Χθες ο Επίτροπος Όλι Ρεν, προειδοποίησε, με μιας ελάχιστα διπλωματική γλώσσα το σύνολο των Ελλήνων (πολιτικούς, δημοσιογράφους, συνδικαλιστές), τα ψέμματα τελείωσαν. «Δεν υπάρχει εναλλακτικό Σχέδιο Β» τόνισε και «η μη υπερψήφιΣη του Μεσοπρόεθσμου θα σημάνει χρεωκοπία». Αυτό δεν αποτελεί απειλή απέναντι στην οποία θα σηκώσουμε ψηλά τη σημαία της εθνικής υπερηφάνειας. Αποτελεί διαπίστωση από την οποία ακόμη και η γαλλική πολιτική, στήριξης της Ελλάδας, δεν μπορεί να διαφύγει ή ν’ αποτελέσει εξαίρεση. Πράγματι προχθές, ο Νικολά Σαρκοζί, μιλώντας για τις εξελίξεις στο θέμα του Ελληνικού χρέους πρότεινε την επαναγορά του 50% του χρέους με ομόλογα μεγάλης διάρκειας ως και 30 ετών. Αλλά αυτό είναι μια ιδέα, που κανείς δεν την έχει ουσιαστικά επεξεργαστεί. Πρόκειται για μια «ρουκέτα» από αυτές που η Γαλλία συχνά εμφανίζει, κι όχι μόνο στην οικονομική της πολιτική. Γιατί πως να ξεχάσει κάποιος το γεγονός ότι σχεδόν για ένα τρίμηνο απέρριπτε τη γερμανική άποψη για συμμετοχή των ιδιωτών στην αντιμετώπιση του Ελληνικού χρέους και ξαφνικά μεταβλήθηκε σε υπέρμαχο αυτής της πολιτικής, υποχρεώνοντας σχεδόν (σχετικά παράνομο) τις μεγάλες γαλλικές τράπεζες να δεχθούν τη συμμετοχή τους στην επιμύκηνση του χρόνου λήξης των ομολόγων.
Την ίδια ώρα, γνωστό μεγάλο και σύμφωνα με ορισμένους «έγκυρο» πρακτορείο, παίζοντας όλες τις φήμες αυτών που στοιχηματίζουν στην ελληνική πτώχευση και κυρίως την έξοδο από το ευρώ, μετέδιδε «πληροφορίες» που θα μπορούσαν να οδηγήσουν πολιτικούς, συνδικαλιστές και δημοσιογράφους στο να πεισθούν ότι «δεν είναι αναγκαία η υπερψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος». Η ζημιά που προκάλεσε μεγάλη γι αυτό και η χθεσινή τελεσίδικη δήλωση Ρεν, που στην ουσία διέψευσε το πρακτορείο και τη συντριπτική μερίδα του Ελληνικού τύπου, που αγνοώντας τους ανταποκριτές της στις Βρυξέλλες, έπεσε στην παγίδα του «έγκυρου» πρακτορείου.
Στην πραγματικότητα, αλλού βρίσκεται το ερωτηματικό, σχετικά με το αν μας συμφέρει να δεχθούμε το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ή όχι. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό βρίσκεται στους εφαρμοστικούς νόμους. Αν δηλαδή είμαστε διατεθειμένοι να ακολουθήσουμε νέους δρόμους ανάπτυξης, φορολογικής πολιτικής, κρατικής λειτουργίας και εκσθυγχρονισμού δομών. Αν είμαστε διατεθειμένοι να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο, με τον οποίο έδεσε τη χώρα ο Ανδρέας Παπανδρέου, δίνοντας την πολιτική εξουσία σε χώρους εκτός της Βουλής των Ελλήνων. Για ποαράδειγμα στους συνδικαλιστές που παίζουν με τις τύχες της χώρας, με τους δικαστές που αποφασίσουν για τους μισθούς τους, για τους φοιτητές που αντί να σπουδάζουν συνδικαλίζονται κερδοφόρα, κ.ά.
Αν προχωρήσουμε σε βαθειες θεσμικές μεταβολές ίσως και να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι, με δεδομένο ότι καλούμεθα το
2001 να καταβάλουμε τόκους 27.0 δις ευρώ,
2012 35.3 « «
2013 37.6 « «
2014 57,7 « «
2015 39,4 « «
2016 18,3 « «
2017 23,4 « «
2018 11,0 « «
2019 25,6 « «
2020 6,0 « «
Κρίνοντας ότι η Ελλάδα δεν μπορεί ν’ ανταπροκριθεί θετικά καταβάλλοντας αυτά τα ποσά, οι γαλλικές τράπεζες προτείνουν τώρα το σύνολο του Ελληνικού χρέους να επαναγοραστεί ολοκληρωτικά και συνολικά. Υποστηρίζουν ότι θα πρέπει το 50% του ελληνικού χρέους να μετατραπεί την επόμενη διετία , σε ομόλογα μεγάλης διάρκειας (30τιας). Απέναντί τους ωστόσο στέκονται οι γερμανικές τράπεζες και η κυβέρνηση της Άνγκελας Μέρκελ που υποστηρίζουν ότι η επαναγορά μπορεί να γίνει για μια διάρκεια ως 7 ετών και με υψηλά επιτόκια, εν είδη τιμωρίας! Στις προτάσεις αυτές δεν υπάρχει ουσιαστική απάντηση, όπως τόνισε και Βιττόριο Γκρίλι, επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Πιστωτικής Επιτροπής, σ΄ ένα σεμινάριο που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Ρώμη.
Η Αθήνα στέκει αμήχανη μπροστά στις προτάσεις αυτές. Ο Ευαγγ. Βενιζέλος είναι σαφές πως απασχολείται περισσότερο με την προσωπική του παρουσία στην Ελληνική πολιτική σκηνή, επιχειρεί να δημιουργήσει ισχυρές προσβάσεις στην εξουσία, να δημιουργήσει προσωπικό πολιτικό στύλ αρχηγικού επιπέδου (το στυλ της παρουσίας του στη Βουλή δείχνει αυτό ακριβώς). Την ίδια ώρα αποτελεί κοινό μυστικό –στην Αθήνα και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες- ότι είναι μηδενικό στην κατανόηση των οικονομικών μεγεθών και στην άσκηση οικονομικής πολιτικής.
Η υπερψήφιση ή απόρριψη απόψε του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος, θα δείξει ποια κατεύθυνση αποφάσισαν οι 300, ότι θα ακολουθήσουν οι έλληνες, αλλά δεν θα δείξει τι πραγματικά μπορεί να κάνει η χώρα. Αυτό, θα πρέπει όμως να αποφασιστεί γρήγορα και να εφαρμοστεί ακόμη ταχύτερα. Ο χρόνος σίγουρα δεν είναι υπέρ μας…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου