Συρρίκνωση του προβλεπόμενου ποσοστού επικράτησης του AKP, του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αφού όπως φαίνεται η πλειοψηφία των Κούρδων αντιμετωπίζει με ψυχρότητα το ισλαμικό του «άνοιγμα»…
Η στρατηγική των Ισλαμιστών σε μια προσπάθεια να προσεταιριστούν το κουρδικό στοιχείο είναι η προβολή του στοιχείου που ενώνει τους Κούρδους και τους Τούρκους, το οποίο δεν είναι άλλο από τη μουσουλμανική θρησκεία. Ωστόσο, παρά την αρχική αισιοδοξία, οι Κούρδοι δεν δείχνουν να ανταποκρίνονται, αλλά αντιθέτως, οι επιθέσεις στα Νοτιοανατολικά έχουν αυξηθεί σε ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι τα «προεκλογικά κόλπα» δεν τους πείθουν.
Σύμφωνα με αναλύσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας στον τουρκικό Τύπο το προηγούμενο διάστημα, τεράστιο πρόβλημα αποδεικνύεται το ότι οι Κούρδοι που έζησαν την εκδίωξή τους από τα χωριά της Ανατολίας στις αρχές της δεκαετίας του 1990, τότε που βρισκόταν σε εξέλιξη ο διωγμός τους και η εκτόπιση των πληθυσμών με διάφορα προσχήματα ώστε να καταστεί εφικτός ο έλεγχος της κατάστασης, σήμερα είναι σε ώριμη ηλικία και περισσότερο εθνικά συνειδητοποιημένοι από ποτέ.
Αυτό αποτελεί για το τουρκικό κράτος κολοσσιαίο πρόβλημα για δυο λόγους: Ο πρώτος είναι αυτός που προαναφέρθηκε, ότι ισλαμικού τύπου κηρύγματα δεν φέρνουν αποτέλεσμα, παρά τις προσπάθειες του Ερντογάν να δώσει κάποια δικαιώματα και ελευθερίες, συν κάποια επενδυτικά προγράμματα. Πολλοί βέβαια μιλούν ανοικτά ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός αθέτησε τις προεκλογικές υποσχέσεις του και δεν σκοπεύουν να τον ξαναψηφίσουν.
Τα τελευταία επίσημα στοιχεία για το κατά κεφαλήν ΑΕΠ που έδωσε το τουρκικό κράτος ήταν το 2006. Τότε, ο μέσος όρος της περιοχής ήταν 2.904 δολάρια, λιγότερο από το μισό των 6.684 που ήταν ο εθνικός μέσος όρος. Και η δυστοκία αποδέσμευσης των στοιχείων αποκαλύπτει από μόνη της ότι το πρόβλημα μάλλον χειροτέρευσε αντί να διορθωθεί.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι μαζικοί κουρδικοί πληθυσμοί είναι συνωστισμένοι στα αστικά κέντρα σε συνθήκες απόλυτης ένδειας με αποτέλεσμα να αποτελούν «βόμβα» στα θεμέλια του τουρκικού κράτους, το οποίο ακόμη τελεί εν μέσω ευφορίας για το υποτιθέμενο «οικονομικό θαύμα» της χώρας, παρά τα πολλαπλά χαρακτηριστικά «φούσκας» που τείνει να λάβει, για το οποίο οι προειδοποιήσεις ακούγονται από πολλές πλευρές.
Το 80% του πλούτου είναι συγκεντρωμένο σε εδαφικό τμήμα μικρότερο του 10% της χώρας, με αποτέλεσμα οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες να είναι χαώδεις, κάνοντας το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα να φαίνεται μια όχι και τόσο αδιέξοδη κατάσταση… Δεδομένης μάλιστα της σύγκρουσης κεμαλιστών και ισλαμιστών, μια «σπίθα» αρκεί να φέρει την γενικευμένη κοινωνική ανάφλεξη που θα απειλήσει αυτή καθεαυτή την ενότητα της χώρας. Κι αυτό το ξέρουν όλοι, γι’ αυτό αυτοπεριορίζονται και η σύγκρουση δεν έχει λάβει ακόμη τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός τελικού ξεκαθαρίσματος.
Η νευρικότητα όμως όλων των πλευρών δεν κρύβεται. Πολλοί είναι οι ξένοι παρατηρητές που πιστεύουν ότι πίσω από τον υπερτονισμό του δυναμισμού της τουρκικής οικονομίας, κρύβεται ακριβώς η αγωνία και η αβεβαιότητα για το μέλλον.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου