Η ζωή και ο πολιτικός βίος της νέας σιδηράς κυρίας της Ευρωπαϊκής Ηπείρου, της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ επρόκειτο, όπως πληροφορηθήκαμε προσφάτως από τον Τύπο, να γυριστεί σε ταινία. Το εγχείρημα αναλαμβάνει ο σεναριογράφος και δημοσιογράφος του Spiegel, Ντιρκ Κουρμπγιουβάιτ, ο οποίος έχει ήδη γράψει δυο βιβλία για την κόρη του πάστορα, την αυστηρή προτεστάντισσα από την Ανατολική Γερμανία. Η ταινία,όπως έχει γίνει μέχρι στιγμής γνωστό, θα βγει στις αίθουσες το 2017, δηλαδή την περίοδο των εκλογών στη Γερμανία, γεγονός που έχει φουντώσει τις φήμες για το αν η Άνγκελα Μέρκελ θα είναι εκ νέου υποψήφια ή θα παραδώσει τα σκήπτρα της.Προς το παρόν, η Γερμανική καγκελαρία τηρεί σιγή ισχύος για τα μελλοντικά σχέδια με αρκετούς να επεξεργάζονται την αντικατάσταση της, την ώρα που το όνομα της Υπουργού Άμυνας, Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν,θεωρείται ως επικρατέστερο.
Τα παραπάνω λαμβάνουν χώρα σε μια κρίσιμη χρονικά στιγμή για το μέλλον της ευρωζώνης. Το 2015 ήδη από τους πρώτους μήνες έδειξε πως επρόκειτο να είναι ένα έτος ανακατατάξεων, αλλαγών αλλά και συγκρούσεων. Το 2015 αναμένεται να είναι μια χρονιά όπου θα γίνουν πάμπολλες συζητήσεις για την αδυναμία των ηγεσιών να ασκήσουν εξουσία αλλά και μια χρονιά όπου θα ληφθούν αποφάσεις και θα ξεκαθαριστούν καταστάσεις. Μέσα στο κυκεώνα αυτών των συζητήσεων τα πρόσφατα επεισόδια στη Φρανκφούρτη, έξω από το νέο κτίριο της ΕΚΤ,θορύβησαν τους συνήθως ήσυχους Γερμανούς πολίτες και έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα στο ευρωιερατείο. Ένα μήνυμα που θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν απ΄όλους εκείνους που επιθυμούν να διατηρήσουν στα χέρια τους τα ηνία της πολιτικής επιρροής.
Μέχρι στιγμής η καρδιά της ευρωζώνης δεν ήταν συνηθισμένη σε χρωματιστές επαναστάσεις. Συνήθως τα φαινόμενα αυτά λάμβαναν χώρα σε πιο περιφερειακές περιοχές του πλανήτη. Ερέθισμα σ΄αυτή την περίπτωση αποτέλεσε η κατάσταση στην Ελλάδα, η χώρα μας φιγουράρει εδώ και καιρό στα πρωτοσέλιδα του παγκόσμιου Τύπου και η ανθρωπιστική κρίση που βιώνει αποτελεί την κατάλληλη αιτία για να γίνει το θύμα που όλοι εκείνοι, οι οποίοι αρέσκονται να φορούν το προσωπείο του σωτήρα, θα τρέξουν να υπερασπιστούν. Η παγκόσμια Ιστορία, βέβαια, έχει αποδείξει πως τα χέρια φιλίας όταν απλώνονται,πάντα ζητούν το ανάλογο αντίτιμο.
Η ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα αλλά και στις υπόλοιπες περιοχές του χαλαρού ευρωπαϊκού και καθολικού στη πλειοψηφία του νότου (σύμφωνα με την αντίληψη των σκληρών βορειο-ευρωπαίων προτεσταντών) έρχεται σε πρώτο πλάνο. Ένα πλάνο που οι υπάρχουσες πολιτικές ηγεσίες καλούνται να διαχειριστούν. Στην Ισπανία ο Ραχόι μετράει τις πληγές του από την πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση στην Ανδαλουσία. Μια αναμέτρηση που μπορεί να έφερε στην πρώτη θέση το Σοσιαλιστικό κόμμα αλλά οι πραγματικοί νικητές ήταν το αριστερό κίνημα του Πάμπλο Ιγκλέσιας, οι Podemos και το κεντροδεξιό του Αλμπέρ Ριβέρα, οι Ciudadanos.Με ποσοστά,μάλιστα, που δήλωσαν περίτρανα πως ο δικομματισμός στην Ισπανία τελειώνει.
Στη Γαλλία, η επιστροφή του πρώην Νικολά Σαρκοζί προσπάθησε να βάλει ένα φρένο στο ξέφρενο ρυθμό της Λεπέν και προσωρινά το κατάφερε. Στο Εθνικό Μέτωπο,όμως, έχουν κάθε λόγο βλέποντας τα ποσοστά να αισθάνονται νικητές. Στο μεταξύ, στο Παρίσι αισθάνονται πως χάνουν λίγο λίγο κομμάτι από την αίγλη των προηγούμενων ετών.Η δεύτερη ισχυρότερη οικονομία της ευρωζώνης μετά τα γεγονότα στο Charlie Hebdo μοιάζει λαβωμένη αλλά και ανίκανη να αντιδράσει.
Στα πλαίσια της κατάρρευσης των παραδοσιακών ηγεσιών κινείται και η Ολλανδία όπου το κεντροδεξιό κόμμα του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε και το συγκυβερνών κόμμα των εργατικών του Γερούν Ντάισελμπλουμ στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές υπέστησαν πανωλεθρία. Ενώ με αγωνία αναμένεται η εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου στη Βρετανία και οι εκλογές στην Πορτογαλία το φθινόπωρο.
Μέσα σ΄αυτό το κλίμα εκλογικής αναταραχής στην Ευρώπη, η Μέση Ανατολή βυθίζεται στο δικό της χάος καθώς δημιουργείται ένα φλεγόμενο πεδίο σύγκρουσης Σαουδικής Αραβίας και Υεμένης και στο βάθος το Ισλαμικό Κράτος να προελαύνει. Μια προέλαση που χτυπάει όσο το δυνατόν περισσότερους στόχους. Η τελευταία επίθεση στο μουσείο Μπαρντό στη Τυνησία έδωσε ξεκάθαρα το μήνυμα πως στόχος πλέον είναι και ο τουρισμός. Η Αραβική Άνοιξη που τόσο υποστηρίχτηκε από τους παγκόσμιους σωτήρες πριν από τέσσερα χρόνια έφερε στην επιφάνεια τον πιο σκληρό χειμώνα δημιουργώντας συνθήκες αποσταθεροποίησης στην ήδη αποσταθεροποιημένη περιοχή.
Συνθήκες,όμως, κατάλληλες και για μια νέα σταυροφορία. Δεν αναφερόμαστε φυσικά στη σταυροφορία από την πλευρά των φανατικών του Ισλάμ μόνο, αλλά και στην απάντηση από την πλευρά της Δύσης. Το Βατικανό, ενθυμούμενο τις στρατιωτικές επιχειρήσεις με την επιδοκιμασία της Λατινικής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας κατά το Μέσο και ύστερο Μεσαίωνα, δήλωσε ότι η χρήση στρατιωτικής βίας ενάντια στοΙσλαμικό Κράτος είναι αναγκαία ώστε να προστατευθούν οι μειονότητες στο Ιράκ και τη Συρία και ότι πολιτική λύση είναι αδύνατο να επιτευχθεί.
Ο εξ Αργεντινής Πάπας Φραγκίσκος, κατά κόσμον Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, προειδοποίησε για την τύχη των Χριστιανών,Ορθοδόξων στην πλειοψηφία τους, στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής την ώρα που ο Οικουμενικός Πατριάρχης τήρησε μια περίεργη και εκκωφαντική σιωπή.
Εμείς, από την πλευρά μας,όμως, δεν μπορούμε να μην ανατρέξουμε για ακόμη μια φορά στην Ιστορία των Σταυροφοριών. Μελετητές και ιστορικοί αντιμετώπισαν τις Σταυροφορίες ως τμήμα μιας μακροχρόνιας σύγκρουσης στα σύνορα της Ευρώπης και άλλοι ως επιθετικές απόπειρες, υπό την ηγεσία του πάπα, επέκτασης της Δυτικής Χριστιανοσύνης. Σε γενικές γραμμές πίσω από τον ενθουσιασμό και τα ιδανικά που υπερασπίζονταν οι σταυροφόροι υπήρχαν βαθύτεροι και λιγότερο ευγενείς σκοποί. Οι σταυροφορίες ξεκίνησαν υποκινούμενες κυρίως από την Καθολική εκκλησία, με σκοπό να επεκτείνει την εξουσία της στην Ανατολή, και να καταφέρει να υποτάξει την εκκλησία της Κωνσταντινούπολης.
Παράλληλα, πολλοί ηγεμόνες ονειρεύονταν πλούτη, δόξα και περιπέτειες. Ακόμη και οι απλοί άνθρωποι και στρατιώτες που ακολούθησαν είχαν τα δικά τους όνειρα για πλούτη,αναγνώριση και μια καλύτερη ζωή. Οι βυζαντινοί αυτοκράτορες είχαν τα δικά τους σχέδια και προσπάθησαν να στρέψουν τους Σταυροφόρους στην Μικρά Ασία χωρίς μεγάλη επιτυχία. Όλοι όσοι πήραν μέρος άμεσα ή έμμεσα ήθελαν να κερδίσουν κάτι αλλά τα αποτελέσματα των σταυροφοριών άλλαξαν εντελώς διαφορετικά την Ευρώπη από αυτό που περίμεναν.
Το πώς θα αλλάξει η Ευρώπη και ο κόσμος γενικότερα, πιθανόν ο Πάπας Φραγκίσκος να τον συζητήσει με τον Μπάρακ Ομπάμα, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Λευκό Οίκο στις 23 Σεπτεμβρίου. Την ίδια περίοδο, οι ηγέτες του κόσμου θα συναντηθούν στη Νέα Υόρκη για να συζητήσουν για την ακραία φτώχεια θυμίζοντας το ποιήμα του Μπέρτχολντ Μπρεχτ που γράφτηκε το 1939:
«Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι,
Κηρύχνουν τη λιτότητα,
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα,
Ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα’ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
Λες πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού»
πηγή
Δημοσίευση σχολίου