Οσο περνούν οι ημέρες και η ατμόσφαιρα αβεβαιότητας στην Ουκρανία επιμένει, γίνονται σαφή ολοένα και περισσότερο ορισμένα στοιχεία. Η Ρωσία ξεκάθαρα επιθυμεί να συνδέσει την Ουκρανία με το σύστημα κρατών που την περιβάλλουν και συνθέτουν πρακτικά μια ζώνη ασφαλείας (cordon sanitaire) γύρω από την επικράτεια, δίχως να πέσει ούτε μία τουφεκιά. Στη Δύση (κυρίως στον πάλαι ποτέ αγγλοσαξονικό κόσμο) αντιλαμβάνονται ότι αυτός ο κίνδυνος μέρα με τη μέρα μεγαλώνει, γι’ αυτό και προτιμούν ο Βλαντιμίρ Πούτιν να κάνει το λάθος και να εισβάλει. Κάτι τέτοιο θα σημάνει ότι την επόμενη κιόλας ημέρα η Δύση θα επιχειρήσει να επιβάλει στη Ρωσία κυρώσεις τύπου Ιράν. Ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί, η Ουκρανία θα απασχολεί τις σχέσεις Δύσης – Ρωσίας για πολλά ακόμη χρόνια.
Πολλοί δυτικοί αναλυτές κάνουν ένα σοβαρό λάθος. Ορθώς αντιπαραβάλλουν το ΑΕΠ της Ρωσίας με χώρες όπως η Ισπανία και σκεπτόμενοι μηχανιστικά περιορίζουν τη Μόσχα περίπου σε μεταπράτη του φυσικού αερίου και των λοιπών ορυκτών υλών της αχανούς ευρασιατικής επικράτειάς της. Υποβαθμίζουν, ωστόσο, τη δυναμική που μπορεί να διαδραματίζει το αβάσταχτο βάρος της Ιστορίας σε χώρες όπως η Ρωσία. Η αλαζονεία της Δύσης είναι πολλές φορές διαλυτική για τη λήψη αποφάσεων. Εναντι συστατικών στοιχείων της ανθρώπινης συμπεριφοράς, της πολιτικής οργάνωσης και της Ιστορίας, η βασική γραμμή στη Δύση είναι ένα πολλές φορές σουρεαλιστικό άλμα προς κάποια φουτουριστική ουτοπία, η οποία, εν τω μεταξύ, δεν έχει ελπίδα να επικρατήσει ούτε στο εσωτερικό των κρατών που συγκροτούν ποικιλοτρόπως το αποκαλούμενο ευρύτερο δυτικό σύστημα.
Ο ρεαλισμός δεν ταυτίζεται κατ’ ανάγκην με τον κυνισμό, αλλά βοηθάει στην κατανόηση ενός κόσμου ο οποίος δεν είναι σε καμία περίπτωση ιδεατός. Και αυτήν τη στιγμή όλη η συζήτηση στον δυτικό κόσμο περί του Ουκρανικού δεν ξεπερνά σχεδόν ποτέ το επίπεδο των ευσεβών πόθων. Αυτή η γενικευμένη συναισθηματική και διανοητική κόπωση αποτελεί, ενδεχομένως, και τον βασικό λόγο υπονόμευσης της δυτικής δυναμικής. Δεν είναι ούτε η πληθυσμιακή μείωση ούτε η οικονομική άνοδος της Ανατολικής Ασίας, αλλά η επανάπαυση της Δύσης στη δική της αλήθεια και στην πίστη ότι οι λύσεις –αργά ή γρήγορα– θα ταιριάζουν «γάντι» στις πολλαπλές και ποικίλες πεποιθήσεις μας. Πόλεμοι έχουν γίνει ξανά στο παρελθόν. Αλλά η Ουκρανία, ευρισκόμενη στο κατώφλι της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, ίσως διεγείρει ξανά την ικανότητα αυθεντικής σκέψης. Εν τω μεταξύ, ο κλοιός θα σφίγγει ολοένα και περισσότερο.
Δημοσίευση σχολίου