Το βασικό που ξεχνάει ο πρωθυπουργός, είναι ότι σχεδόν όλοι οι Έλληνες ηγέτες τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες επιχείρησαν να λύσουν το πρόβλημα με την Τουρκία. Όλοι είχαν τα ίδια αποτελέσματα, ενώ ο πατέρας του Κυριάκου Μητσοτάκη, κάποτε στο Παρίσι, βγήκε από σχετική συνάντηση με τον Τούρκο ομόλογό του Μεσούτ Γιλμάζ… στο όριο του εγκεφαλικού και του εμφράγματος, έχοντας δει τους χάρτες που του έδειξε ο συνομιλητής του με τις τουρκικές διεκδικήσεις έναντι της Ελλάδας.
Και δεν ήταν ο μόνος! Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ανδρέας Παπανδρέου, Κώστας Σημίτης, Κώστας Καραμανλής… Ας μην προσπαθεί να στηρίξει επικοινωνιακά την επιλογή της κυβέρνησής του στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, κι ας έχει συναίσθηση ότι η ιστορική εμπειρία δεν επιτρέπει ιδιαίτερη αισιοδοξία. Δεν θα πρέπει να ξεχνάει επίσης, ότι αυτό που ακολουθεί την κατάρρευση των ψευδαισθήσεων δεν είναι καλό.
Το δε αφήγημα της αναμόρφωσης της στρατιωτικής ισχύος της χώρας δεν αντέχει όταν εξεταστεί σε άλλο επίπεδο από αυτό των τηλεοράσεων και των επικοινωνιακών αφηγημάτων. Όχι ότι δεν έγινε τίποτα, αλλά ότι το μέγεθος του έργου που απαιτείται για τον εξορθολογισμό της εθνικής άμυνας και την πάταξη κατεστημένων νοοτροπιών που κατά πλειοψηφία έχουν ως κορυφαίους εκπροσώπους άκαπνους -αλλά πολιτικά δικτυωμένους- στρατιωτικούς, δεν έχει επαρκώς συνειδητοποιηθεί…
Ας είμαστε πολύ προσεκτικοί λοιπόν σε αναφορές για “καριέρες” και λοιπές εξυπνάδες που διεκδικούν έμμεσα τον “πραγματικό πατριωτισμό” για την πλευρά αυτού που τις χρησιμοποιεί. Διότι ο κατάλογος όσον έχτισαν καριέρες “πουλώντας” πρόθεση συναλλαγής με την Τουρκία, αλλά και μιλώντας ευθέως για την ανάγκη εκπτώσεων στα εθνικά συμφέροντα, ακόμα κι αν αυτά καλύπτονται 100% από το διεθνές δίκαιο, το οποίο η Ελλάδα το έχει “καραμέλα” στη ρητορική της.
Δημοσίευση σχολίου