Στη Μεγαλόνησο βρίσκεται ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας. Η Ελλάδα με την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας συμμετέχει σε ανώτατο επίπεδο εκπροσώπησης στις εκδηλώσεις, για την 50η επέτειο της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, που υπογράφηκαν το 1959 μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας, Ελλάδας, Τουρκίας, ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητας, ήταν οι Συνθήκες με τις οποίες τερματίστηκε η βρετανική κυριαρχία επί της Κύπρου και ιδρύθηκε το ανεξάρτητο Κυπριακό κράτος.
Η συμφωνία της Ζυρίχης υπογράφηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1959 από τους τότε πρωθυπουργούς της Ελλάδας Καραμανλή και της Τουρκίας Μεντερές. Η συνθήκη επικυρώθηκε μια βδομάδα αργότερα, στις 19 Φεβρουαρίου 1959 στο Λονδίνο, όπου και υπογράφηκε η Συμφωνία του Λονδίνου από τους πρωθυπουργούς και υπουργούς εξωτερικών Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας, τον εκπρόσωπο της ελληνοκυπριακής κοινότητας Μακάριο και τον εκπρόσωπο της τουρκοκυπριακής κοινότητας Φαζίλ Κιουτσούκ.
Η συνθήκη κατοχύρωνε την ανεξαρτησία της Κύπρου, καθόριζε το Σύνταγμα του νέου κράτους και τα δικαιώματα κάθε εθνοτικής κοινότητας, όσον αφορά το κράτος και τη διακυβέρνηση. Η πολιτειακή οργάνωση του νεοσύστατου κράτους ήταν πολύπλοκη και απαιτούσε ομοφωνία και των δύο κοινοτήτων σε μια σειρά από θέματα.
Ο Πρόεδρος θα ήταν Ελληνοκύπριος και ο Αντιπρόεδρος Τουρκοκύπριος.
Στις συμφωνίες περιλαμβανόταν και η "Συνθήκη Εγγυήσεων" μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας και Κύπρου με την οποία, σε περίπτωση διασάλευσης της συνταγματικής τάξης, μια από τις τρεις πρώτες «εγγυήτριες δυνάμεις», θα μπορούσε να προβεί σε μονομερή δράση, αφού προηγουμένως είχαν εξαντληθεί τα περιθώρια διαπραγματεύσεων με τις άλλες δυο.
Επίσης προέβλεπε ότι σχεδόν το 3% της συνολικής έκτασης της Κύπρου, θα είναι υπό Βρετανική κυριαρχία. Στις περιοχές αυτές η Βρετανία διατηρεί μέχρι και σήμερα στρατιωτικές Βάσεις, που διαθέτουν μάλιστα και δικό τους εναέριο χώρο.
Η Συμφωνία της Ζυρίχης ουσιαστικά κατέρρευσε το 1963, μετά από αλλαγές που επιχείρησε να κάνει ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος στο Σύνταγμα της Δημοκρατίας (τα περίφημα «13 Σημεία»). Οι Τουρκοκύπριοι τα απέρριψαν, απεχώρησαν από την Κυβέρνηση και ακλούθησαν σφοδρές ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Έγιναν τραγικά γεγονότα και φρικαλεότητες και από τις δύο πλευρές. Γεγονότα, που έτυχαν και ευρύτερης πολιτικής αξιοποίησης, είτε από την Τουρκία, είτε από την ελληνοκυπριακή Κυβέρνηση.
Οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου χρησιμοποιήθηκαν σαν δικαιολογία για την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974, μετά το πραξικόπημα της Χούντας των Συνταγματαρχών, που ανέτρεψαν τον Μακάριο και τον αντικατέστησαν με κάποιον Ν.Σαμψών.
Βέβαια, η Συνθήκη Εγγυήσεων δεν έδινε το δικαίωμα στην Τουρκία, είτε για στρατιωτική δράση χωρίς προηγούμενες διαβουλεύσεις, είτε για παραμονή των στρατευμάτων της στο νησί, μετά την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης. Συνεπώς, η Τουρκία, κατέχει παρανόμως για 36 χρόνια εδαφικό τμήμα της Κύπρου.
Παρόλα αυτά, το Σύνταγμα που προέβλεπαν οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, που υπογράφηκαν το 1959, εξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα στην Κύπρο. Απότοκος αυτού, είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, να είναι ισότιμος κράτος- μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε.
Όμως, η Κυπριακή Δημοκρατία, είναι σήμερα, βαθύτατα τραυματισμένη από το αγκαθωτό συρματόπλεγμα της διαχωριστικής γραμμής που, με τη βία των όπλων του Τούρκου κατακτητή και την ανοχή ξένων μεγάλων δυνάμεων, διαιρεί τον γεωγραφικό χώρο και τον πληθυσμό του νησιού.
Στην Κύπρο, συνεχίζονται και κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2010 οι διακοινοτικές διαπραγματεύσεις, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, προς επίλυση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου και την αποκατάσταση της ενότητας του γεωγραφικού χώρου και του λαού της. Συνεχίζονται οι προσπάθειες για την εξεύρεση λύσης, που θα ενώνει τους Κύπριους, και θα τερματίσει την στρατιωτική κατοχή του 40% της Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα, που εισέβαλαν παρανόμως στο νησί το καλοκαίρι του 1974, και παραμένουν εκεί, κατά παράβαση θεμελιωδών αρχών του Διεθνούς Δικαίου.
Δημοσίευση σχολίου