Η προχθεσινή επίθεση στη Χάμα της Συρίας όπου περισσίοτεροι από 150 πολίτες έπεσαν νεκροί καθώς ο στρατός έβαλε κατά πάντων, διαδηλωτών και μη, έφερε το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσσαντ, στη χειρότερη θέση που βρέθηκε ποτέ, μη εξαιρουμένων περιθόδων έντασης με το Ισραήλ. Η καταδίκη του από τις ΗΠΑ, Βρετανία και την Ευρώπη (που θυμήθηκε τώρα να λάβει νέα μέτρα, κι ω τώρα σφύριζε αλλού όσον αφορά τον ίδιο τον σφαγέα) όμως δεν οδηγεί σε λύση αυτής της αιματοχυσίας χωρίς σοαβρές αντιδράσεις. Αντιδράσεις που θα μπορούσαν να προέλθουν είτε από το ισραήλ, που δεν επιθυμεί να εμπλακεί σε εσωτερικές υποθέσεις αραβικών χωρών και από την Τουρκία.
Η Τουρκία είναι η τελευταία δυτική χώρα που εακολουθεί να παίζει “τη γάτα και το ποντίκι” με τη Συρία. Ενώ έχει επανειλλημένα καταδικάσει τα όσα συμβαίνουν στη διπλανή της πόρτα, αρνείται να μετάσχει στο εμπάργκο που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιβάλει στη Συρία και αφορά κυρίως τομείς που δεν πλήτουν τον πληθυσμό. Αν όμως η Τουρκία επέβαλλε εμπάργκο, τότε το καθεστώς είναι βέβαιο πως θα μετρούσε ημέρες, καθώς δύσκολα θα έφτανε σ αυτό η βοήθεια από το Ιράν αλλά και από την ίδια την Τουρκία, κυρίως σε μηχανήματα, ανταλλακτικά, κλπ. Γιατί την τελευταία διετία, η Άγκυρα είναι η πρώτη εισαγωγική δύναμη στη Συρία.
Με αυτή την προοπτική θα έπρεπε η Δύση να ασκήσει πιέσεις στην Τουρκία να προσχωρήσει έγκαιρα στο άτυπο κίνημα των χωρών που στηρίζουν τις αραβικές δημοκρατίες και όχι με την ίδια καθυστερήση που επέδειξε προκειμένου για τη Λιβύη. Αλλά η πολιτική Α. Νταβούτογλου, δύσκολα θα προσαρμοστεί στο φιλελεύθερο μοντέλλο που επιδιώκουν οι σύροι εξεγερμένοι δημοκράτες….
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου