Εκτός από την εν λόγω διασφάλιση η κυβέρνηση προχώρησε κι ένα βήμα παραπέρα, δίνοντας την ευκαιρία σε όσους υπαλλήλους υπέβαλαν αίτηση παραίτησης, να την ανακαλέσουν και να επανέλθουν στην υπηρεσία έστω κι αν έχει εκδοθεί η διαπιστωτική πράξη λύσης της υπαλληλικής σχέσης.
Αυτούσιες οι διατάξεις έχουν ως εξής:
«7. Συνταξιοδοτικά δικαιώματα που έχουν θεμελιωθεί ή θεμελιώνονται μέχρι 31.12.2010 από τους τακτικούς υπαλλήλους και λειτουργούς, καθώς και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος, που συνταξιοδοτούνται με βάση τις οικείες διατάξεις του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων (Π.Δ. 169/2007, ΦΕΚ 210/Α΄) ή με διατάξεις που παραπέμπουν σε αυτόν, καθώς και από τους ασφαλισμένους των πρώην Ειδικών Ταμείων που έχουν ενταχθεί στο ΙΚΑ – ΕΤΑΜ, δεν θίγονται από την παραμονή στην υπηρεσία μετά την ανωτέρω ημερομηνία και τυχόν συνταξιοδοτικές μεταβολές στη διάρκεια αυτής δεν επηρεάζουν τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησής τους, καθώς και τον τρόπο υπολογισμού της σύνταξής τους.
8. Όσοι από τους υπαλλήλους του Δημοσίου, των Ν.Π.Δ.Δ. και των Ο.Τ.Α., που συνταξιοδοτούνται με βάση τις διατάξεις του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων ή με διατάξεις που παραπέμπουν σε αυτόν, έχουν υποβάλλει αίτηση παραίτησης λόγω συνταξιοδότησης από 1.1.2010 και μετά, δύνανται να την ανακαλέσουν μέσα σε ένα μήνα από τη δημοσίευση του νόμου αυτού και να επανέλθουν στην υπηρεσία.
Η αίτηση ανακαλείται ανεξάρτητα από το στάδιο στο οποίο βρίσκεται, έστω και αν έχει εκδοθεί διαπιστωτική πράξη λύσης της υπαλληλικής σχέσης υπό τον όρο ότι δεν έχει εκδοθεί πράξη συνταξιοδότησης. Ο χρόνος από τη λύση της σχέσης αυτής μέχρι την επαναφορά τους στην υπηρεσία θεωρείται χρόνος πραγματικής και συντάξιμης υπηρεσίας».
Εκ πρώτης όψεως φαίνεται εντυπωσιακή η «γενναιοδωρία» με την οποία αντιμετωπίζει η πολιτεία τους λειτουργούς της και θα ήταν πράγματι ένα δείγμα γραφής για τις αγαθές της προθέσεις, εάν δεν οδηγούνταν στη ρύθμιση αυτή υπό την ασφυκτική πίεση του κύματος (επιπέδου «τσουνάμι») παραιτήσεων στις οποίες ουσιαστικά «εξαναγκάζονται» εκόντες- άκοντες οι υπάλληλοι της χώρας, μετά τις παλινωδίες και τους πειραματισμούς των τελευταίων κυβερνήσεων που οδήγησαν το ασφαλιστικό σύστημα στην κατάρρευση.
Επειδή όμως πριν από την ολική σχεδόν απώλεια της αξιοπιστίας της χώρας στο εξωτερικό, έχει χαθεί προ πολλού η εμπιστοσύνη των πολιτών στο εσωτερικό, οφείλουμε να θυμηθούμε την ομηρική ρήση «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες».
Και για να γίνουμε πιο σαφείς επισημαίνουμε ότι ενώ μεταξύ των «ευεργετούμενων» από την εν λόγω διάταξη στην παράγραφο 7 περιλαμβάνονται και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος, στην παράγραφο 8 εξαφανίζονται ως δια μαγείας. Και επειδή οι συνταξιοδοτικές διατάξεις είναι «στενά ερμηνευταίες», μήπως η δυνατότητα ανάκλησης της αίτησης παραιτήσεως δεν ισχύει για τους «ένστολους» όπως αρέσκεται να αποκαλεί τα στελέχη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ο αρμόδιος υπουργός;
Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την παράγραφο 10 του άρθρου 34 του Ν. 1400/73 «Αίτησις αποστρατείας άπαξ υποβληθείσα δεν δύναται ν' ανακληθή. Η υποβολή θεωρείται συντελεσθείσα από της πρωτοκολλήσεως της σχετικής αιτήσεως».
Κατά συνέπεια η τυχόν εφαρμογή της παραγράφου 8 του Ν. 3847/2010 έρχεται σε αντίθεση με τις διατάξεις του Ν. 1400/73. Μήπως θα έπρεπε να έχει υπάρξει ήδη και σχετική πρόβλεψη για την αναστολή της ισχύος ή την κατάλληλη τροποποίηση του Ν. 1400/73;
Διαφορετικά μήπως η αποδοχή της ανάκλησης των παραιτήσεων των ένστολων νομικά βρίσκεται στον αέρα;
Θεωρούμε ότι το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας θα πρέπει να διευκρινίσει το ταχύτερο το θέμα.
Δημοσίευση σχολίου