Η πολιτική διοίκηση των Λίβυων αντικαθεστωτικών απέδωσε όλες τις τιμές στον δολοφονημένο αρχιστράτηγο Αμπντελφατάχ Γιούνις: τον αποκάλεσε ήρωα του κινήματος της εξέγερσης, αποφάσισε να δώσει το όνομά του σε μονάδα ειδικών δυνάμεων, τον αποχαιρέτησε με περιφορά της σωρού στο κέντρο της Βεγγάζης. Διαφωτιστική απάντηση, όμως, στο ποιος ή ποιοι ευθύνονται για τη δολοφονία του δεν έδωσε.
Στις 35 μέρες που ήμαστε με τον οπερατέρ Μανόλη Δημελλά στη Βεγγάζη, δύο φορές συναντήσαμε τον αρχιστράτηγο. Την πρώτη δεν φορούσε στρατιωτικά, διότι δεν είχε ακόμη αποφασιστεί αν θα του ανατεθεί ή όχι η διοίκηση του στρατεύματος. Τη δεύτερη -τρεις εβδομάδες αργότερα- είχε ήδη αναλάβει καθήκοντα αρχιστράτηγου κι ήταν ντυμένος ανάλογα με τα διακριτικά του. Και τις δυο φορές εκείνο που εντυπωσίαζε ήταν τα μέτρα προφύλαξης.
Ο Αμπντελφατάχ Γιούνις άλλαζε συνεχώς τόπο διαμονής. Διανυκτέρευε σε σπίτια δοκιμασμένων φίλων τα οποία, όπως και τους δρόμους που οδηγούσαν σ’ αυτά, απέκλειε η φρουρά του και μόνο με πρόσωπο/μεσάζοντα εμπιστοσύνης μπορούσες να έρθεις σ’ επαφή μαζί του. Δεν μπορείς να πεις ότι κρυβόταν, με την έννοια ότι η Βεγγάζη είναι μια πόλη που τα πάντα μαθαίνονται σε μηδενικό χρόνο, όμως φρόντιζε να κάνει τη ζωή δύσκολη σε όσους ήθελαν να πάρουν τη δική του. Κι ήταν κάμποσοι αυτοί… ΚΑΙ οι κανταφικοί ΚΑΙ ο έτερος διάσημος λίβυος στρατιωτικός, ο Χάλιφα Χέφτερ, που επίσης διεκδικούσε το ανώτατο στρατιωτικό αξίωμα ΚΑΙ κάποιοι μέσα από την επανάσταση που ουδέποτε τον εμπιστεύτηκαν.
Ο Αμπντελφατάχ Γιούνις έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να περάσει η Βεγγάζη στον έλεγχο των αντικαθεστωτικών. Ήταν εκείνος που έπεισε τη Κατίμπα, δηλαδή, την ταξιαρχία, με έδρα τη πόλη, του υπουργείου εσωτερικών, να μην αντιπαρατεθεί με τους διαδηλωτές και να την εγκαταλείψει σχεδόν αμαχητί. Αυτό του το αναγνώρισαν όλοι. Εκείνο, όμως, που του χρέωσαν είναι ότι μαζί με τους φαντάρους επέτρεψε και σε μισητά πρόσωπα του καθεστώτος να διαφύγουν. Για να ακριβολογώ –στο πλέον μισητό: τον Αμπντάλα Ζανούσι, γαμπρό του Καντάφι, επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, εναντίον του οποίου έχει εκδοθεί διεθνές ένταλμα σύλληψης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Ο βασικός λόγος που αρκετοί δυσπιστούσαν απέναντί του ήταν η εξαιρετικά στενή σχέση που είχε για τέσσερις δεκαετίες με τον Καντάφι. Δεν πίστευαν, δηλαδή, ότι μια τέτοια φιλία πάει περίπατο από τη μια στιγμή στην άλλη. «No way»… έτσι ακριβώς μου το έλεγαν συνομιλητές μου στη Βεγγάζη –no way…και μου έφερναν σαν παράδειγμα τον Ζανούσι… «δεν γίνεται να τον έχεις στα χέρια σου και να τον αφήνεις, no way»…
Μέλη της φυλής του που είναι μια από τις μεγαλύτερες στη Λιβύη -η φυλή Ομπέιντι- προσπάθησαν να εισβάλλουν στο ξενοδοχείο Τιμπέστι την ώρα που επισήμως ανακοινωνόταν η δολοφονία του κατηγορώντας ως υπεύθυνη την ανώτατη Αρχή στη Βεγγάζη: το Εθνικό Συμβούλιο, δηλαδή, σε ειδική επιτροπή του οποίου είχε ήδη κληθεί να καταθέσει ο Γιούνις για «στρατιωτικά θέματα» ή -για να το πω πιο απλά, άλλωστε είναι κοινό μυστικό πια στη Βεγγάζη- για επαφές με τους κανταφικούς, διευκολύνσεις και προσωπική ατζέντα.
Ο πολιτικός επικεφαλής των αντικαθεστωτικών, Μουστάφα Αμπντελτζαλίλ, είπε ότι ο Γιούνις δεν πρόλαβε να έρθει από το μέτωπο για να καταθέσει, διότι τον πρόλαβαν οι δολοφόνοι. Πρόσθεσε ότι ένας από αυτούς έχει ήδη συλληφθεί ενώ, εμμέσως, υπέδειξε ως υπεύθυνη την πλευρά Καντάφι.
Οι ψίθυροι, όμως, που κινδυνεύουν να γίνουν κραυγές στη Βεγγάζη, λένε πως ο αρχιστράτηγος δεν χάθηκε στο δρόμο. ΄Εφτασε στη Βεγγάλη -λένε- άκουσε, άγνωστο αν τον άκουσαν, κι έγινε στη συνέχεια…«ήρωας» και «μονάδα καταδρομών»!
Μαρία Καρχιλάκη
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου