Analyst Team
Η τρίτη πυρκαγιά, την οποία καλείται η κ. Merkel να αντιμετωπίσει, αφορά την Ελλάδα: την παραμονή της στην Ευρωζώνη ή την αποπομπή της, με αποτέλεσμα να καταλήξει στα χέρια της Ρωσίας ή της Κίνας – οι δύο άλλες, το κόμμα της και τις κυρώσεις
.
Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Telegraph, έχει ξεκινήσει ήδη μία ανταρσία εναντίον της γερμανίδας καγκελαρίου (πηγή), με την παραίτηση του αντιπροέδρου του «αδελφού κόμματος» (CSU) – λόγω της έντονης διαμαρτυρίας του, σε θέματα που αφορούν τη διάσωση της Ελλάδας.
Το ίδιο το κόμμα, με εξαίρεση μόνο τον πρόεδρο του, είναι εναντίον της διάσωσης της χώρας μας – λέγοντας έμμεσα ότι ”πρέπει να σταματήσει η φίμωση των γερμανών βουλευτών, η περιθωριοποίηση, καθώς επίσης η καταναγκαστική θετική ψήφος τους, όσον αφορά ευρύτερα τους επικριτές της ευρωπαϊκής πολιτικής της καγκελαρίου«.
Η δεύτερη ανταρσία εναντίον της κυρίας Merkel, μετά τους επικριτές του ευρώ, καθώς επίσης αυτούς που είναι αντίθετοι σε ένα τρίτο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα, είναι τα συνεχώς διευρυνόμενα ρήγματα, στη «συμμαχία των κυρώσεων» της Δύσης εναντίον της Ρωσίας – με τους «αντάρτες» να αυξάνονται καθημερινά.
Στην περίπτωση τώρα που οι τιμές του πετρελαίου παραμείνουν χαμηλές ή μειωθούν, με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί ακόμη περισσότερο η ρωσική οικονομία, καθώς επίσης να βυθιστεί στην ύφεση η Ευρωζώνη, με μία περαιτέρω αύξηση της ανεργίας (γράφημα), οι απαιτήσεις για την χαλάρωση των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας θα κλιμακωθούν – οπότε η γερμανίδα καγκελάριος θα υποχρεωνόταν να συμβιβαστεί, εις βάρος των σχέσεων της με τις Η.Π.Α.
.
Οι πρώτες επιθέσεις εναντίον της έχουν ήδη καταγραφεί από το συνεργαζόμενο μαζί της κόμμα (SPD), το οποίο την προειδοποίησε από τις αρχές του έτους λέγοντας ότι, η Ρωσία δεν θα έπρεπε να βυθιστεί στο οικονομικό χάος - ενώ λίγο αργότερα ο Γάλλος πρόεδρος τοποθετήθηκε υπέρ της κατάργησης των κυρώσεων, εάν σημειωθεί πρόοδος στο θέμα της επίλυσης της κρίσης της Ουκρανίας.
Πρόσφατα συμμετείχε στην ομάδα των «ανταρτών» ο υπουργός εξωτερικών της Ιταλίας, ο οποίος απαίτησε να εξετασθεί τον Ιούνιο η μερική χαλάρωση των κυρώσεων – ενώ αντιδρούν όλο και περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, η οικονομία των οποίων αντιμετωπίζει προβλήματα από τη μείωση των εξαγωγών προς τη Ρωσία. Μεταξύ των χωρών αυτών συμπεριλαμβάνεται η Ουγγαρία, η Αυστρία, η Ισπανία και η Σλοβακία – επίσης η Ελλάδα, ο πρωθυπουργός της οποίας είπε πολύ σωστά πρόσφατα ότι, οι κυρώσεις είναι ένα δρόμος που δεν οδηγεί πουθενά.
Συνεχίζοντας, η καγκελάριος φοβάται πως τα πολλαπλασιαζόμενα ρήγματα θα επιβαρύνουν αρνητικά την ηγετική εικόνα της στην ΕΕ, ενώ θα διακινδυνεύσει να έλθει σε σύγκρουση με τις Η.Π.Α. Παράλληλα, θα αποδειχθεί πως η Ευρώπη δεν είναι μία ομοιογενής περιοχή, αλλά ένα χαώδες συνονθύλευμα διαφορετικών πολιτικών απόψεων, το οποίο δεν μπορεί να το κατευθύνει η Γερμανία – ως η ηγετική δύναμη των υποτελών χωρών των Η.Π.Α.
