Αυτό που είναι επίσημα γνωστό είναι ότι το Ισραήλ διαθέτει ένα μεγάλο πυρηνικό ερευνητικό κέντρο στην έρημο Negev στο νότιο τμήμα της χώρας (AFP)
Μόνο έξι μεγάλες χώρες έχουν σήμερα το καθεστώς πυρηνικής δύναμης – ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία, ενώ το Πακιστάν έχει πυρηνικά όπλα σε «παγωμένο» καθεστώς.
Η Βόρεια Κορέα είναι μια χώρα που, σύμφωνα με τους δικούς της ισχυρισμούς, διαθέτει περίπου 50 πυρηνικές κεφαλές και τουλάχιστον 75 βαλλιστικούς πυραύλους που μπορούν να τις μεταφέρουν. Δεδομένου ότι δεν έχει επαληθευτεί διεθνώς και δεδομένου ότι οι διεθνείς αποστολές των Ηνωμένων Εθνών και η Επιτροπή του Οργανισμού Πυρηνικής Ενέργειας (IAEA) δεν έχουν πρόσβαση στη Βόρεια Κορέα, θεωρείται ότι η Πιονγκγιάνγκ «κατέχει τις δυνατότητες» να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα.
Το Ιράν είναι μια χώρα που εδώ και χρόνια οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους κατηγορούν ότι εργάζεται για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων, ενώ η κυβέρνηση της Τεχεράνης ισχυρίζεται ότι το πρόγραμμα εμπλουτισμού ουρανίου είναι «αποκλειστικά για επιστημονικούς και ειρηνικούς σκοπούς».
Τι ήταν η πυρηνική έκρηξη στη μέση του πουθενά;
Τις απογευματινές ώρες της 22ας Σεπτεμβρίου 1979, τα συστήματα ελέγχου σε ένα από τα γραφεία του Πενταγώνου άρχισαν να ενεργοποιούνται, ενώ οι υπολογιστές έδειχναν ότι οι δορυφόροι είχαν εντοπίσει «άγνωστη δραστηριότητα».
Το ίδιο το γραφείο ήταν μυστικό ακόμη και για τους περισσότερους υπαλλήλους του Πενταγώνου και στελεχώθηκε από ειδικά επιλεγμένα μέλη της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, της CIA και του Υπουργείου Άμυνας (DoD).
Στόχος των εργασιών αυτού του γραφείου και του συστήματος σε αυτό ήταν η λήψη και ανάλυση δεδομένων από το, τότε, εντελώς απόρρητο δορυφορικό σύστημα «Vela» (USA OPS 6911).
Τα δεδομένα από αυτούς τους δορυφόρους, μετά από ανάλυση, πήγαν απευθείας στο γραφείο του τότε προέδρου Τζίμι Κάρτερ.
Το “Vela” ήταν στην πραγματικότητα ένα ολόκληρο σύστημα δορυφόρων παθητικής άμυνας, σχεδιασμένο να ανιχνεύει κάθε, ακόμη και τη μικρότερη πυρηνική δοκιμή της τότε ΕΣΣΔ, καθώς και της Κίνας και άλλων χωρών.
Συνολικά 12 δορυφόροι «Vela» ήταν ενεργοί, έξι σχέδια «Hotel Vela» και έξι σχέδια «Advanced Vela».
Ήταν εξοπλισμένα με ειδικά αναπτυγμένους ανιχνευτές ακτίνων Χ και με ανιχνευτές σωματιδίων νετρονίων και ακτίνων γάμμα, που στην πράξη σήμαινε ότι μπορούσαν να ανιχνεύσουν ακόμη και πολύ ασθενή ακτινοβολία από βόμβες ουρανίου σε όλο τον κόσμο.
Ακριβώς λόγω αυτού του εκλεπτυσμένου σχεδιασμού, οι μετρήσεις από το σύστημα «Vela» εκείνη την ημέρα ήταν τόσο συγκλονιστικές που οι παρευρισκόμενοι συζήτησαν αν επρόκειτο για αστοχία του ίδιου του δορυφόρου.
Το «Vela» εντόπισε μια εξαιρετικά ισχυρή «λάμψη» ακτίνων γάμμα και νετρονίων από ένα μέρος όπου δεν υπήρχε τίποτα – ποτέ. Ήταν ένα εντελώς άδειο μέρος του ωκεανού που ονομαζόταν Θάλασσα του Πρίγκηπα Εδουάρδου, κοντά στα ομώνυμα νησιά στον Ινδικό Ωκεανό. Αυτή η περιοχή βρίσκεται στα μισά του δρόμου από το Κέρας της Αφρικής προς την Ανταρκτική και ποτέ δεν υπήρξε μεγάλη δραστηριότητα από πλοία ή ψαράδες.
«Above Top Secret»
Ακριβώς λόγω αυτού, η ανίχνευση ακόμη και 40 παλμών ( παλμοί ακτίνων γάμμα ) θα μπορούσε να σημαίνει μόνο ένα πράγμα – μια πυρηνική δοκιμή, αφού ένα τέτοιο γεγονός είναι πρακτικά αδύνατο να γίνει με φυσικό τρόπο (στη Γη).
Μερικοί από τους επιστήμονες στους οποίους έδειξαν τα δεδομένα από τον δορυφόρο Vela σκέφτηκαν ότι θα μπορούσε να είναι ένας εξαιρετικά φορτισμένος μετεωρίτης φερρίτη που εξερράγη πάνω από την επιφάνεια του ωκεανού, αν και ακόμη και τότε οι μετρήσεις θα ήταν δέκα φορές χαμηλότερες.
Εφόσον ήταν σαφές ότι επρόκειτο για πυρηνική έκρηξη, το Πεντάγωνο έμεινε να μάθει – ποιανού ήταν. Με βάση την τοποθεσία, πιστεύεται ότι ήταν μια ινδική ή κινεζική δοκιμή, αλλά οι πράκτορες της CIA στην περιοχή δεν γνώριζαν τέτοιες δραστηριότητες από το Πεκίνο ή το Δελχί.
Ένα μήνα αργότερα, η κυβέρνηση του προέδρου Κάρτερ επικοινώνησε κρυφά με το Πεκίνο, το οποίο αρνήθηκε τυχόν πυρηνικές δοκιμές, ενώ το Δελχί πίστευε ότι ήταν «πιθανότατα οι Κινέζοι».
Ωστόσο, σύντομα η έρευνα έπεσε σε έναν απρόσμενο σύμμαχο των ΗΠΑ – το Ισραήλ.
Ήδη από το 1973, και με περισσότερες πληροφορίες δύο χρόνια αργότερα, η CIA ήταν σχεδόν βέβαιη ότι το Ισραήλ εργαζόταν για την ανάπτυξη ή την απόκτηση πυρηνικών όπλων.
Κατά τη διάρκεια του 1980, το Πεντάγωνο έμαθε ότι η πυρηνική δοκιμή στον Ινδικό Ωκεανό ήταν η τρίτη κοινή επιχείρηση μεταξύ της Νότιας Αφρικής και του Ισραήλ – δύο ήταν υπόγεια, ενώ η μία, αυτή που καταγράφηκε από δορυφόρους, ήταν υποβρύχια.
Η κυβέρνηση Κάρτερ χαρακτήρισε την όλη υπόθεση «Above Top Secret» και “Eyes Only”, θέλοντας να αποφύγει οποιαδήποτε δημόσια καταδίκη του Ισραήλ, και για τον υπόλοιπο κόσμο (τότε στη μέση του Ψυχρού Πολέμου και της πυρηνικής έντασης) μαθαίνει ότι και οι δύο το Ισραήλ και η Νότια Αφρική είναι πιθανές πυρηνικές δυνάμεις.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, πολλοί δημοσιογράφοι και ακαδημαϊκοί ερευνητές που εργάστηκαν για το «περιστατικό Vela» έμαθαν ότι όλα τα πρωτότυπα αρχεία της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ είχαν καταστραφεί στο μεταξύ, καθώς και όλα τα αρχεία των δραστηριοτήτων του συστήματος «Vela».
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, αποδείχτηκε ότι οι Σοβιετικοί, μέσω πρακτόρων της KGB στο Γιοχάνεσμπουργκ, γνώριζαν επίσης αυτή την πυρηνική δοκιμή.
Το Ισραήλ αρνείται την κατοχή πυρηνικών όπλων
Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και τις μεταρρυθμίσεις στη Νότια Αφρική, διαπιστώθηκε ότι υπήρχε πραγματικά ένα πρόγραμμα ανάπτυξης πυρηνικών όπλων, με έξι έτοιμες κεφαλές. Το πρόγραμμα ακυρώθηκε το 1989 και ένα χρόνο αργότερα καταστράφηκαν οριστικά και οι έξι κεφαλές, κάτι που επαληθεύτηκε και από τον ΔΟΑΕ.
Το Τελ Αβίβ, σε αντίθεση με το Γιοχάνεσμπουργκ, δεν παραδέχτηκε ποτέ ότι συμμετείχε σε οποιεσδήποτε πυρηνικές δοκιμές ή ανάπτυξη, και επίσημα δεν έχει, ούτε κατείχε ποτέ, πυρηνικά όπλα. Ότι «επίσημα», θα αποδειχθεί, δεν είναι αλήθεια, κυρίως χάρη στις ΗΠΑ.
Από τη δημιουργία του σύγχρονου κράτους του Ισραήλ, οι ΗΠΑ λειτουργούν ως ο «φύλακας άγγελος» του Τελ Αβίβ και της ηγεσίας του.
Το Ισραήλ είχε την πλήρη υποστήριξη της Ουάσιγκτον στις συγκρούσεις στον Πρώτο Πόλεμο με την Παλαιστίνη (από το 1951 έως το 1953), στον Πόλεμο του Σουέζ το 1956, στον Πόλεμο των Έξι Ημερών με την Αίγυπτο, την Ιορδανία και τη Συρία το 1967, τη σύγκρουση Ισραήλ-Αιγύπτου το 1973 , ο Δεύτερος Πόλεμος με την Παλαιστίνη το 1982, οι συγκρούσεις στο Νότιο Λίβανο από το 1995 έως το 2000 και σε πολυάριθμες συγκρούσεις στη Λωρίδα της Γάζας τον 21ο αιώνα, μέχρι τον σημερινό.
«Αν σκέφτεστε να επιτεθείτε στο Ισραήλ – απλώς μην το κάνετε» και «Το Ισραήλ απολαμβάνει την πλήρη και απεριόριστη υποστήριξη της Ουάσιγκτον» είναι μόνο δύο από τα μηνύματα από την επίσκεψη του προέδρου των ΗΠΑ Τζόζεφ Μπάιντεν στο Ισραήλ που μόλις ολοκληρώθηκε.
Το Διεθνές Κέντρο Ελέγχου Όπλων και Μη Διάδοσης Όπλων δηλώνει ότι στην «επιστημονική κοινότητα των ειδικών, η επικρατούσα άποψη είναι ότι το Ισραήλ διαθέτει πυρηνικά όπλα», αν και το Τελ Αβίβ ούτε επισήμως επιβεβαίωσε ούτε διέψευσε τέτοιους ισχυρισμούς όλα αυτά τα χρόνια.
Η πυρηνική μη δήλωση του Ισραήλ
Το Ισραήλ επίσης δεν συνεργάζεται με τον ΔΟΑΕ, και επίσης δεν έχει υιοθετήσει ποτέ τις συστάσεις του ΔΟΑΕ και της επιτροπής του ΟΗΕ για την εργασία με πυρηνικά υλικά. Ο ΔΟΑΕ και ο ΟΗΕ αποκαλούν αυτή την πολιτική του Ισραήλ «πυρηνική μη δήλωση» και είναι ανεκτή στη διεθνή κοινότητα εδώ και δεκαετίες, και πάλι λόγω της ισχυρής υποστήριξης της Ουάσιγκτον.
Αυτό που είναι επίσημα γνωστό είναι ότι το Ισραήλ διαθέτει ένα μεγάλο πυρηνικό ερευνητικό κέντρο στην έρημο Negev στο νότιο τμήμα της χώρας.
Το σύστημα πυρηνικών αντιδραστήρων IRR-2 ονομάζεται συχνά «Dimona» και έχει ισχύ 26 μεγαβάτ.
Η Αμερικανική Ένωση Πυρηνικών Επιστημόνων προχωρά ένα βήμα παραπέρα και επικαλείται ένα άλλοτε απόρρητο έγγραφο της Υπηρεσίας Πληροφοριών Άμυνας των ΗΠΑ (DIA) από το 1999, το οποίο, ενώ υπολογίζει ότι η Κίνα έχει περίπου 200 πυρηνικές κεφαλές, η Ινδία μεταξύ 50 και 70, αναφέρει και ότι Το Ισραήλ έχει περίπου 60 από αυτές. Το Ινστιτούτο της Στοκχόλμης για την Προώθηση της Ειρήνης αναφέρει επίσης παρόμοια στοιχεία.
Το Τελ Αβίβ εξακολουθεί να αρνείται ότι έχει πυρηνικά όπλα, δηλώνοντας ότι «σίγουρα δεν είναι η πρώτη χώρα όσον αφορά τις πυρηνικές δραστηριότητες» στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, δείχνοντας το δάχτυλο στο Ιράν.
Δημοσίευση σχολίου