O Γάλλος καθηγητής πανεπιστημίου, συγγραφέας και πολιτικός αναλυτής Thierry Meyssan, σε μια αποκλειστική συνέντευξή του στο σερβικό περιοδικό Geopolitika, καταθέτει τις απόψεις του για τα ζητήματα που επηρέασαν και εξακολουθούν να επηρεάζουν τις πολιτικές εξελίξεις: τα σημαδιακά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, τα δρώμενα στη Συρία και την κατάσταση στα Βαλκάνια, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα.
Μέρος Β’: Οι νέες Σταυροφορίες. Αλ-Κάιντα, UCK και Συρία. Ο διωγμός των Χριστιανών
Geopolitika: Κύριε Meyssan, ζείτε εδώ και αρκετούς μήνες στη Δαμασκό. Πώς έχει η κατάσταση σήμερα στη Συρία, τόσο στο μέτωπο των συγκρούσεων όσο και στη συριακή κοινωνία; Και πόσο κοντά βρίσκονται στην εκπλήρωση των στόχων τους η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, καθώς και οι χώρες της Δύσης, οι οποίες επιδιώκουν να ανατρέψουν βίαια το πολιτικό καθεστώς του προέδρου Bashar al-Assad;
Το σχέδιο προέβλεπε ότι με τις αρχικές τρομοκρατικές ενέργειες των ομάδων αυτών που στήριξαν οι Δυτικοί θα δημιουργούνταν ένας φαύλος κύκλος προβοκάτσιας και καταστολής, ο οποίος θα δημιουργούσε την επιθυμητή αφορμή για μια διεθνή παρέμβαση, κατά το πρότυπο του φαύλου κύκλου τρομοκρατικής προβοκάτσιας από τον UCK και καταστολής από τον Slobodan Milosevic, που οδήγησε τελικά στην επέμβαση του ΝΑΤΟ. Και πέρα από τις πιστοποιημένες πλέον πληροφορίες, που αποδεικνύουν ότι οι ένοπλες ομάδες που δρουν στη Συρία έχουν εκπαιδευτεί στην τρομοκρατία από τα μέλη του UCK στο Κοσσυφοπέδιο, οι μέθοδοι που ακολουθήθηκαν είναι ολόϊδιες.
Το σχέδιο εκείνο απέτυχε επειδή η Ρωσία του Vladimir Putin δεν είναι η Ρωσία του Boris Yeltsin. Η Μόσχα και το Πεκίνο έχουν παγώσει μια επέμβαση του ΝΑΤΟ και από τότε η κατάσταση έχει παραμείνει στάσιμη.
Geopolitika: Τι ελπίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, η Βρετανία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ ότι θα επιτευχθεί με την ανατροπή του Σύριου Προέδρου al-Assad;
Σε πολιτικό επίπεδο, υπάρχει η επιθυμία να σπάσει ο λεγόμενος «άξονας της αντίστασης κατά του Σιωνισμού» (Ιράν-Ιράκ-Συρία-Χεζμπολλάχ-Παλαιστίνη). Υπάρχει επίσης η επιθυμία να εξακολουθήσει η «αναδιαμόρφωση της ευρύτερης Μέσης Ανατολής» όπως την οραματίστηκαν οι νεοσυντηρητικοί των ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους.
Φαινομενικά, τα πιο σημαντικά θέματα είναι οικονομικής φύσεως. Έχουν ανακαλυφθεί τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Το κέντρο αυτού του κοιτάσματος βρίσκεται κοντά στην πόλη Χομς στη Συρία (και πιο συγκεκριμένα, στην θέση Κάρα).
Geopolitika: Μπορείτε να μας πείτε κάτι περισσότερο για την εξέγερση της Αλ-Κάιντα στη Συρία, της οποίας οι σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι αντιφατικές, για να μην πούμε κάτι χειρότερο, αν δει κανείς τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν στην πράξη; Αναφέρατε σε κάποια συνέντευξή σας ότι η σχέση μεταξύ του Abdelhakim Belhadj και του ΝΑΤΟ ήταν σχεδόν θεσμοθετημένες. Εναντίον ποιων εξαπολύει πόλεμο στην πραγματικότητα η Αλ-Κάιντα;
Aνάλογα με την χρονική φάση και τις ανάγκες, το κίνημα αυτό αριθμεί περισσότερα ή λιγότερα μέλη. Κατά τη διάρκεια του πρώτου πολέμου στο Αφγανιστάν, του πολέμου στη Βοσνία και των πολέμων της Τσετσενίας, οι μισθοφόροι εκείνοι ήταν υποτίθεται «μαχητές της ελευθερίας» που πολέμησαν εναντίον των Σλάβων. Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια του δεύτερου πολέμου στο Αφγανιστάν και της εισβολής στο Ιράκ, έγιναν «τρομοκράτες», επειδή είχαν επιτεθεί εναντίον Αμερικανών φαντάρων. Σήμερα, μετά τον επίσημο θάνατο του bin Laden, έχουν ξαναγίνει «αγωνιστές της ελευθερίας» για τις ανάγκες των πολέμων στη Λιβύη και τη Συρία, αφού αγωνίζονται μαζί με το ΝΑΤΟ.
Στην πραγματικότητα, οι μισθοφόροι αυτοί ελέγχονται πάντα από την φατρία των Sudeiris, της φιλοαμερικανικής και υπερ-αντιδραστικής φράξιας της βασιλικού οίκου της Σαουδικής Αραβίας, και πιο συγκεκριμένα από τον πρίγκιπα Bandar bin Sultan. Ο τελευταίος, τον οποίο ο George Bush ο Πρεσβύτερος ανέκαθεν παρουσίαζε ως τον «υιοθετημένο γιο» του (δηλαδή, ως τον έξυπνο γιο που θα ήθελε να έχει, αλλά δεν του χάρισε ποτέ ο Θεός) έχει πάψει να ενεργεί για λογαριασμό της CIA. Ακόμα και όταν τα «παλληκάρια» της Αλ-Κάιντα πολεμούσαν στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, ο πόλεμος αυτός γινόταν για το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών, διότι έτσι μπορούσε να δικαιολογηθεί η στρατιωτική παρουσία τους.
Έχει αποδειχθεί ότι τα τελευταία χρόνια οι Λίβυοι έχουν γίνει η πλειοψηφία μέσα στην Αλ Κάιντα. Το ΝΑΤΟ τους χρησιμοποίησε, όπως ήταν φυσικό, για να ανατρέψουν το καθεστώς του Muammar al-Gaddafi. Μόλις έγινε αυτό, ονόμασαν την οργάνωση υπ’ αριθμόν 2, αυτήν του Abdelhakim Belhaj, στρατιωτικό διοικητή της Τρίπολης, αν και καταζητείται από την ισπανική δικαιοσύνη για την υποτιθέμενες ευθύνες της στις βομβιστικές επιθέσεις της Μαδρίτης. Στη συνέχεια, μετέφεραν τους άνδρες του Belhaj στη Συρία για να ρίξουν το καθεστώς του al-Assad. Για τη μεταφορά τους, η CIA χρησιμοποίησε τους πόρους της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, χάρη στην μεσολάβηση του Ian Martin, του Ειδικού Απεσταλμένου του Ban Ki-Moon στη Λιβύη. Οι λεγόμενοι «πρόσφυγες» μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα στην Τουρκία, η οποία χρησίμευσε και χρησιμεύει ως το κρυφό ορμητήριο από όπου οργανώνονται οι επιθέσεις εναντίον της Συρίας. Η πρόσβαση σε αυτά τα στρατόπεδα είναι μέχρι σήμερα απαγορευμένη για τους Τούρκους βουλευτές και τον Τύπο.
Ο Ian Martin θα πρέπει να είναι επίσης γνωστός στους αναγνώστες σας, αφού διετέλεσε Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας, καθώς και εκπρόσωπος του Ύπατου Αρμοστή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη.
Thierry Meyssan: Δεν είμαι αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων στην Χούλα. Ωστόσο, μου ζητήθηκε να συμμετάσχω ως διαμεσολαβητής στις διαπραγματεύσεις μεταξύ της Συρίας και των γαλλικών αρχών κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Ισλαμικού Εμιράτου του Μπάμπα Αμρ στην Χομς. Εξτρεμιστές μισθοφόροι είχαν οχυρωθεί στη συγκεκριμένη περιοχή της Χομς, από την οποία είχαν εκδιωχθεί βίαια οι κατά τους τζιχαντιστές «άπιστοι» (δηλ. οι Χριστιανοί) και οι «αιρετικοί» (οι Σιίτες). Στην πραγματικότητα, παρέμειναν στην πόλη μόνο σαράντα οικογένειες Σουνιτών, για να ζήσουν ανάμεσα σε περίπου 3.000 ένοπλους μισθοφόρους. Οι τελευταίοι επέβαλαν τον νόμο της Σαρία, ενώ ένα «επαναστατικό δικαστήριο» καταδίκασε πάνω από 150 από τους εναπομείναντες κατοίκους σε δημόσιο αποκεφαλισμό.
Το αυτοαποκαλούμενο «εμιράτο» των τζιχαντιστών διοικούνταν κρυφά από Γάλλους αξιωματικούς. Οι συριακές αρχές ήθελαν να αποφύγουν μια άμεση επίθεση και έτσι διαπραγματεύθηκαν με τις γαλλικές αρχές για την παράδοση των ένοπλων μισθοφόρων. Τελικά, οι Γάλλοι κατάφεραν να φύγουν από την πόλη τη νύχτα και διέφυγαν στο Λίβανο, ενώ οι δυνάμεις του συριακού στρατού μπήκαν στο «εμιράτο» και οι μισθοφόροι παραδόθηκαν. Αποφεύχθηκε έτσι ένα λουτρό αίματος, αφού λιγότεροι από 50 σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης.
Geopolitika: Εκτός από τους Αλεβίτες, στην Συρία έχουν γίνει στόχος και οι Χριστιανοί. Μπορείτε να μας πείτε κάτι περισσότερο για τις διώξεις των Χριστιανών στη χώρα αυτή και γιατί ο λεγόμενος «Δυτικός πολιτισμός», του οποίου οι ρίζες είναι χριστιανικές, δεν δείχνει καμιά αλληλεγγύη προς τους ομόθρησκούς του πιστούς που ζουν στη Συρία;
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι ο Χριστιανισμός ιδρύθηκε από τον Απόστολο Παύλο στη Δαμασκό. Οι χριστιανικές κοινότητες της Συρίας προηγούνται χρονικά όλων των χριστιανικών κοινοτήτων της Δύσης. Έχουν διατηρήσει τις πρωτοχριστιανικές τελετουργίες τους και την εξαιρετικά ισχυρή πίστη τους. Οι περισσότεροι Χριστιανοί της Συρίας είναι Ορθόδοξοι. Αλλά ακόμη και εκείνοι που σήμερα βρέθηκαν να είναι προσκολλημένοι στη Ρώμη έχουν διατηρήσει τις πρωτοχριστιανικές τελετουργίες τους. Κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών, οι Χριστιανοί της Ανατολής πολέμησαν στο πλάι των υπόλοιπων Άραβων συμπατριωτών τους εναντίον των στρατιωτών που απέστειλε ο Πάπας. Και σήμερα, αφού η Ιστορία δεν παύει να διαγράφει κύκλους, αγωνίζονται και πάλι στο πλάι των συμπατριωτών τους εναντίον των τζιχαντιστών που αποστέλλει εναντίον τους για άλλη μια φορά η Δύση, μέσω του ΝΑΤΟ.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου