Η ελληνική κυβέρνηση διοχετεύει την ικανοποίησή της, η Άγκυρα αντιδρά. Ας διαβάσουν όμως κάποιοι στην κυβέρνηση την Διακήρυξη των Αθηνών και τους περιορισμούς που θέτει, κάτι που οι ίδιοι υπέγραψαν και μετά να μας εξηγήσουν προς τι η ικανοποίηση. Ως προς την μεγάλη κρίση της Μέσης Ανατολής, οι φράσεις που συχνά προκαλούν συναγερμό, όπως οικονομική κρίση, αστάθεια στην περιοχή και φόβοι γενικευμένου πολέμου, δεν έχουν πλέον ρητορική αξία. Βιώνουμε την επίδρασή τους ήδη και περιμένουμε το επόμενο βήμα, με την ελπίδα ότι δεν θα είναι βήμα προς το γκρεμό...
Η τακτική και το ευχολόγιο τη ΕΕ
Η καταδικαστέα επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου απετέλεσε την θρυαλλίδα των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή, καθώς η κρίση απετέλεσε ευκαιρία για τους εμπλεκόμενους να ξεκαθαρίσουν το τοπίο. Η επίθεση της Χαμάς αντικειμενικά στήριξε τις πλέον ακραίες απόψεις στο Ισραήλ και στους Παλαιστίνιους.
Η επίθεση με άνω των 300 μη επανδρωμένων αεροσκαφών και πυραύλων από το Ιράν και συμμάχους του, ως απάντηση στην επίθεση σε παράρτημα του ιρανικού προξενείου στη Δαμασκό και η αναμενόμενη αντίδραση του Ισραήλ, δημιουργούν περιφερειακή αστάθεια στην περιοχή.
Η ΕΕ σκληραίνει την στάση της με επιπρόσθετες κυρώσεις στο Ιράν, ενώ η λεκτική δέσμευση της ΕΕ για την ασφάλεια του Ισραήλ έχει περιορισμένη αξία, αντίστοιχη με της Ουκρανίας.
Η ευρωπαϊκή διπλωματία δείχνει κινητικότητα, αλλά και στις δύο κρίσεις τον πρώτο λόγο στην περιφερειακή ασφάλεια της Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή έχουν οι ΗΠΑ και δευτερευόντως το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η ΕΕ απευθύνει έκκληση για σταθερότητα στην περιοχή, με αναφορά στην κατάσταση των Σύρων προσφύγων στο Λίβανο και στην υποστήριξη της ΕΕ στην ασφάλεια και σταθερότητα του Λιβάνου, επαναλαμβάνοντας τις θέσεις της για την κατάσταση στη Γάζα.
Δυστυχώς, οι ευρωπαϊκές εκκλήσεις για τερματισμό της κρίσης στη Γάζα, την επίτευξη βιώσιμης εκεχειρίας, την απελευθέρωση των ομήρων από τη Χαμάς, την αυξημένη ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστίνιους, αποτελούν ευχολόγιο, όσο η ΕΕ δεν έχει το απαιτούμενο ειδικό βάρος σε όρους ασφαλείας.
Στη πρόσφατη μεσανατολική κρίση το Ισραήλ, οι ΗΠΑ, το ΗΒ, η Γαλλία και η Ιορδανία έδρασαν από κοινού ώστε να αποτρέψουν τα ιρανικά χτυπήματα και συνεργάζονται για την αποκλιμάκωση της έντασης.
Η εξέλιξη αυτή ώθησε τον Ουκρανό Πρόεδρο, να ζητήσει ανάλογη συμμαχική δράση στην Ουκρανία χωρίς την εμπλοκή του ΝΑΤΟ, με την ενεργοποίηση διμερών συμφωνιών της Ουκρανίας με ΗΠΑ, ΗΒ, Γερμανία, Γαλλία και Πολωνία για την αναχαίτιση της ρωσικής αεροπορίας.
Η Δύση έως τώρα είναι προσεκτική, αποφεύγοντας την απευθείας σύγκρουση με την Ρωσία, δεδομένης της πυρηνικής ισχύος της, προωθώντας στο παρασκήνιο ως λύση το «πάγωμα» της «θερμής» σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Καθώς περιορίζονται τα δυτικά αποθέματα σε αμυντικό υλικό, αποδυναμώνεται η Ουκρανία στην δια πληρεξουσίου σύγκρουση της Δύσης με τη Ρωσία. Η Δύση είναι πεπεισμένη ότι μπορεί να καθορίσει την αποκλιμάκωση της έντασης στο ουκρανικό, υποθέτοντας ότι η Ρωσία θα αποδεχθεί την προτεινόμενη λύση «παγώματος» της σύγκρουσης.
