Επιστρατεύοντας τις κατά καιρούς διολισθήσεις των ελληνικών θέσεων σε ό,τι αφορά τα Ελληνοτουρκικά, ο τούρκος πρωθυπουργός (συνοδευόμενος από τον αρχιτέκτονα της στρατηγικής του στα εξωτερικά θέματα κ. Νταβούτογλου) έρχεται στην Αθήνα με συγκεκριμένο πακέτο ατύπων «ιδεών και προτάσεων», τόσο για τα θέματα του Αιγαίου όσο και για τα μειονοτικά.
Και στον φάκελο που θα φέρει προέχει ως αιχμή του στρατηγικού του δόρατος η λεγόμενη (αλλά κρυπτόμενη) Συμφωνία της Μαδρίτης.
Το ακριβές περιεχόμενο της οποίας ουδέποτε διευκρινίσθηκε. Σχετικά δηλαδή με την ουσία όσων έχουν (από τον κ. Σημίτη και συνεργούντος του Πάγκαλου) συνομολογηθεί.
Κύκλοι του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών –στα χέρια των οποίων βρίσκονται δύο συναφείς εκθέσεις από την πρεσβεία μας στην Άγκυρα– δεν απέκρυπταν την ανησυχία τους, δεδομένου ότι:
• Είναι προφανής η διάθεση της τουρκικής ηγεσίας να εκμεταλλευθεί στο έπακρο τις παροξυνόμενες δυσχέρειες της Αθήνας και τους κινδύνους έως και χρεοκοπίας που τις συνοδεύουν. Και οι οποίες απογυμνώνουν δυνατότητες και αποδομούν στρατηγικές αντιστάσεις.
Ο κ. Ερντογάν λοιπόν θα προσφέρει –κατά τις διπλωματικές αυτές εκτιμήσεις– «χείρα βοηθείας» προς τον ομόλογό του εδώ, αφού επαναλαμβάνει συνεχώς ότι: Αιτία της ελληνικής οικονομικής κακοδαιμονίας είναι οι «αχρείαστοι εξοπλισμοί», που σχετίζονται με την κατασκευή κατά φαντασίαν εχθρών! Θα προτείνει ευθέως αποποίηση του δικαιώματος για επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων και σε αντάλλαγμα θα αρθεί από τουρκικής πλευράς το casus belli.
Πιθανότατα δε –και εφόσον υπάρξει το ανάλογο κλίμα– θα διαλυθεί σταδιακά και η λεγόμενη Στρατιά του Αιγαίου.
Άμεσος στόχος (με τη μορφή «προτάσεως εργασίας» που διεμόρφωσε ο Νταβούτογλου, είναι η σε πρώτη φάση συναποδοχή νέων και ουσιαστικότερων «μέτρων αποκαταστάσεως εμπιστοσύνης» και στη συνέχεια η προώθηση συμφωνιών συνεκμεταλλεύσεως του φυσικού πλούτου του Αιγαίου. Κι αυτό στα πλαίσια ουσιαστικής συνδιαχειρίσεως της περιοχής, αφού ξεκαθαρισθούν ζώνες ευθύνης των δύο χωρών.
Πιο επίμονος (και σκληρός) θα είναι ο Ερντογάν στα ζητήματα της μειονότητος, εγείροντας ιδιαίτερα θέμα Ρόδου και Κω, πέραν της Θράκης, και απαιτώντας, συν άλλοις, ελεύθερο «εθνικό συλλογικό αυτοπροσδιορισμό» των μουσουλμάνων.
Τέλος, το θέμα των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) θα είναι ψηλά στην ατζέντα και θα οδηγήσει σε προσδιορισμό ιδιαίτερης σημασίας διαπραγματεύσεων, καθώς σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο διεξάγονται συναφείς συνεννοήσεις μεταξύ ενδιαφερομένων χωρών, ενώ η Ελλάδα, φοβούμενη τουρκικές αντιδράσεις και οξύνσεις, αποφεύγει εμπλοκή σ’ αυτές. Κάτι που δεν μπορεί να συνεχισθεί, καθώς προωθούνται ήδη ενέργειες εκμεταλλεύσεως από Αίγυπτο, Ισραήλ, Λιβύη κ.ά.
Δημοσίευση σχολίου