Η τρίτη ανταρσία, η τρίτη πυρκαγιά καλύτερα, την οποία καλείται η κ. Merkel να αντιμετωπίσει πυροσβεστικά, αφορά την Ελλάδα: την παραμονή της στην Ευρωζώνη ή την αποπομπή της, η οποία βέβαια δεν είναι εύκολα εφικτή (ανάλυση), με αποτέλεσμα να καταλήξει «στα χέρια» της Ρωσίας ή της Κίνας.
Εάν ήταν η Ρωσία δε αυτή που θα «κέρδιζε» την Ελλάδα, τότε για πρώτη φορά η Ευρασιατική ένωση του κ. Putin θα είχε με το μέρος της μία χώρα της Ευρωζώνης και της ΕΕ – η οποία θα μπορούσε να επιβάλλει «veto» σε θέματα που αφορούν τη Ρωσία, μπλοκάροντας τη λήψη αποφάσεων.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα προβλημάτιζε σε μεγάλο βαθμό τις Η.Π.Α., ειδικά όταν θα ερχόταν να προστεθεί στο αμέσως προηγούμενο «συμβάν» – όπου η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία συμμετείχαν στην Παγκόσμια Τράπεζα που ίδρυσε η Κίνα (AIIB), η οποία είναι ανταγωνιστική στις Η.Π.Α., με στόχο την αλλαγή στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Το γεγονός πάντως, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα «αγκαλιάζει» τη Ρωσία για δεύτερη φορά μέσα σε μερικές εβδομάδες, αν και είναι μέρος της παρτίδας του πόκερ που παίζει με τους δανειστές της, ξυπνάει παλαιούς γεωπολιτικούς εφιάλτες – σύμφωνα με τους οποίους θα μπορούσε να χαθεί ο έλεγχος που επιβάλλει η κεντρική Ευρώπη στην περιφέρεια, με αφετηρία τη νοτιοανατολική της πλευρά.
Σε κάθε περίπτωση, ο σχεδιαζόμενος κινεζικός αγωγός στην Τουρκία, η εξαγορά του λιμανιού του Πειραιά από την Cosco, μαζί με τη σιδηροδρομική γραμμή έως τη Βουδαπέστη, καθώς επίσης το ταξίδι του πρωθυπουργού της Ελλάδας στη Μόσχα, δεν ενθουσιάζουν καθόλου τις Βρυξέλες, το Βερολίνο και την Ουάσιγκτον – ενώ ενοχοποιείται ουσιαστικά η πολιτική λιτότητας που επιμένει να επιβάλλει η γερμανίδα καγκελάριος.
Συμπερασματικά λοιπόν η κ. Merkel έχει να αντιμετωπίσει τρεις πυρκαγιές μαζί, οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη διάλυση της Ευρώπης – ενώ η διαδικασία αυτή ξεκίνησε ουσιαστικά από την επιτυχία των «κομμάτων διαμαρτυρίας» στην Ελλάδα, στη Γαλλία και στην Ισπανία (στην Ιταλία και στην Ιρλανδία λιγότερο).
Τα διλήμματα της δε, ειδικά στο θέμα της Ελλάδας, είναι αρκετά μεγάλα – αφού, εάν οι πιστωτές της χώρας συμφωνήσουν σε ένα τρίτο πακέτο βοήθειας, πολύ περισσότερο εάν αναδιαρθρωθεί το δημόσιο χρέος της, τότε στις άλλες περιοχές της Ευρώπης θα κλιμακωθεί η αντίδραση εναντίον της πολιτικής λιτότητας.
Από την άλλη πλευρά, εάν η Ελλάδα οδηγηθεί εκτός της Ευρωζώνης, τότε η διάλυση της νομισματικής ένωσης θα τεθεί νομοτελειακά σε λειτουργία – ενώ θα δημιουργηθούν ίσως προβλήματα στις σχέσεις της Γερμανίας με τη Ρωσία και την Κίνα.
Παράλληλα η Γερμανία, η οποία τρέφεται οικονομικά από την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, καταφέρνοντας παράλληλα να ηγηθεί της Ευρώπης με τη βοήθεια της κρίσης, θα διακινδυνεύσει να χάσει τα προνόμια αυτά, τα οποία έχει αποκτήσει με μεγάλο κόπο – οπότε τα διλήμματα της καγκελαρίου είναι μεγάλα και δύσκολα στη διαχείριση τους.
Για την Ελλάδα όμως αποτελούν μία καταπληκτική, απρόσμενη ευκαιρία, την οποία είμαστε σίγουροι πως θα εκμεταλλευθεί σωστά η κυβέρνηση – αφού παίζει το τελευταίο της χαρτί, έχοντας όμως τη δυνατότητα να κερδίσει σχετικά εύκολα την παρτίδα.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου