Ήδη έχει οδηγήσει στην ανατροπή τριών καθεστώτων -Τυνησία, Αίγυπτος και Λιβύη- ενώ το καθεστώς Άσαντ, στη Συρία, βυθίζεται στο αίμα χιλιάδων πολιτών.
Ύστερα είναι η αντιπαράθεση Τουρκίας-Ισραήλ. Πήρε αφορμή από την ισραηλινή επίθεση σε στολίσκο ακτιβιστών πέρσι, προς τη Γάζα, που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο εννιά Τούρκων. Έκτοτε η Τουρκία κλιμακώνει την ένταση. Η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει ήταν η έκθεση Πάλμερ για το επεισόδιο με το στολίσκο. Η έκθεση καταγγέλλει μεν την υπέρμετρη βία των Ισραηλινών καταδρομέων, αλλ’ αναγνωρίζει στο Ισραήλ το δικαίωμα να προβεί σε αποκλεισμό της Γάζας.
Η αραβική άνοιξη και η επιδεινούμενη κρίση στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ επιβαρύνει το περιβάλλον ασφάλειας στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου. Ο στόχος της Άγκυρας είναι εμφανής: Θέλει να αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη με ευθεία αμφισβήτηση του Ισραήλ, στενού και πολύτιμου συμμάχου των ΗΠΑ. Ουσιαστικά θέτει τις ΗΠΑ προ του διλήμματος: Τουρκία ή Ισραήλ. Βέβαια, το παιγνίδι δεν παίζεται με τουρκικούς αλλά με όρους ισοζυγίου δυνάμεων, συμφερόντων και συμμαχιών, λαμβάνοντας υπόψη και άλλες παραμέτρους.
Η Τουρκία, με τις επισκέψεις Ερντογάν στην Αίγυπτο, στην Τυνησία και στη Λιβύη επιδιώκει να εδραιωθεί ως η ηγέτιδα χώρα και ως ο προασπιστής των δικαίων των Αράβων και δη των Παλαιστινίων. Αυτό που πολλοί αναλύαμε από καιρό, ότι δηλ. η Τουρκία εγκαταλείπει τη Δύση και την Ευρώπη και κινείται προς Ανατολάς, είναι ήδη γεγονός. Ο Τούρκος Πρωθυπουργός απέβαλε τη μάσκα: Ένθερμος ισλαμιστής, στοχεύει να αναβιώσει μια σύγχρονη Οθωμανική Αυτοκρατορία και να γίνει ο κατ’ εξοχήν αντίπαλος του Ισραήλ.
Αυτό έχει επιπτώσεις στην Τουρκία: Στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, τη Δύση και την ΕΕ, με την οποία έχει παγώσει τις προοπτικές. Επίσης, χάνει ένα σημαντικό εμπορικό και στρατιωτικό εταίρο, το Ισραήλ. Η υποστήριξη τρομοκρατικών οργανώσεων (Χαμάς και Χεζμπολάχ) αμαυρώνει την εικόνα της. Η ανακοίνωση ότι τουρκικά πολεμικά θα συνοδεύουν πλοία ακτιβιστών ή τουρκικές κορβέτες θα περιπολούν στην Αν. Μεσόγειο, εμφανίζει μια Τουρκία-πειρατή, που παραβιάζει τη διεθνή έννομη τάξη και το Δίκαιο της Θάλασσας.
Από την άλλη, το Ισραήλ δεν υποτιμά τις τουρκικές προκλήσεις, αλλά διαπιστώνει μια προσπάθεια της Τουρκίας να το απομονώσει. Η ψυχρότητα στις σχέσεις με την Αίγυπτο εξαιτίας τελευταίων γεγονότων και η εκμετάλλευσή τους από την Άγκυρα, ενδέχεται να δημιουργήσει έναν τουρκο-αιγυπτιακό άξονα κατά του Ισραήλ, ιδιαίτερα αν, μετά τις προσεχείς εκλογές στην Αίγυπτο, αυξηθεί η επιρροή των Αδελφών Μουσουλμάνων.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο αδύναμος κρίκος είναι η Κύπρος, που μοιάζει με το χορτάρι που ποδοπατούν οι ελέφαντες, όταν συγκρούονται μεταξύ τους. Για να μη λιώσει το κυπριακό χορτάρι και να πληρώσει ακριβό τίμημα, επείγει να υπογραφούν συμφωνίες, συνεργασίες και συμμαχίες με το Ισραήλ, με την Ελλάδα, με άλλες ξένες εταιρείες εξόρυξης, αφού εξαγγελθεί, επιτέλους, η δεύτερη φάση αδειοδότησης και, προπάντων:
Αναδιοργάνωση, εξοπλισμός, εκσυγχρονισμός της Εθνικής Φρουράς, με τάχιστη αναζωογόνηση του ΕΑΧ (Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού χώρου Ελλάδος-Κύπρου). Το ενεργειακό συναρτάται προς την ασφάλεια και αυτή προς ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και στρατιωτικές και αμυντικές συμφωνίες με γειτονικές και άλλες χώρες.
του Σάββα Ιακωβίδη
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου