Απογοήτευση θα πρέπει να είναι το βασικό συναίσθημα που επικρατεί στους κόλπους της ρωσικής ηγεσίας και πιο συγκεκριμένα στο δίδυμο Πούτιν – Μέντβεντεβ (και την λίγο… κιτς καμπάνια με τις ημίγυμνες νεαρές…), αφού τα αποτελέσματα των εκλογών κατέδειξαν ότι η ρωσική κοινωνία έχει αρχίσει να κουράζεται…
Οι συνέπειες αυτής της εξέλιξης δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθούν, ωστόσο, η επόμενη ημέρα των εκλογών μάλλον αποκαλύπτει ότι οι εκλογές για την ανάδειξη προέδρου θα είναι πολύ πιο πολύπλοκη υπόθεση από ότι ο συνήθης «περίπατος», όταν το όνομα του βασικού υποψηφίου είναι Βλαντιμίρ Πούτιν… Ωστόσο, δε λείπουν και αναλυτές που εκτιμούν ότι οι εκλογές για την ανάδειξη προέδρου θα αποδειχθούν εντελώς διαφορετικές, αφού η προσωπική απήχηση του σημερινού πρωθυπουργού και αυριανού προέδρου, παρά την κάμψη που έχει σημειώσει το τελευταίο διάστημα, παραμένει σε πολύ υψηλό επίπεδο, αφού ο «μεγαλοϊδεατισμός» του Πούτιν ταιριάζει με τη ρωσική ψυχοσύνθεση.
Αυτό που δείχνει να έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον δεν είναι τόσο το εκλογικό αποτέλεσμα, ούτε καν το ποσοστό το οποίο τελικά θα αποσπάσει ο Πούτιν, αλλά το πώς θα κινηθεί πολιτικά και οι πολιτικές πρωτοβουλίες που θα λάβει με σκοπό την ανακοπή της καθοδικής τάσης της δημοτικότητάς του και αυτής του κόμματος το οποίο ίδρυσε.
Η εποχή που ζούμε πάντως, αν έχει αποδείξει κάτι είναι ότι η διεθνής ανοχή απέναντι σε φαινόμενα καταπάτησης των στοιχειωδών πολιτικών ελευθεριών και τα μη δημοκρατικά – με τη δυτική έννοια – καθεστώτα, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στην «εξωτερική νομιμοποίηση» της εσωτερικής τους πολιτικής.
Το πιο πιθανό είναι μια περαιτέρω «εθνικιστική» στροφή της Ρωσίας υπό τον Βλαντιμίρ Πούτιν, αφού πέραν των ζητημάτων ουσίας που θα τεθούν προς αξιολόγηση (π.χ. οι σχέσεις Μόσχας – Ουάσιγκτον), οι «περήφανες εθνικές πολιτικές» προσφέρονται ως εργαλείο εάν στόχος είναι η συσπείρωση του εσωτερικού πολιτικού μετώπου, ιδίως στην περίπτωση της Ρωσίας όπου το ξεπούλημα της περιόδου Γιέλτσιν αποτελεί ακόμα πρόσφατη ανάμνηση.
Ένα από τα θέματα που θα προκύψουν μετά βεβαιότητας, είναι το πώς θα επηρεάσει η εξέλιξη της οικονομικής κρίσης τη ρωσική οικονομία. Οι υψηλές τιμές των υδρογονανθράκων στις διεθνείς αγορές θα συνεχίσουν, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, να τροφοδοτούν τα ταμεία της Ρωσίας με σκληρό συνάλλαγμα, ωστόσο, η αναταραχή θα περιπλέξει ακόμα περισσότερο την προσπάθεια των Ρώσων να απεξαρτήσουν την οικονομία τους από τους υδρογονάνθρακες.
Σίγουρα οι εποχές έχουν αλλάξει δραματικά και ακόμα σιγουρότερα σε καμία λύση – πρωτοβουλία δεν λείπουν οι αρνητικές συνέπειες, οπότε διακινδυνεύει κανείς να υποστεί μεγαλύτερη ζημιά από αυτή που θέλει να προκαλέσει στον αντίπαλό του…
Όσον αφορά την Ελλάδα, ενδεχόμενη επιστροφή σε ψυχροπολεμικά σενάρια στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας δεν είναι καλά νέα… Επίσης, η κατακρήμνιση των τιμών των υδρογονανθράκων θα αποτελούσε για προφανείς σήμερα λόγους όχι και ιδιαίτερα καλοδεχούμενη εξέλιξη, αφού θα παρέπεμπε στις καλένδες την αξιοποίηση των αποθεμάτων που έχουν βρεθεί, αν και πολλοί θα ανακουφιστούν αφού εν μέσω του χειμώνα οι δαπάνες για θέρμανση έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου