Του Αθανασιου Ελλις
Πεπεισμένη για τις ειλικρινείς προθέσεις του Γιώργου Παπανδρέου και εντυπωσιασμένη από τα δείγματα γραφής κατά τη θητεία του ως υπουργός Εξωτερικών, η διεθνής κοινότητα υποδέχθηκε με ικανοποίηση την εκλογή του στο αξίωμα του πρωθυπουργού πριν από 20 μήνες, εκτιμώντας ότι θα συνέβαλε στη δρομολόγηση λύσεων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό, όπως και στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Ομως, στην πορεία η δραματική αλλαγή σκηνικού λόγω της βαθιάς κρίσης της ελληνικής οικονομίας περιόρισε σημαντικά τις δυνατότητες της Αθήνας, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις η «άλλη πλευρά» ερμήνευσε τη διαμορφωθείσα κατάσταση ως ευκαιρία για να σκληρύνει τις θέσεις της.
Υπό άλλες συνθήκες, η επανεκλογή του Ταγίπ Ερντογάν, σε συνδυασμό με την ισχυρή κοινοβουλευτική αυτοδυναμία του κ. Παπανδρέου, θα δημιουργούσε στη διεθνή κοινότητα προσδοκίες. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι θεωρούν ότι συγκρινόμενος με προκατόχους του ο κ. Ερντογάν εμφανίζεται περισσότερο πρόθυμος να προχωρήσει στην ομαλοποίηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά αμφιβάλλουν κατά πόσον θα ανοίξει τα «μέτωπα» του Αιγαίου και της Κύπρου τη στιγμή που έχει βεβαρημένη ατζέντα στο εσωτερικό, τόσο με το Κουρδικό όσο και με τη σύνταξη νέου Συντάγματος και τον διακαή του πόθο να μεταπηδήσει στην προεδρία, και ενώ καλείται επίσης να διαχειρισθεί τις καταιγιστικές εξελίξεις στον αραβικό κόσμο που κορυφώνονται στη γειτονική Συρία. Σε ό, τι αφορά το Κυπριακό, Αμερικανοί, Ευρωπαίοι και Ην. Εθνη προβάλλουν ως νέο άτυπο χρονοδιάγραμμα για λύση το επόμενο δωδεκάμηνο, με το επιχείρημα ότι η διεθνής κοινότητα δεν θα ήθελε να ασκήσει την προεδρία της Ε. Ε. η Κύπρος (αναλαμβάνει τον Ιούλιο του 2012) με τη σημερινή διαιρεμένη μορφή της. Αλλά παρά τις υπερβολικές παραχωρήσεις του προέδρου Χριστόφια, η αδιαλλαξία του Ντερβίς Ερογλου δεν επιτρέπει ιδιαίτερη αισιοδοξία.
Και στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι επένδυαν πολλά στον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά εδώ είναι σαφές ότι δεν υπήρξε ανταπόκριση από τον Νίκολα Γκρούεφσκι ο οποίος εμμένει στη σκληρή γραμμή που λαμβάνει και χαρακτηριστικά εθνικού παροξυσμού όπως καταδεικνύει η έγερση ενός τεράστιου αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο κέντρο των Σκοπίων.
Η αποδυνάμωση της εκλογικής επιρροής του (και η ενίσχυση των Σοσιαλδημοκρατών του περισσότερο ευέλικτου πρώην προέδρου, Μπράνκο Τσερβένκοφσκι), όπως και η ενίσχυση των αλβανικού κόμματος που αποτελεί τον κυβερνητικό του εταίρο και το οποίο δέχεται συμβιβαστική ονομασία, θα μπορούσε να αποτελέσει την απαρχή μιας πορείας προς λύση, αλλά η μέχρι τώρα στάση του κ. Γκρούεφσκι δεν επιτρέπει αισιοδοξία. Ο πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας παραμένει σταθερά αντίθετος σε κάθε συμβιβασμό και είναι προφανές ότι παρά την εκλογική του υποχώρηση θεωρεί πως στο θέμα της ονομασίας ο χρόνος λειτουργεί υπέρ του και παρά τις φραστικές πιέσεις από ΗΠΑ και Ε. Ε. δεν έχει λόγο να προβεί σε παραχωρήσεις.
Λίγο πριν από τις εκλογές ο γενικός γραμματέας των Ην. Εθνών εξέφρασε την ελπίδα ότι θα μπορούσε να σημειωθεί πρόοδος στο εγγύς μέλλον. Πέρυσι είχε υπάρξει κινητικότητα και διεφάνη η προοπτική αποδοχής της ονομασίας «Μακεδονία του Βαρδάρη», ενώ στο τραπέζι παραμένει η επίσημη πρόταση του Μάθιου Νίμιτς που είναι «Βόρεια Μακεδονία». Ομως, πρόσφατα, ο πρόεδρος της γειτονικής χώρας, Γκιόργκι Ιβάνοφ, απέρριψε γεωγραφικό προσδιορισμό όπως το «Βόρεια» ή «Ανω», δηλώνοντας ότι μόνο το «Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)» θα μπορούσε να συζητηθεί και σε κάθε περιπτωση να τεθεί σε δημοψήφισμα.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου