Τις περισσότερες τηλεοπτικές αναμετρήσεις στην τελευταία εκλογική εκστρατεία τις κέρδισε μόνο με την εμφάνισή του. Το σοβαρό του πρόσωπο ήταν αρκετό τις περισσότερες φορές για να κερδίσει τις εντυπώσεις από τον εκπρόσωπο Τύπου της Ν.Δ.....
αλλά και οι καθαρές κουβέντες που έλεγε σύντομα έδωσαν το σαφές προβάδισμα στο ΠΑΣΟΚ. Βέβαια, ο αέρας της νίκης κάνει όλους τους ανθρώπους να νιώθουν αυτοπεποίθηση και βοηθάει τη δουλειά τους, αλλά για τον Ραγκούση έγινε ρουτίνα να πετυχαίνει τους πολλούς και διαφορετικούς στόχους που του έχει αναθέσει έως τώρα ο Γιώργος Παπανδρέου.
Η τελευταία πρωτοβουλία του αφορά τη μείωση της σπατάλης του κράτους, ξεκινώντας από τα εύκολα: τα κρατικά αυτοκίνητα που αρχικά ανακοινώθηκε ότι ήταν 44.000 και μετά έγιναν 57.000. Λέω πως είναι από τα εύκολα, γιατί όλες οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να τα μειώσουν, αλλά γρήγορα εγκατέλειψαν τις προσπάθειες. Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Δεν είμαι απλώς απαισιόδοξος. Είμαι γνώστης του προβλήματος και βέβαιος ότι δεν μπορεί να υλοποιηθεί η υπόσχεση.
Αλλά χρειάζεται απόφαση και κεραυνοβόλα δράση από κάποιον που γνωρίζει τις παγίδες που στήνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι για να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους. Πίσω από τα 50.000 αυτοκίνητα βρίσκονται 50.000 άνθρωποι που τα οδηγούν, φροντίζουν για τη συντήρησή τους, την αγορά και την ανανέωσή τους. Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να διορίστηκαν με ρουσφέτι ή με αντικειμενική αξιολόγηση, μπορεί να έχουν βολευτεί ως οδηγοί υπουργών, γραμματέων, φαρισαίων, αξιωματικών και μητροπολιτών ή διοικητών κρατικών υπηρεσιών και οργανισμών, αλλά θέλουν απλώς να κάνουν μια τίμια δουλειά.
Το κόστος συντήρησης του στόλου είναι, λέει, 350.000.000 ευρώ τον χρόνο. Αν συνυπολογίσουμε τους μισθούς των οδηγών τους, είναι τουλάχιστον δύο δισεκατομμύρια, δηλαδή έξι φορές περισσότερο το ποσό. Οι σπατάλες λοιπόν μπορούν να περιοριστούν ή οι δαπάνες να γίνουν παραγωγικές αντί να είναι σπατάλες, αρκεί και να γνωρίζει ο υπουργός τις παγίδες και να τις αποφεύγει. Αν οι 50.000 οδηγοί απλώς «επιστρέψουν στις υπηρεσίες τους», μπορεί να γίνει οικονομία, αλλά πολύ μικρή.
Μπορεί όμως ο Ραγκούσης να βγάλει ένα πρόγραμμα και να μαζεύονται 1.000 οδηγοί μαζί με τα αυτοκίνητά τους κάθε μέρα στη Μαγούλα ή κάπου αλλού που έχει πολύ χώρο, ώστε να μην μπορούν να ξεφύγουν, να καταγράφονται και να παίρνουν εντολή να μετακινηθούν μαζί με το αυτοκίνητο στη νέα τους δουλειά. Αν δεν έχουν τίποτα καλύτερο να τους κάνουν, ας γίνουν οδηγοί σχολικών αυτοκινήτων και ας πουληθούν τα συνήθως πολυτελή αυτοκίνητα για να αγοραστούν σχολικά πουλμανάκια. Ετσι, όλα τα δημοτικά, τα νηπιαγωγεία, τα γυμνάσια και τα λύκεια θα αποκτήσουν σχολικά αυτοκίνητα, κάτι που τώρα έχουν μόνο τα ιδιωτικά σχολεία.
Και όμως, είναι τα δημόσια σχολεία και τα παιδιά των φτωχών εργαζόμενων που έχουν ανάγκη τα σχολικά λεωφορεία και δεν είναι πολυτέλεια. Σε όλη την επαρχία και στην Αθήνα οι εργαζόμενοι γονείς είναι που δεν έχουν πού να αφήσουν τα παιδιά τους, όταν πιάνουν δουλειά στις εφτά το πρωί. Οι πλούσιοι έχουν και αυτοκίνητο και οδηγό για να πάει τον κανακάρη τους στον παιδικό σταθμό. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν.
Και φυσικά, με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου όλες οι υπηρεσίες θα εξακολουθήσουν να πληρώνουν τον μισθό των 50.000 οδηγών για έναν χρόνο, μέχρις ότου μετακινηθεί η δαπάνη μέσω του Προϋπολογισμού στο υπουργείο Παιδείας.
Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, Γιάννη Ραγκούση. Και όλα τα σχολεία της χώρας θα αποκτήσουν σχολικά λεωφορεία από τη μια μέρα στην άλλη και 50.000 άνθρωποι θα γίνουν παραγωγικοί και ο προϋπολογισμός του υπουργείου Παιδείας θα αυξηθεί τον πρώτο χρόνο κατά δύο δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς να μπορούν να διαμαρτυρηθούν οι άλλοι υπουργοί, αφού δεν μειώθηκε ο προϋπολογισμός αλλά το προσωπικό τους.
Δεν θα έμπαινα στον κόπο να κάνω υποδείξεις ή προτάσεις στον κ. Ραγκούση, αλλά ξέρω ότι είναι πρακτικός άνθρωπος. Αντί να μετατραπεί σε «πράσινο» δημόσιο υπάλληλο, προτίμησε τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, όταν επέστρεψε από τις Βρυξέλλες, όπου δούλεψε με επιτυχία στις υπηρεσίες της Ε.Ε. Επίσης, προτίμησε την πατρίδα του, την Πάρο, αν και στην Αθήνα σίγουρα θα έβρισκε καλύτερη δουλειά. Τέτοιοι άνθρωποι λείπουν από την κυβέρνηση και από τη χώρα. Επίσης, τέτοια τόλμη χρειάζεται ένας υπουργός, αν θέλει να πετύχει. Ιδού η Ρόδος, θα δούμε, άραγε, και το πήδημα;
Δημοσίευση σχολίου