Η Μέση Ανατολή αποτελεί παράδειγμα αποκλιμάκωσης, υπό την πίεση του διεθνούς παράγοντα, περισώζοντας την αξιοπρέπεια των εμπλεκομένων, «παγώνοντας» τη θερμή σύγκρουση Ισραήλ-Ιράν. Η Δύση είναι πεπεισμένη ότι το Ισραήλ και το Ιράν θα κινηθούν στο πλαίσιο των αποφάσεων της.
Σε περίπτωση που η Δύση δεν επιτύχει την αποκλιμάκωση των δύο περιφερειακών συγκρούσεων, η αποσταθεροποίηση του διεθνούς συστήματος ασφαλείας συνεπάγεται σημαντικές πολιτικές και οικονομικές συνέπειες πρώτιστα στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή.
Οι διαφαινόμενοι σχεδιασμοί στο ουκρανικό και στη Μέση Ανατολή προϋποθέτουν τη συναντίληψη της Δύσης με τις χώρες που εμπλέκονται στη σύγκρουση, όμως είναι αμφίβολο κατά πόσον οι σχεδιασμοί της Δύσης θα γίνουν αποδεκτοί από τις εμπλεκόμενες χώρες.
Η Τουρκία, η Ελλάδα και η ΕΕ
Σε ενδεχόμενη αποσταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχή, η χώρα μας συντασσόμενη πλήρως με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και χωρίς περιθώριο πρωτοβουλιών κινδυνεύει να απομονωθεί, αντιμετωπίζοντας την γεωπολιτικά αναβαθμισμένη Τουρκία.
Χαρακτηριστική είναι η αντίδραση της Τουρκίας στα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 17ης-18ης Απριλίου 2024, όπου τονίζεται ότι η Τουρκία δεν θα αποδεχθεί ποτέ μια προσέγγιση που συνδέει την πρόοδο στις σχέσεις Τουρκίας-ΕΕ με το Κυπριακό.
Η Άγκυρα, απορρίπτει τον επιλεκτικό περιορισμό της διμερούς συνεργασίας σε συγκεκριμένους τομείς, ενώ δηλώνει ότι η Τουρκία θα επανεξετάσει το διάλογο με την ΕΕ στη βάση της αμοιβαιότητας, λαμβάνοντας υπόψη το ρυθμό, το επίπεδο και το εύρος των βημάτων της ΕΕ προς την Τουρκία.
Η αντίληψη της εξωτερικής μας πολιτικής ότι τα ελληνοτουρκικά θα αντιμετωπισθούν στο πλαίσιο των σχέσεων ΕΕ- Τουρκίας είχε βάση πριν από 20 χρόνια, σήμερα όμως ίσως είναι χίμαιρα. Ας «ξαναδιαβάσουμε» τη Διακήρυξη των Αθηνών.
Σε ενδεχόμενη αποσταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχή, η χώρα μας συντασσόμενη πλήρως με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και χωρίς περιθώριο πρωτοβουλιών κινδυνεύει να απομονωθεί, αντιμετωπίζοντας την γεωπολιτικά αναβαθμισμένη Τουρκία.
Χαρακτηριστική είναι η αντίδραση της Τουρκίας στα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 17ης-18ης Απριλίου 2024, όπου τονίζεται ότι η Τουρκία δεν θα αποδεχθεί ποτέ μια προσέγγιση που συνδέει την πρόοδο στις σχέσεις Τουρκίας-ΕΕ με το Κυπριακό.
Η Άγκυρα, απορρίπτει τον επιλεκτικό περιορισμό της διμερούς συνεργασίας σε συγκεκριμένους τομείς, ενώ δηλώνει ότι η Τουρκία θα επανεξετάσει το διάλογο με την ΕΕ στη βάση της αμοιβαιότητας, λαμβάνοντας υπόψη το ρυθμό, το επίπεδο και το εύρος των βημάτων της ΕΕ προς την Τουρκία.
Η αντίληψη της εξωτερικής μας πολιτικής ότι τα ελληνοτουρκικά θα αντιμετωπισθούν στο πλαίσιο των σχέσεων ΕΕ- Τουρκίας είχε βάση πριν από 20 χρόνια, σήμερα όμως ίσως είναι χίμαιρα. Ας «ξαναδιαβάσουμε» τη Διακήρυξη των Αθηνών.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου