Με περισσότερες λεπτομέρειες των σχεδίων πραξικοπήματος «Βαριοπούλα», που καταστρώθηκε στα τέλη του 2002 και αρχές του 2003 και στόχευε στην ανατροπή της κυβέρνησης Ερντογάν, κυκλοφόρησε χθες η εφημερίδα Ταράφ. Όπως αποκάλυπτε την Πέμπτη (21/01), η Ταράφ έχει στην κατοχή της πάνω από 5.000 σελίδες απόρρητων εγγράφων και οπτικοακουστικού υλικού με τις λεπτομέρειες του Σχεδίου. Αρχιεμπνευστής του κατονομάζεται ο Τσετίν Ντογάν, αρχηγός του Πρώτου Σώματος Στρατού, που έδωσε στο σχέδιο και το όνομά του. Ο Ντογάν υπέγραψε σειρά απορρήτων εγγράφων με τον τίτλο «Διοικητής του στρατιωτικού νόμου του Μπαλιόζ».... Σύμφωνα με το χθεσινό δημοσίευμα, στα προπαρασκευαστικά της ανατροπής μέτρα που προτίθετο να χρησιμοποιήσει η στρατιωτική χούντα ήταν και η δημιουργία συνθηκών που θα οδηγούσαν στην καταρράκωση της τουρκικής οικονομίας, ώστε να εξεγερθεί ο πληθυσμός κατά της κυβέρνησης του ΑΚΡ. Με τη μετάδοση συνεχώς ειδήσεων για επικείμενη ισλαμοποίηση του κράτους, για τις αυξανόμενες δολοφονίες στρατιωτών από το ΡΚΚ, για οικονομική κρίση, και με τυφλές δολοφονίες και πράξεις σαμποτάζ, ο πληθυσμός θα σπρωχνόταν στην αγκαλιά «του θεσμού που εμπιστεύεται περισσότερο», του στρατεύματος. Θα επιχειρούντο στην Πόλη και άλλα μεγάλα αστικά κέντρα τυφλά χτυπήματα, που θα αποδίδονταν στο ΡΚΚ και την Αλ Κάιντα. Στο Σχέδιο παρουσιάζεται το στράτευμα ως ικανό να προκαλέσει και να συντονίσει τα χτυπήματα αυτά. Οργισμένος και πανικόβλητος, ο πληθυσμός θα καθοδηγείτο από την ηγεσία φοιτητικών και άλλων οργανώσεων να πάρει τους δρόμους, διαμαρτυρόμενος για την κυβερνητική ανικανότητα έναντι στα χτυπήματα Κούρδων και Ισλαμιστών. Επικαλούμενο την έκρυθμη κατάσταση χάους και λαϊκού ξεσηκωμού, το στράτευμα θα κήρυσσε «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» και, στη συνέχεια, στρατιωτικό νόμο. Οι επιθέσεις σε δύο συναγωγές και στο βρετανικό προξενείο και την HSBC στην Πόλη μπορούν, μετά τις αποκαλύψεις αυτές, να ειδωθούν υπό διαφορετικό πρίσμα.
Η χούντα των επίδοξων πραξικοπηματιών σχεδίαζε να συγκεντρώσει 200.000 άτομα, τα οποία έκρινε πως ενδεχομένως θα ξεσηκώνονταν ενάντια στην επέμβαση, σε δύο στάδια και έναν ιστορικό στρατώνα. Ανάμεσα στα μέτρα που θα λάμβαναν οι πρωτεργάτες του Σχεδίου, ήταν και η εξόντωση των οπαδών του θρησκευτικού σκοταδισμού, ώστε «να μην απομείνει ούτε ένας» στη χώρα. Ως τέτοιοι νοοούνται τα μέλη της κυβέρνησης ΕρντογΆν, αλλά και «οπαδοί του σκοταδισμού» εντός του στρατεύματος, το οποίο θα έπρεπε να εκκαθαριστεί. Την επαύριο του πραξικοπήματος, οι στρατιωτικοί θα έρχονταν σε στενή επαφή με παράγοντες του «εθνικόφρονος» στρατοπέδου, και κυρίως διπλωμάτες, δικαστές και δημοσιογράφους. Στις αμέτρητες σελίδες του Σχεδίου, τα στελέχη της ανώτατης γραφειοκρατίας διακρίνονται σε «θετικά» και «αρνητικά» σκεπτόμενους, αναφορικά με το σύστημα αξιών του στρατεύματος. Δικαστικοί και διπλωμάτες διακρίθηκαν σε εκείνους που μπορούν να «χρησιμοποιηθούν» και μη, νομάρχες σε όσους θα παρέμεναν και όσους θα απομακρύνονταν. Δημοσιογράφοι και άνθρωποι των μέσων ενημέρωσης διακρίθηκαν σε εκείνους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον προσεταιρισμό της κοινής γνώμης, αλλά και σε όσους έπρεπε να συλληφθούν πρώτοι μετά την επέμβαση. Η Ταράφ δημοσίευσε τη λίστα των τελευταίων, στην οποία περιλαμβάνονται ονόματα προσκείμενα στην κυβέρνηση Ερντογάν και το χώρο των ισλαμιστών, αλλά και πολλές φιλελεύθερες φωνές: ο Τζεγκίζ Τσαντάρ, ο (Αρμενικής καταγωγής) Ετιέν Μαχτσουπιάν, ο Μουράτ Μπελγκέ, η δημοσιογράφος και σχολιαστής Περιχάν Μαγντέν. Ανάμεσα στα ονόματα αυτά των «προς άμεση σύλληψη» συγκαταλέγεται και εκείνο του δολοφονηθέντος Αρμενίου εκδότη και δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ.
Επέτειος από τη δολοφονία του Χραντ Ντινκ (19/01/2010) Στον τύπο θα επιβαλλόταν φυσικά λογοκρισία, ενώ θα τονιζόταν σε κάθε ευκαιρία πως καμία ελευθερία δεν είναι απόλυτη και απεριόριστη, αλλά όλες περιορίζονται από την ανάγκη προστασίας του κοσμικού κράτους. Η στρατιωτική χούντα θα απαγόρευε την είσοδο και την έξοδο από τη χώρα «μέχρι νεωτέρας», ενώ θα έθετε υπό τον έλεγχό της όλα τα κέντρα της οικονομικής ζωής και τις επιχειρήσεις ζωτικής σημασίας του ιδιωτικού τομέα. Η χούντα θα προσπαθούσε «να επαναφέρει όλες τις αρχικές κατακτήσεις της δημοκρατίας μας» και να σβήσει «κάθε ίχνος της καταστροφής που κουρδικά και αραβικά στοιχεία επέφεραν στην τουρκική κουλτούρα». Τόσο η Ταράφ όσο και πολλοί αναλυτές, κάνουν λόγο για ομοιότητες με το πραξικόπημα του 1980, το οποίο χρησίμευσε ως έμπνευση για τον Ντογάν και τους 29 ανώτερους και 133 κατώτερους αξιωματικούς που υπογράφουν τα σχέδια. Το τουρκικό ΓΕΕΘΑ δέχθηκε την ύπαρξη του Σχεδίου, αλλά όχι όλες του τις λεπτομέρειες, χαρακτηρίζοντας «απαράδεκτο» το δημοσίευμα της Ταράφ. Πληθαίνουν στο μεταξύ οι εκκλήσεις για σύσταση εξεταστικής επιτροπής στη Βουλή.
Για άλλη μία φορά, τίθεται το ερώτημα: «Από πού παίρνει η Ταράφ τις αποκλειστικές πληροφορίες της;» Πολλοί Κεμαλιστές επιμένουν πως η εφημερίδα έχει σχέσεις και χρηματοδοτείται από το τάγμα του εξόριστου Φετουλλάχ Γκιουλέν, παρότι οι περισσότεροι δημοσιογράφοι της δεν είναι θρήσκοι. Ο ισλαμιστής Γκιουλέν και το στράτευμα βρίσκονται σε πόλεμο. Ωστόσο, αν και κάποια σχέση με τον Γκιουλέν πρέπει να θεωρηθεί δεδομένη, η Ταράφ φαίνεται ότι διατηρεί στενές σχέσεις με στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που αντιτίθενται στις πραξικοπηματικές μεθοδεύσεις ανατροπής. Τα εν λόγω πρόσωπα της παραδίδουν και τα σχετικά έγγραφα, όπως ισχυρίζεται και μέρος της συντακτικής της ομάδας.
Δημοσίευση σχολίου