Γιώργος Σκαφιδάς
Τέσσερις καταρρίψεις ιπτάμενων αντικειμένων μέσα σε εννέα ημέρες πάνω από τις ΗΠΑ και τον Καναδά, τρεις εξ αυτών από F-22 και μία από F-16… μια επίσκεψη που ακυρώθηκε (του Αμερικανού ΥΠΕΞ Άντονι Μπλίνκεν στο Πεκίνο) και μια συνάντηση που ενδεχομένως να πραγματοποιηθεί (των κ.κ. Άντονι Μπλίνκεν και Ουάνγκ Γι στο περιθώριο της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου)… τέσσερις αμερικανικοί πύραυλοι AIM-9X Sidewinder που βρήκαν στόχο και ένας που αστόχησε (με κόστος 400.000 δολάρια έκαστος, σύμφωνα με το Reuters), τουλάχιστον ένα κατεστραμμένο κινεζικό μπαλόνι (άγνωστης αξίας) και… μπόλικα ευφάνταστα σενάρια, άλλα από τα οποία μιλούν για υποθέσεις κατασκοπείας και άλλα για επαπειλούμενες… εισβολές εξωγήινων: Αυτό είναι ο απολογισμός των περασμένων περίπου δέκα ημερών στο μέτωπο των σινοαμερικανικών σχέσεων που εκ των πραγμάτων (λόγω του μεγέθους και της εξάπλωσης των δύο άμεσα εμπλεκομένων χωρών) ρίχνουν βαριά τη σκιά τους πάνω από τις διεθνείς εξελίξεις.
Η είσοδος ενός κινεζικού (κατασκοπευτικού σύμφωνα με τους Αμερικανούς – μετεωρολογικού και… ξεστρατισμένου σύμφωνα με το Πεκίνο) μπαλονιού στον αμερικανικό εναέριο χώρο στις 28 Ιανουαρίου, θα προκαλούσε κρίση στις σινοαμερικανικές σχέσεις, οδηγώντας στην ακύρωση της προγραμματισμένης επίσκεψης του Αμερικάνου ΥΠΕΞ Άντονι Μπλίνκεν στο Πεκίνο που, εάν γινόταν, θα ήταν η πρώτη κορυφαίου Αμερικάνου διπλωμάτη στην Κίνα έπειτα από πέντε χρόνια.
Το εν λόγω αερόστατο, αφού πρώτα «διέσχισε» τις ΗΠΑ από τα βορειοδυτικά και την Αλάσκα προς τα νοτιοανατολικά και τη Νότια Καρολίνα, τελικώς καταρρίφθηκε από ένα αμερικανικό F-22 στις 4 Φεβρουαρίου στα ανοιχτά των αμερικανικών ακτών πάνω από τον Ατλαντικό. Σύμφωνα μάλιστα με τα αμερικανικά ΜΜΕ (βλ. Bloomberg), αυτό θα μείνει στην ιστορία και ως το πρώτο air-to-air πλήγμα από F-22 σε πραγματικές συνθήκες («F-22 Makes First Air-to-Air Strike in Chinese Balloon Takedown»).
Τις αμέσως επόμενες ημέρες, θα ακολουθούσαν ωστόσο και άλλες τρεις καταρρίψεις ιπτάμενων αντικειμένων από αμερικανικά μαχητικά: δύο στον εναέριο χώρο των ΗΠΑ (στις 10 Φεβρουαρίου πάνω από την Αλάσκα, στις 12 Φεβρουαρίου πάνω από το Μίσιγκαν) και άλλη μία (στις 11 Φεβρουαρίου) πάνω από τον Καναδά (όχι από καναδικό αλλά από αμερικανικό μαχητικό της North American Aerospace Defense Command – NORAD).
Τι ακριβώς ήταν αυτά τα αντικείμενα που καταρρίφθηκαν και τι ακριβώς έκαναν; Σαφείς απαντήσεις θα μπορούσαν να δοθούν μόνο μέσα από την εξέταση των ανασυρθέντων κομματιών τους.
Σύμφωνα πάντως με νεότερη αμερικανική ενημέρωση, από τα τέσσερα ιπτάμενα αντικείμενα που κατέπεσαν τις περασμένες ημέρες μόνο το ένα ήταν σίγουρα κινεζικό κατασκοπευτικό. Ακόμη και αυτό το στοιχείο, βέβαια, αμφισβητείται από το ίδιο το Πεκίνο, καθώς η κινεζική ηγεσία υποστηρίζει ότι επρόκειτο για να μετεωρολογικό μπαλόνι που απλώς βγήκε εκτός πορείας με αποτέλεσμα να βρεθεί στις ΗΠΑ.
Όπως και να ‘χει, μέσα σε λίγα 24ωρα, όλοι θα άρχιζαν να βλέπουν παντού μπαλόνια, αερόστατα και ύποπτα ιπτάμενα αντικείμενα.
Το κινεζικό ΥΠΕΞ κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι έχουν, και εκείνες, στείλει τουλάχιστον δέκα ιπτάμενα μπαλόνια πάνω από την κινεζική επικράτεια τον περασμένο χρόνο. Αμερικανικές πηγές θα έσπευδαν, από την πλευρά τους, να θυμηθούν ότι ανάλογες είσοδοι ύποπτων ιπτάμενων αντικειμένων είχαν παρατηρηθεί στον αμερικανικό εναέριο χώρο και παλαιότερα, κατά την περίοδο της προεδρίας Τραμπ. Άρθρα στον διεθνή Τύπο θα μιλούσαν για ένα φαινόμενο που δεν είναι αποκλειστικά σινοαμερικανικό αλλά παγκόσμιο (καθώς κινεζικά μπαλόνια έχουν «θεαθεί» τα περασμένα χρόνια πάνω από τουλάχιστον 40 χώρες, σύμφωνα με αμερικανικές πηγές) κ.ά.
Πίσω από αυτήν την πρόσφατη κρίση, άλλοι θα έβλεπαν «ευκαιρίες» δυτικής συσπείρωσης απέναντι στις κινεζικές απειλές («China’s Balloon-Size Blunder Is a Huge Opportunity» ήταν ο τίτλος άρθρου γνώμης στο Atlantic) και άλλοι «υπερβολές» και «υπερβολικές αντιδράσεις» που θα πρέπει να αποφεύγονται («The U.S. Overreacted to the Chinese Spy Balloon» ήταν ο τίτλος άρθρου γνώμης στο Foreign Policy), ενώ άλλοι – οι πιο καχύποπτοι – θα έβλεπαν επικοινωνιακές απόπειρες προεκλογικής στόχευσης ή αποπροσανατολισμού της προσοχής του κοινού από άλλα μέτωπα.
Σε κάθε περίπτωση, η πρόσφατη ένταση είναι μάλλον δηλωτική του οξυνόμενου σινοαμερικανικού ανταγωνισμού αλλά και ενδεικτική των… ποικίλων διαστάσεων που θα μπορούσε να προσλάβει αυτός ο ανταγωνισμός καθώς οδεύουμε προς το 2024 το οποίο θα είναι χρονιά προεδρικών εκλογών σε ΗΠΑ, Ταϊβάν και Ουκρανία.
«Το Balloon-gate είναι απλώς η τελευταία μιας σειράς κλιμακώσεων… Και περισσότερες συγκρούσεις είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν σύντομα, με την Κίνα να έρχεται πιο κοντά στη Ρωσία, τον πρόεδρο της αμερικανικής Βουλής Κέβιν Μακάρθι να ταξιδεύει στην Ταϊβάν και την Ουάσιγκτον να σφίγγει τον κλοιό γύρω από τον τεχνολογικό τομέα της Κίνας», γράφει ο Ίαν Μπρέμερ (Eurasia Group), προσεγγίζοντας τις σινοαμερικανικές σχέσεις ως «ναρκοπέδιο». Σε μερικούς μήνες το συμβάν με το μπαλόνι δεν θα το θυμόμαστε, σύμφωνα με τον Μπρέμερ, πλην όμως είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν άλλες νέες εντάσεις…
Δημοσίευση σχολίου