Εκκλησία του και τις σχέσεις με την Τουρκική Δημοκρατία για 20 έτη χωρίς οποιοδήποτε ''τροχαίο ατύχημα'', δεν μπορεί να υπάρξει μια άλλη επέτειος πιό υπερήφανη από αυτήν.
Η δική μας γενιά, άνοιξε τα μάτια της με τον Αθηναγόρα. Τότε, εκείνη η Τουρκία, της δεκαετίας του '50 και της δεκαετίας του '60, ήταν πολύ διαφορετική. Το κράτος και τα μέσα που ελειτούργησαν ως εκπρόσωπος του κράτους, απεικόνιζαν τον Αθηναγόρα ως ''σκιάχτρο'' και κακούργο. Το Πατριαρχείο θεωρούνταν κέντρο ανωμαλίας. Ήταν μια περίοδος όπου οι ελληνικο-τουρκικές σχέσεις είχαν επιδεινωθεί δραματικά λόγω της Κύπρου, του κυπριακού. Ο Πατριάρχης για τους Ρωμηούς ήταν κάτι σχεδόν ισοδύναμο προς τον ηρωισμό. Εμείς είμασταν μια αδιάλλακτη, κλειστή κοινωνία. Ακόμη και το όνομα του Πατριάρχη ήταν υποβαθμισμένο σε εκείνους τους χρόνους. Τον αποκαλούσαμε ''Πατριάρχη του Φαναρίου''.
Ο Βαρθολομαίος αντίθετα, είχε την τύχη να ανέλθει στο αξίωμά του σε πιό ήπιες εποχές. Από το 2003, με την ανάβαση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στο πολιτικό πεδίο, μια νέα εποχή έχει αρχίσει. Και αναντίρρητα, ο Βαρθολομαίος είχε την δική του μεγάλη συμβολή σε αυτήν την διαδικασία. Ποτέ δεν ενέργησε επιθετικά, ποτέ συγκρουσιακά. Ήταν πάντα εποικοδομητικός. Δεν δημιούργησε προβλήματα, τα έλυνε. Αξιολογούσε την κατάσταση της χώρας πολύ καλά και ενεργούσε πάντα λογικά.
Δεν εξέφρασε μια αρνητική λέξη ποτέ για την Τουρκία στο εξωτερικό. Αντίθετα, έγινε ο ηγέτης που υποστήριξε όσο κανένας τις προσπάθειες προσχώρησης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εν κατακλείδι, ο Βαρθολομαίος υπήρξε ένα μεγάλο όφελος για μας....
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου