της Ελίνας Γαληνού
Ενα θέμα ακόμα, εξαιρετικής σημασίας για την Ελλάδα, τόσο από γεωπολιτική όσο και οικονομική άποψη, είναι η ανακήρυξη της ΑΟΖ. Μια ιστορία, για την οποία πολλά ακούσαμε να συζητούν τον τελευταίο χρόνο οι κυβερνώντες μας, όμως τίποτα ακόμα δεν έγινε πράξη. Στις αρχές της περασμένης άνοιξης, όταν το Ισραήλ με την Κυπριακή Δημοκρατία, ανακήρυξαν την δική τους ΑΟΖ, κάποιοι ανήσυχοι παρατηρητές απορούσαν γιατί εμείς χάνουμε χρόνο...Θεωρούσαν ορθά πως η χώρα μας έπρεπε τάχιστα να διασφαλίσει αυτό το δικαίωμα που αναβαθμίζει σε πολλά επίπεδα τον ρόλο της στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Η διστακτική όμως στάση της Αθήνας στο θέμα αυτό, προκειμένου να αποφύγει τις δυσάρεστες τριβές με την "φίλη" Τουρκία, είχε σαν αποτέλεσμα να μην προχωρούν αποφασιστικές κινήσεις, εκτός από κάποιες άτονες δηλώσεις, που ουσιαστικά διαμήνυαν ότι "ναί, γνωρίζουμε τις διεκδικήσεις μας, αλλά δεν βιαζόμαστε..". Θα πρέπει να μην ξεχνάμε όμως, ότι η Τουρκία ουδόλως συγκινείται από τέτοιου είδους ευγένειες "καλής γειτνίασης", δεδομένου ότι είχε προηγηθεί και η δήλωση του τέως υπουργού Εξωτερικών για το "κοινό μας σπίτι". Επειτα, είναι βέβαιο ότι έχει σταθμίσει και το γεγονός της ολοένα επιδεινούμενης οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας, και της πάλης που διεξαγόταν μέσα στην κλονιζόμενη ευρωζώνη, καταστάσεις που ένας παίκτης-καιροσκόπος δεν αφήνει ασφαλώς ανεκμετάλλευτες.
Πριν δύο μήνες, όταν ξεκίνησε η γεώτρηση στο Οικόπεδο 12 της Κύπρου, η Τουρκία, παρ΄όλες τις προειδοποιήσεις από την Ουάσιγκτων και παρά την εμφανή συμπαράσταση μεγάλων δυνάμεων να προστατέψουν το σημαντικό αυτό εγχείρημα, δεν έδειξε διαθέσεις υποχώρησης. Προφανώς, διότι έχει κατανοήσει καλά ότι ο πλούτος της Ανατολικής Μεσογείου, σίγουρα αναβαθμίζει ενεργειακά και την Κύπρο..Και η Τουρκία, η οποία ενδεχομένως άλλα λογάριαζε μέχρι προτινος, βλέπει τώρα ανήσυχη, να διαφοροποιούνται οι συσχετισμοί στον ενεργειακό χάρτη και φοβάται την ενδεχόμενη μείωση της επιρροής που σκόπευε να ασκήσει στα ενεργειακά θέματα...
Αυτά τα δεδομένα, βεβαιώνουν πως αν η Ελλάδα δεν προβεί στην ανακήρυξη της ΑΟΖ της άμεσα και περιμένει την "καλή θέληση" της Τουρκίας, θα περιμένει εσαεί...Δεν αποκλείεται δε, να υπάρξουν και δυσάρεστοι αιφνιδιασμοί, καθώς ο τουρκικός παροξυσμός αυτήν την εποχή, έχει κορυφωθεί επικίνδυνα. Και ενώ εμείς έχουμε παγιδευτεί στο οικονομικό αδιέξοδο μαζί με την Ευρώπη, η Τουρκία καραδοκεί τις ευκαιρίες...Αν κατάλαβε το μάταιο της υπόθεσης για ενδεχόμενη παρέμβαση στην γεώτρηση του Οικοπέδου 12, αυτό δεν σημαίνει ότι το έβαλε κάτω. Ηδη επιχειρεί να ξεκινήσει έρευνες σε περιοχές της κατεχομένης Κύπρου, και υπόσχεται μάλιστα μερδικό στους τουρκοκυπρίους..Οσο για την ανακήρυξη της ΑΟΖ μας, είναι ευνόητο ότι την βλέπει στους εφιάλτες της...Πόσο απίθανο είναι να προσπαθήσει να εμποδίσει την Ελλάδα προς το βήμα αυτό; Μάλλον δεν χωρούν πολλές αμφιβολίες όταν ξέρουμε την τουρκική τακτική που ανά τους αιώνες, είναι ίδια και απαράλλακτη.
Το θέμα είναι τι θα κάνει η Ελλάδα, που βρίσκεται τώρα σε εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση και πιθανόν, το βήμα ανακήρυξης της ΑΟΖ μέσα σ΄αυτή τη λαίλαπα, να εκτιμάται από κάποιους διστακτικούς, σαν άκαιρο. Μας συμφέρει όμως να αναβάλλουμε και άλλο την κατοχύρωση ενός νόμιμου κυριαρχικού μας δικαιώματος, το οποίο θα παράσχει πολλές ευκαιρίες αναβάθμισης της χώρας μας; Η μέχρι τώρα εμπειρία, θα έπρεπε να μας έχει διδάξει ότι όσες φορές η Ελλάδα εμφανίστηκε παραχωρητική, πάντα έχανε κάτι σημαντικό, ανεπιστρεπτί. Και η παρούσα κακή συγκυρία που βιώνουμε, συνιστά έναν λόγο παραπάνω για να φροντίσουμε να περισώσουμε ό,τι μπορούμε ακόμα...
ΠΗΓΗ