Αλήθεια ποιος είναι ο πραγματικός Ταγίπ Ερντογάν; Αυτός για τον οποίο ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είχε αποκομίσει την εντύπωση το 2009 (μετά τη συνάντησή τους με αφορμή τη Διαβαλκανική Διάσκεψη) ότι διαθέτει την πολιτική βούληση για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών;
Αυτός για τον οποίο μίλησε μελιστάλαχτα ο ίδιος και το 2011 (με αφορμή την επίσκεψή του στο Ερζερούμ ως προσκεκλημένος στη σύνοδο Τούρκων πρέσβεων για την Εξωτερική πολιτική), σίγουρος ότι οι άριστες προσωπικές σχέσεις του με τον Τούρκο ομόλογό του θα διευκόλυναν τις σχέσεις Ελλάδας Τουρκίας;
Μήπως ο Ερντογάν είναι αυτός της κουμπαριάς με τον Κώστα Καραμανλή το 2004, που του έδωσε ”πεσκέσι” ένα χαλί κατά την τριήμερη παραμονή του στην Τουρκία (η πρώτη επίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού απ’ το 1959), με αφορμή τον γάμο της κόρης του Εσρά;
Ή εκείνος με τον οποίον υπέγραψε 25 συμφωνίες (δευτερεύουσας σημασίας) ο Αντώνης Σαμαράς το ’13, για να ακολουθήσει μετά κοινή δήλωσή τους σε κλίμα συγκρατημένο και αμήχανο, ίσως γιατί δεν υπήρξε καμιά πρόοδος στα μείζονα θέματα (υφαλοκρηπίδα, υδρογονάνθρακες στο Αιγαίο, ορισμός ελληνοτουρκικής ΑΟΖ, Κυπριακό) τα οποία μας χώριζαν από τότε;
Με αναπάντητο το ”αίνιγμα-Ερντογάν” φτάσαμε κάπως έτσι στο 2020. Και είπαμε τότε πως ”θα σπάσει ο πάγος” της κακής ή καθόλου επικοινωνίας Μητσοτάκη-Ερντογάν που προκλήθηκε απ’ την επιτυχημένη εκ μέρους μας απόκρουση της απόπειρας του εργαλειοποιημένου απ’ τον Ερντογάν μεταναστευτικού στρατού να μπει στην Ελλάδα (σύνορα Έβρου, Μάρτιος 2020).
Ήταν η πρώτη αφορμή, άλλωστε, που έκανε τον Τούρκο Πρόεδρο να δηλώσει ότι δεν θέλει να μιλήσει με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Ωστόσο μίλησε μαζί του δυο μήνες αργότερα, μετά το τηλεφώνημα του δεύτερου (καθ’ υπόδειξη Μέρκελ…) με αφορμή τη δρομολόγηση της μυστικής τριμερούς του Βερολίνου (Ελλάδας-Τουρκίας-Γερμανίας) από την τότε Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, με εκπρόσωπο της Ελλάδας τη διπλωματική σύμβουλο του πρωθυπουργού Ελένη Σουρανή.
Το Καλοκαίρι του ’20, όμως, ο αναθεωρητικός Ερντογάν τάραξε πάλι τα νερά των ελληνοτουρκικών σχέσεων με την παράνομη παραβίαση επί τρίμηνο των ΕΧΥ από το Oruc Reis, 7 μίλια έξω απ’ το Καστελόριζο.
Ένα χρόνο αργότερα, η ανθρωπιστική κρίση που προκάλεσε στο Αφγανιστάν η εισβολή των Ταλιμπάν (Αύγουστος 2021) και το επικείμενο μεγάλο προσφυγικό κλίμα προς τα τουρκικά και ελληνικά παράλια προκάλεσε νέο τηλεφώνημα Μητσοτάκη-Ερντογάν, αν και ο Τούρκος Πρόεδρος έκανε τα βαριά του.
Ήταν, προφανώς, χολωμένος στο μεσοδιάστημα από το ”τσαλάκωμα” του ΥΠΕΞ του Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην κοινή συνέντευξη Τύπου που έδωσε τον Απρίλιο με τον Έλληνα ομόλογό του Νίκο Δένδια ενώπιον των τουρκικών ΜΜΕ.
Ωστόσο κάποιες ελπίδες αλλαγής του κλίματος και προσέγγισης των δύο πλευρών φάνηκαν πάλι μετά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Κωνσταντινούπολη τον Μάρτιο του ’22 για να επισκεφτεί το Πατριαρχείο, στο Φανάρι, και να δηλώσει ”παρών» στον εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας.
Τα σύννεφα άρχισαν να διαλύονται εντυπωσιακά και γι’ αυτό προέβλεψε ο δικός μας (ένα μήνα αργότερα αργότερα) ότι θα είχαμε ”ήσυχο καλοκαίρι”. Είχε μεσολαβήσει, βλέπετε, και το δείπνο στην προεδρική κατοικία του Ερντογάν και είχαν για πρώτη φορά την ευκαιρία οι δυο τους (με αφορμή την πρώτη μεγάλη θρησκευτική σύναξη στην Κωνσταντινούπολη από την έναρξη της πανδημίας) να τα πουν σε φιλικό κλίμα, κλίμα οικειότητας.
– Αλλά,φευ!.. ”Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του ”Προς Κορινθίους Α’.
Και αυτό επιβεβαιώθηκε δυο μήνες μετά, με αφορμή την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και την ομιλία του στο Κογκρέσο ενώπιον των δύο αμερικανικών νομοθετικών σωμάτων, Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών.
Τα νεύρα του Ταγίπ Ερντογάν έγιναν κρόσια στο άκουσμα της ομιλίας του Έλληνα πρωθυπουργού, γιατί είχαν συσσωρευτεί εντωμεταξύ και άλλα πολλά τα οποία τον είχαν εξοργίσει: απ’ την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία μέχρι την ελληνοαμερικανική με… φόντο την βάση των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη. Και τώρα αυτό με το Κογκρέσο, που τον έκανε πυρ και μανία…
– […] Τον συνάντησα πρόσφατα… Συμφωνήσαμε να μην εμπλέξουμε τρίτα μέρη στις μεταξύ μας σχέσεις. […] Άσκησε δριμεία κριτική στο Κογκρέσο για την Τουρκία. Προσπάθησε να το μεταδώσει στην αμερικανική κυβέρνηση και να απαιτήσει από τους γερουσιαστές να μην δοθούν F-16 στην Τουρκία. […] Δεν υπάρχει κανένας Μητσοτάκης για μένα πια. Δεν θα συμφωνήσω ποτέ να συναντηθώ μαζί του, κατέληξε αναψοκοκκινισμένος .
Έτσι από το ”Μητσοτάκη γιοκ” που εξέπεμψε ο Ταγίπ Ερντογάν σε τόνο στρατιωτικό επηρεασμένος απ’ τον ορυμαγδό του πολέμου στην Ουκρανία (σ.σ η… ”συνεύρεση” με τον Ζελένσκι στο όνομα της Ειρήνης τού βγήκε τελικά σε καλό, γιατί τον ”έντυσε” με στολή ιεραπόστολου ειρηνοποιού, διαμεσολαβητή στον πόλεμό της με τη Ρωσία…), φτάσαμε στο ”νταηλίκια γιοκ” που εξέπεμψε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο ο… ”Ψευτονταής Μητσό”, όπως αποκάλεσαν οργισμένα τα τουρκικά Μέσα Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η εκπομπή όμως μηνυμάτων του Έλληνα πρωθυπουργού συνεχίστηκε. Αυτή τη φορά απ’ το βήμα της 77ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στην Ν. Υόρκη (η οποία συνεδρίασε με κορυφαίο θέμα το Ουκρανικό), με αποδέκτη όχι τον Ερντογάν, αλλά τον τουρκικό λαό (ο οποίος έδειξε δημοσκοπικά πως δε συμμερίζεται την επιθετικότητα του Προέδρου του για την Ελλάδα).
Τον τουρκικό λαό προς τον οποίο έστειλε μήνυμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης πως η Ελλάδα δεν τον απειλεί, αλλά τείνει το χέρι της φιλίας… ”Δώρον, άδωρον”, θα μου πείτε, γιατί στον αέρα δονούνται ακόμα τα ψεύδη και οι χυδαίες κατηγορίες του Ταγίπ Ερντογάν κατά της Ελλάδας περί… καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μουσουλμάνων (”Τούρκων” κστ’ αυτόν) μειονοτικών της Θράκης και των προσφύγων/μεταναστών οι οποίοι επιχειρούν να περάσουν τα σύνορά μας.
Ο χαμαιλέων Ερντογάν όμως σήκωσε το γάντι της φιλικής ”πρόκλησης” του Έλληνα πρωθυπουργού στον λαό του και απάντησε στην κατηγορία του περί απειλής της εδαφικής μας ακεραιότητας από την Τουρκία με τον στρεψόδικο τρόπο του ψεύδους με τον οποίο συνήθως απαντάει: ”Δεν απειλούμε την Ελλάδα, εκείνη μας απειλεί”…
Φευ!.. ”Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια” και… βιάζεται να αποκαλυφθεί. Έτσι, πριν να στεγνώσει το μελάνι των κατηγοριών τις οποίες εκτόξευσε κατά της Ελλάδας από το βήμα του ΟΗΕ ο… ”φιλάνθρωπος” Ερντογάν (ο οποίος μετατρέπεται στα παρασκήνια σε ”δουλέμπορα-εργαλειοποιητή” των προσφύγων και μεταναστών στον υβριδικό πόλεμο εναντίον μας), έγινε άλλη μια αποτυχημένη απόπειρα της Τουρκίας στον Έβρο να σπρώξει στα σύνορά μας (και δι’ αυτών στην Ε.Ε) 1.500 ανθρώπους.
Αποτυχημένη χάρη στη θωράκιση και την ετοιμότητα των δυνάμεών μας που φυλάνε τις Θερμοπύλες του Ελληνισμού στα σύνορα. Κι αυτό ήταν” χαστούκι” επί του… πεδίου για την εκδίκηση που ζητά η Τουρκία από τον Μάρτιο του ’20.
Δεν μας το έδωσε όμως γιατί μας βρήκε προετοιμασμένους και, αντί να μας αιφνιδιάσει, αιφνιδιάστηκε η ίδια. Όπως είχε αιφνιδιαστεί στον ΟΗΕ ακούγοντας τον ειδικό εκπρόσωπο της ένωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Ίμον Γκίλμορ να της υπενθυμίζει τις “πολιτικές διακρίσεων” κατά των Ελλήνων μειονοτικών.
Όπως είχε αιφνιδιαστεί στον ΟΗΕ ακούγοντας τον ίδιο τον Πρόεδρό της — στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στη Δημόσια Τηλεόραση (PBS) των ΗΠΑ, με την ευκαιρία της συμμετοχής του στις εργασίες της 77ης συνόδου της Γενικής Συνέλευσης των ΗΕ — να λέει με έμφαση (εξ αφορμής της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία) τη φράση: ”Λοιπόν, καμιά εισβολή δεν μπορεί να δικαιολογηθεί”(!!!) ξεχνώντας, προφανώς ο Ταγίπ, τις τρεις εισβολές της Τουρκίας (Κύπρος, Συρία, Ιράκ).
– Ευτυχώς υπάρχει Θεός και γίνονται και στις μέρες μας θαύματα, σας ακούω να λέτε με αναστεναγμό.
Κι εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας θεωρώντας απίστευτο το γεγονός, αν και το εντάσσω στην προσπάθεια του πανούργου Ερντογάν να σβήσει απ’ την μνήμη της διεθνούς κοινής γνώμης την ταύτιση της Τουρκίας με τον μακρύ κατάλογο των αμαρτιών της.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ωστόσο — όπως δείχνει η εξέλιξη των πραγμάτων — η προ εικοσαετίας και βάλε ”αινιγματική” προσωπικότητα του Ταγίπ Ερντογάν έπαψε πλέον να είναι αινιγματική.
Τον πολιτικό χαμαιλέοντα εξ Ανατολών, που — χάρη στην στρατηγική ευφυΐα, την διπλωματική ευλυγισία και την πανουργία του — όχι μόνο επιβίωσε στο σκληρό πολιτικό περιβάλλον της Τουρκίας, αλλά κυριάρχησε επί των πολιτικών του αντιπάλων. τον έχουν πλέον καταλάβει οι ξένοι.
Άλλο αν για λόγους οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων τον ανέχονται με ορίζοντα μακράς διαρκείας επιτρέποντας κατ’ εξαίρεση στην Τουρκία να είναι η χώρα –μέλος του ΝΑΤΟ που δεν εφαρμόζει τις κυρώσεις τις οποίες αποφάσισαν Διεθνείς Οργανισμοί κατά της Ρωσίας;
Ωστόσο οι αυθαιρεσίες της γείτονος σε παγκόσμιο επίπεδο γεωπολιτικής θάμπωσαν το ”αστέρι” του Ταγίπ Ερντογάν που δύει και γι’ αυτό ο Τούρκος Πρόεδρος υιοθετεί όλο και πιο ακραία ρητορική αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας νησιών του Αιγαίου.
Ρητορική που βρήκε τον μάστορά της σχετικά πρόσφατα στο θέμα αυτό μετά τις αποστομωτικές απαντήσεις περί ελληνικότητας των νησιών του Αιγαίου τις οποίες πήρε ξεκάθαρα ο Τούρκος Πρόεδρος απ’ την Γερμανία (Αναλέζα Μπέρμποκ, ΥΠΕΞ), τη Γαλλία (Κατρίν Κολονά, ΥΠΕΞ), την Ε.Ε (Ζοζέπ Μπορέλ, ύπατος εκπρόσωπός της) και τις ΗΠΑ (εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ),
Αξίζει να προσθέσουμε στο σημείο αυτό, ότι και η Βρετανία, απ’ τον Φεβρουάριο ακόμα του τρέχοντος έτους, είχε ξεκαθαρίσει τη θέση της στο ζήτημα των ”γκριζαρισμένων” απ’ τους Τούρκους νησιών μας στέλνοντας μήνυμα στην Άγκυρα ότι ”Δεν αμφισβητείται η κυριαρχία των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο”.
Άρα με την υποτίμηση της Ελλάδας και το ”Μπορούμε να έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ”, που επαναλαμβάνει απειλητικά ο Ταγίπ Ερντογάν παραπέμποντας στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο το ’74, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο της Τουρκίας .
Το πρόσωπο του εισβολέα-κατακτητή που ταιριάζει απόλυτα με τον χαρακτηρισμό ”Τούρκος λύκος με προβιά”, τον οποίο απέδωσε στον Ερντογάν σε άρθρο του ο David M. Weinberg της εφημ. ”The Jerusalem Post”.
Κοινώς, ένας πολιτικός και διπλωματικός ”χαμαιλέων” που εποφθαλμιά τα κεκτημένα του Ελληνισμού ως μεγάλος αναθεωρητικός και παίζει τα ρέστα του για την πολιτική επιβίωσή του…
Δημοσίευση σχολίου