Μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών και τα πενιχρά αποτελέσματα που παρήγαγε, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να κατορθώσει να διαπιστώσει κανείς ποια είναι η λογική πίσω από την άρνηση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του αρχηγού της, του Αντώνη Σαμαρά, να συναινέσει στην ακολουθούμενη πολιτική, ώστε να υλοποιηθεί το αίτημα της «Τρόικας» και να λάβουμε τα χρήματα.
Στόχος της παρούσας ανάλυσης ΔΕΝ είναι να πούμε εάν ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης έκανε καλά ή άσχημα, αλλά να διαπιστώσουμε με βάση ποιες σκέψεις και παραδοχές χάραξε τη στρατηγική του, καθώς φαίνεται ότι από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν διαφύγει ορισμένες σημαντικές παράμετροι του προβλήματος, οι οποίες και οδηγούν σε άλλα συμπεράσματα.
Η βασική παραδοχή
Φαίνεται, ότι στη σκέψη των επιτελών της Νέας Δημοκρατίας επικρατεί μια βασική παραδοχή, η οποία και προσδιορίζει τα περιθώρια κινήσεών τους, με την αποδοχή ή απόρριψη διλημμάτων προερχομένων από τους διεθνείς πιστωτές της χώρας. Η παραδοχή αυτή είναι, ότι η Ευρωζώνη ΔΕΝ έχει τη δυνατότητα να αντέξει πιθανή ελληνική χρεοκοπία, άρα, ότι και αν αξιοποιείται διακηρυκτικά, στο τέλος δεν έχουν την επιλογή να μην εκταμιεύσουν τα χρήματα.
Οι λόγοι που οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα είναι απλοί: Οι χώρες της Ευρωζώνης θα κληθούν να καλύψουν ένα μεγάλο μέρος των απωλειών που θα υποστούν τα χρηματοπιστωτικά τους ιδρύματα, τα ασφαλιστικά τους ταμεία και τις απώλειες οποιουδήποτε έχει στη κατοχή του ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, χρήματα τα οποία θα χάσει σε περίπτωση που η χώρα κηρύξει στάση πληρωμών και χρεοκοπήσει.
Κι αν υποτεθεί ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι αντιμετωπίσιμο οπότε θα μπορούσαν να την αφήσουν να χρεοκοπήσει, πως ακριβώς σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση που θα διαμορφωθεί σε περίπτωση χρεοκοπίας της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, και όχι μόνο. Και σε αυτές τις περιπτώσεις, τα απόλυτα μεγέθη είναι πολύ μεγαλύτερα από τα ελληνικά, αφού το ΑΕΠ της Ελλάδας αντιπροσωπεύει μόλις το 1,1,7% του ΑΕΠ του συνόλου της Ευρωζώνης.
Τεράστιο είναι το πρόβλημα και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ECB: European Central Bank), αφού δέχεται τα ελληνικά ομόλογα ως εγγύηση («collateral» είναι ο τραπεζικός όρος) για να δανειοδοτήσει τα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά τραπεζικά ιδρύματα. Ο υπολογισμός των απωλειών που θα υποστεί και θα κληθεί να απορροφήσει η ECB σε περίπτωση ελληνικής χρεοκοπίας υπερβαίνουν τα 40 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ σύμφωνα με άλλους υπολογισμούς ανέρχονται ενδεχομένως μέχρι και τα 70 δισεκατομμύρια ευρώ.
Εν ολίγοις, η Νέα Δημοκρατία δείχνει πεπεισμένη ότι η απειλή μη καταβολής της επόμενης δόσης της βοήθειας που έχει συμφωνηθεί, αποτελεί «μπλόφα» των διεθνών πιστωτών, με σκοπό να επιβάλλουν τη λήψη σκληρότερων δημοσιονομικών μέτρων. Στο σημείο αυτό εστιάζεται και το πρόβλημα – δίλημματης Νέας Δημοκρατίας: Έχοντας διακηρύξει σε όλους τους τόνους ότι οι επιπλέον φορολόγηση έχει αντιπαραγωγικά αποτελέσματα, κάτι που φαίνεται από τη συνεχή μείωση των φορολογικών εσόδων παρά την αύξηση των φορολογικών συντελεστών, θα εμφανιζόταν ως ανακόλουθη εάν παρείχε τη συναίνεσή της στην κυβέρνηση, στην υλοποίηση – επιβολή μέτρων τα οποία έχουν μονοδιάστατη φορολογική και καθόλου αναπτυξιακή προοπτική.
Στο συμπέρασμα των επιτελών της Νέας Δημοκρατίας περί της «μπλόφας» της Τρόικας, συνέβαλλαν τις τελευταίες 48 ώρες και δύο πολύ ενδιαφέρουσες εξελίξεις, οι οποίες εν πολλοίς είτε δεν έγιναν αντιληπτές, είτε δεν αξιολογήθηκαν από τα ελληνικά ΜΜΕ.
Η πρώτη αφορά στη συνέντευξη που παραχώρησε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγανγκ Σόιμπλε προς τη μεγαλύτερη καθημερινή οικονομική εφημερίδα της πατρίδας του, τη «Handelsblatt», την οποία κάλυψε το «defence-point.gr».
Ενδεχόμενη ελληνική χρεοκοπία θα έχει πολύ χειρότερες συνέπειες από την κατάρρευση της Lehman Brothers στις Ηνωμένες Πολιτείες, ανέφερε ο Σόιμπλε. Επίσης, στις δηλώσεις του, για πρώτη φορά κάνει λόγο για την ανάγκη προσθήκης κάποιας αναπτυξιακής διάστασης στη «συνταγή» διάσωσης της ελληνικής οικονομίας, κάτι το οποίο αυτονόητα, η Νέα Δημοκρατία εκλαμβάνει ως επιβεβαίωση της ορθότητας των θέσεών της.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί. Μετά το πέρας των συνομιλιών του με τη Γερμανίδα καγκελάριο, Άγκελα Μέρκελ, ανέφερε, ότι η χώρα του αντιτίθεται ακόμα και στην προοπτική «κουρέματος» και αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Με απλά λόγια, εάν η Γαλλία (της οποία το χρέος είναι επίσης σημαντικό) δεν μπορεί αν απορροφήσει το κόστος που θα συνεπαγόταν η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αυτό σημαίνει ότι ελληνική χρεοκοπία θα ισοδυναμούσε με καταστροφή.
Οι προσδοκίες της Νέας Δημοκρατίας
Ενδιαφέρον έχει πλέον να διαπιστώσουμε τι ακριβώς προσδοκά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπό την προϋπόθεση ότι η ανωτέρω ανάλυση είναι σε μεγάλο βαθμό ισχυρή.
Αρχικά, εάν όντως η Ελλάδα λάβει τα χρήματα που προσδοκά, τότε η Νέα Δημοκρατία θα μπορεί να ισχυριστεί ότι κατάλαβε τη «μπλόφα» και με τη στάση της απέτρεψε την επιβολή επιπρόσθετων αντιλαϊκών μέτρων. Αυτό είναι φυσικό ότι θα επιχειρήσει να το αξιοποιήσει επικοινωνιακά με στόχο να προσποριστεί δημοσκοπικά αρχικά και εν ευθέτω χρόνω εκλογικά οφέλη.
Επιπρόσθετα, σε περίπτωση που οι εξελίξεις τη δικαιώσουν υπό την έννοια αποδοχής από την πλευρά της Τρόικας της ανάγκης αναζήτησης τρόπων ανάπτυξης με σκοπό τη διαφυγή από την ύφεση και τις συνέπειές της, τότε επίσης θα επιχειρήσει να αποκομίσει πολιτικά – εκλογικά οφέλη.
Υπάρχει όμως και μια τρίτη διάσταση, μια εναλλακτική σκέψη η οποία βασίζεται σε μια λογική σκέψη, αν και δείχνει να έχει μια «συνωμοτική χροιά». Η σκέψη αυτή είναι, ότι ο Αντώνης Σαμαράς με τη στάση του, επί της ουσίας βοηθά των πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου να αντιμετωπίσει τις διεθνείς πιέσεις! Κι αυτό διότι ο πρωθυπουργός μπορεί εύσχημα να υποδείξει τον Αντώνη Σαμαρά ως υπεύθυνο για την ανυπαρξία συναίνεσης στο εξωτερικό, εκτονώνοντας τις πιέσεις σε βάρος του. Κι εάν θεωρητικά υπάρχει η προοπτική προσφυγής στις κάλπες και ανόδου μιας ανίσχυρης κυβέρνησης στην εξουσία υπό τον «μη συνεργάσιμο» Αντώνη Σαμαρά, αυτό προφανώς είναι ένα απευκταίο σενάριο για την Τρόικα, άρα έχει κάθε κίνητρο και συμφέρον να βοηθήσει τον Γιώργο Παπανδρέου!
Ας μην ξεχνάμε ότι Γιώργος Παπανδρέου και Αντώνης Σαμαράς διατηρούν εξαιρετικές προσωπικές σχέσεις από τα φοιτητικά τους χρόνια, ενώ πέρα από τις συναντήσεις τους, οι τηλεφωνικές τους συνομιλίες δεν αποτελούν μυστικό στην «πιάτσα των πολιτικών συντακτών. Αφού πολλοί λέγανε χθες το βράδυ, ότι θα πρέπει να εξεταστεί ακόμα και το ενδεχόμενο οι δυο τους να είναι συνεννοημένοι! Ιδού το «συνωμοτικό»…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου