Οι πληροφορίες που έχει στη διάθεσή του το DP αναφέρουν, ότι ο προγραμματισμός για την υποδοχή του πλοίου στην Ελλάδα αναφέρει τη 15η Ιανουαρίου ως ημερομηνία που θα καταπλεύσει στην πατρίδα. θα έχει προηγηθεί ένα σύντομο ταξίδι στη Βρέστη της Γαλλίας, όπου θα φορτώσει οπλισμό. Κυρίως, τους υπερσύγχρονους αντιαεροπορικούς ASTER 30, ένα όπλο που σε συνδυασμό με το εντυπωσιακών δυνατοτήτων ραντάρ SeaFire, προσδοκάται να αποδειχθεί “game changer” τόσο στο θέατρο επιχειρήσεων του Αιγαίου, όσο και σε αυτό της ανατολικής Μεσογείου.
Ωστόσο, έμπειρα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού προειδοποιούν για το συνηθισμένο λάθος να ταυτιστεί η επικοινωνιακή χαρά της στιγμής με την αυτόματη απόκτηση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων που υπόσχεται το υπερσύγχρονο πολεμικό πλοίο. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, παρόλο που η εμπειρία του Πολεμικού Ναυτικού, υπόσχεται δραματική μείωση του χρόνου που θα χρειάζονταν άλλες ναυτικές δυνάμεις για να φθάσουν στο σημείο της επίτευξης της πλήρους επιχειρησιακής δυνατότητας (FOC: Full Operational Capability) της φρεγάτας.
Τονίζεται αρμοδίως η τεράστια σημασία του συστήματος αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου, η ολοκλήρωση της ανάπτυξης του οποίου αναμένεται από τη THALES. Στο ερώτημα για το εάν και πότε τα πλοία θα φέρουν στρατηγικά βλήματα, για το οποίο απαιτούνται εργασίες της αντικατάστασης ενός από τους εκτοξευτές Sylver A50 σε Sylver A70, απαντούν με αινιγματικό χαμόγελο.
Δεν αποτελεί μυστικό ότι οι διακηρύξεις του αρμοδίου υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Δένδια για το θέμα, ακολούθησαν την πεπατημένη της επικοινωνιακής επιπολαιότητας. Το βέβαιο είναι, ότι για το Πολεμικό Ναυτικό άλλες είναι οι κατεπείγουσες προτεραιότητες. Ο αγώνας αφομοίωσης των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του πλοίου από το πλήρωμα και η ανάπτυξη τακτικών αξιοποίησης των εντυπωσιακών του δυνατοτήτων, δεν υποβαθμίζει το τεράστιο άγχος για το μέλλον των τεσσάρων φρεγατών MEKO 200HN.
Ο εκσυγχρονισμός των φρεγατών είναι παράλληλα και ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, λόγω της ηλικίας των σκαφών που αυξάνει θεαματικά το ρίσκο, αλλά και των περιορισμών που επέβαλλε ο δραματικά συρρικνωμένος αρχικός προϋπολογισμός. Οι επιπτώσεις έχουν εξελιχθεί σε μεγάλο πονοκέφαλο για το ναυτικό επιτελείο, καθώς κάποιες από τις λύσεις που έχουν προκριθεί, είναι “ασυνήθιστες”, με αποτέλεσμα να προκύπτουν εμπόδια στην πορεία. Διαδικαστικά μεν, αλλά αντιπροσωπεύοντας την ουσία…
Πονοκέφαλος “νούμερο 3”
Το άλλο μέτωπο είναι η διαπραγματευτική προσπάθεια εξασφάλισης 2+2 φρεγατών τύπου “Bergamini” από το ιταλικό Ναυτικό. Πλοίο πολύ μεγαλύτερου εκτοπίσματος αλλά με τα μισά κελιά Sylver A50 (16 έναντι 32 των FDI-HN) για βλήματα επιφανείας – αέρος ASTER 30, συν την ηλικία τους (περί τη 15ετία όταν θα ενταχθούν στο Πολεμικό Ναυτικό, εφόσον ολοκληρωθούν επιτυχώς οι διαπραγματεύσεις) που επιβάλει παρεμβάσεις “εκσυγχρονισμού μέσης ζωής“, δίνει τροφή στη συζήτηση εάν το δέον γενέσθαι θα ήταν η μαζικότερη επένδυση στη ναυπήγηση νέων FDI-HN και με το αριθμητικό – ποσοτικό δέλεαρ, να έμπαινε ουσιαστικά στο παιχνίδι η ελληνική ναυπηγική βιομηχανία.
Ωστόσο, όλοι γνωρίζουν καλά ότι οι αποφάσεις είναι εν πολλοίς (γεω)πολιτικές. Το Πολεμικό Ναυτικό όμως έχει απλώσει πολύ τραχανά και η διαχείριση της κατάστασης μόνο εύκολη δεν είναι. Ο δρόμος για την αποκατάσταση ουσιαστικής ναυτικής ισχύος θα είναι μακρύς. Μπορεί οι εύπεπτες επικοινωνιακά και όμορφες στα αυτιά πολιτικές διακηρύξεις να εντυπωσιάζουν τους πολλούς, η καυτή πατάτα όμως για τη μετατροπή των διακηρύξεων σε πραγματικότητα βρίσκεται σε άλλα χέρια.
Τους πολιτικούς τους ξέρουμε…
Όμως, το να επιμεριστούν όμως οι ευθύνες αποκλειστικά στις πολιτικές ηγεσίες για όσα γίνονται ή δεν γίνονται, θα αποτελούσε επίσης διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Σε μια μέρα χαράς όπως η σημερινή, η κριτική μπορεί να περιμένει. Αρκεί οι δικαιολογημένοι πανηγυρισμοί να μην οδηγήσουν στην επικράτηση ψεύτικων πεποιθήσεων τις οποίες καλλιεργεί ο πολιτικός κόσμος. Το πρόβλημα εγείρεται όταν η υπερβολή της επικοινωνίας καλλιεργεί επικίνδυνες ψευδαισθήσεις, υπονομεύοντας τη δύσκολη αποστολή της επίτευξης του βέλτιστου αποτρεπτικού αποτελέσματος, σε “περιβάλλον” περιορισμένων πιστώσεων.
Δεν υπάρχει Έλληνας που δεν θα παρακολουθήσει με δέος την “ΚΙΜΩΝ” να καταπλέει στην Ελλάδα. Όταν όμως αναλογίζεται κανείς το πώς η πατρίδα άφησε την προσπάθεια στη μέση πριν από 26 χρόνια που παρέλαβε την προηγούμενη νέας κατασκευής μεγάλη μονάδα επιφανείας για το Πολεμικό Ναυτικό, επανέρχεται η ανησυχία, για την πιθανή επαλήθευσή αυτού που λέγεται, ότι η ιστορία συχνά επαναλαμβάνεται σαν φάρσα…
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου