TΗΕ ΝΕW ΥΟRΚ ΤΙΜΕS , Της Ρooja Βhatia Tις τελευταίες 20 ώρες περπάτησα στους κατεστραμμένους από τον σεισμό δρόμους του Πορτ-ο-Πρενς.
Τη νύχτα της Τρίτης, όταν δεν είχε αποκαλυφθεί ακόμα η έκταση της καταστροφής, παντού στην πόλη ακούγονταν τραγούδια: τραγούδια με στίχους όπως «Θεέ μου, κράτα με κοντά Σου» και «Χριστέ μου, συγχώρησέ με». Ιεροκήρυκες στέκονταν πάνω σε κουτιά και έκαναν αυτοσχέδια κηρύγματα καθησυχάζοντας αυτούς που τους άκουγαν μέσα στο σκοτάδι: «Ο καλός Θεός μοιάζει να κρύβεται, όμως είναι εδώ. Είναι πάντα εδώ».......
Την επόμενη ημέρα, καθώς ο ήλιος αποκάλυψε μια πόλη σπαρμένη με πτώματα και γεμάτη ερείπια, οι Αϊτινοί εξακολουθούσαν να προσεύχονται στους δρόμους. Περισσότερο όμως έκλαιγαν. Η Ζεντ, επιστάτρια στο συγκρότημα πολυκατοικιών που μένω, λέει πως ο Θεός ήταν θυμωμένος με τους αμαρτωλούς στον κόσμο, αλλά ιδιαίτερα στην Αϊτή. Η Ζεντ λέει πως ο σεισμός ενίσχυσε την πίστη της και πως τον αντιλαμβάνεται ως θεϊκή τιμωρία. «Αν ήταν μια σοβαρή χώρα, θα υπήρχαν εδώ σωστικά συνεργεία για να βρουν τα παιδιά που θάφτηκαν κάτω απ΄ αυτό το σπίτι», μου είπε η φίλη μου, η Φλοράνς. Η Φλοράνς είναι παραπληγική και συχνά κάθεται έξω από το σπίτι της, στη συνοικία Μπουά Βερνά. Το σπίτι δίπλα στο δικό της κατέρρευσε και η Φλοράνς λέει πως άκουγε για ώρα τα παιδιά μέσα να κλαίνε.
Γιατί, τότε, να στρέφονται στον Θεό που μοιάζει να είναι απών, στην καλύτερη περίπτωση, και εκδικητικός, στη χειρότερη; Οι Αϊτινοί δεν έχουν άλλες επιλογές. Η χώρα έχει μια μακρά κληρονομιά καταπίεσης και εκμετάλλευσης· διεθνείς ειρηνευτικές δυνάμεις πάνε και έρχονται· η γη δεν παρέχει πια τροφή· δουλειές σχεδόν δεν υπάρχουν. Ίσως ένας Θεός που κρύβεται να είναι καλύτερος από το τίποτε.
Η Πούτζα Μπάτια είναι υπότροφος του Ιnstitute of Current World Αffairs που έχει την έδρα του στην Ουάσιγκτον.
Δημοσίευση σχολίου