Το γράφημα αυτό που έφτιαξα με στοιχεία της BP δείχνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τον λόγο της κρίσης που ξέσπασε στην Αίγυπτο. Η μπλε καμπύλη αναπα- ριστά την ετήσια παραγωγή πετρελαίου σε εκατομμύρια τό- νους ενώ η κόκκινη την εσωτερική κατανάλωση.
Η μέγιστη διαφορά βλέπουμε ότι επιτυγχάνεται το 1993. Εκείνη τη χρονιά η Αίγυπτος έχει πετρέλαιο για να πουλήσει και να αυξήσει τα έσοδά της. Από εκείνη την χρονιά όμως και έπειτα η παραγωγή πέφτει ενώ αυξάνεται η κατανάλωση. Οι δύο καμπύλες συγλίνουν στο τέλος της δεκαετίας. Η Αίγυπτος δεν έχει πλέον πλεόνασμα για να πουλήσει και η φτώχεια χτυπά την πόρτα του Αιγυπτιακού λαού.
Συγχρόνως οι ανάγκες σε λιπάσματα και εντομοκτόνα έχουν τριπλασιαστεί και οι τιμές των τροφίμων, όπως θα δούμε σε άλλη ανάρτηση, ακολουθούν αυτές του πετρελαίου.
Τα αίτια της κρίσης λοιπόν δεν είναι τόσο η διαφθορά και η χλιδή της ελίτ της χώρας, μα η έλλειψη του εμπορεύσιμου προϊόντος που λέγεται πετρέλαιο. Ακόμα και αν η Αίγυπτος είχε μια δημοκρατική κυβέρνηση, παρόλο που ίσως να είχε αντέξει για μερικά χρόνια ακόμα, η κατάληξη θα ήταν και πάλι προδιαγεγραμμένη.
Ακόμα και αυτή η μικρή ανάκαμψη της παραγωγής (μπλε γραμμή) μετά το 2005 δεν σημαίνει και πολλά πράγματα την στιγμή που η χώρα έχει καταναλώσει το 70% του πετρελαίου της ενώ τα αποθέματά της ανέρχονται στους 600Mtn, δηλ. στο 1/60 αυτών της Σαουδικής Αραβίας.
Σαφώς και στην κρίση συνέβαλαν και τα ιδιαίτερα γεωγραφικά χαρακτηριστικά της χώρας.
Ο Αιγυπτιακός λαός σύντομα θα καταλάβει ότι τα περιθώρια ελιγμών της νέας κυβέρνησης είναι υπό αυτό το πρίσμα περιορισμένα.
Το "εύκολο" πετρέλαιο τελειώνει!
Στο διάγραμμα που έφτιαξα με στοιχεία από την BP απεικονίζεται η ετήσια παραγωγή πετρελαίου από την Ινδονησία, το Μεξικό, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Νορβηγία. Η συνεισφορά αυτών των κοιτασμάτων είναι ίση με το 10% της παγκόσμιας παραγωγής.
Είναι ενδιαφέροντα τα συμπε- ράσματα που μπορούμε να εξάγουμε από αυτό το γράφημα. Καταρχάς παρατηρούμε ότι η αθροιστική παραγωγή των 4 αυτών χωρών έπεσε από τους 531 εκ. τόνους στις αρχές της δεκαετίας του 2000 στους 338εκ. τόνους. Καταγράφηκε μια μείωση της τάξης του 36%.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι, εκτός από το Μεξικό που παρουσιάζει το μέγιστό του το 2004, τα κοιτάσματα της Νορβηγίας, της Ινδονησίας και του Ην. Βασιλείου έχουν ήδη ξεκινήσει την καθοδική τους πορεία από το 2001. Το στοιχείο αυτό δεν σημαίνει ότι εξαντλούνται τα αποθέματα. Ούτε βεβαίως ότι οφείλεται στην κρίση αφού τότε δεν υπήρχε κρίση. Οφείλεται στο γεγονός ότι πλέον τελειώνει το "εύκολο" πετρέλαιο. Αυτό δηλαδή που εξάγεται χωρίς δυσκολία. Τι σημαίνει αυτό; Μα προφανώς ότι ο ρυθμός παραγωγής πλέον πέφτει με συνέπειες στην τιμή του πετρελαίου.
Αρκετοί μιλάνε για κερδοσκοπία δεδομένου ότι το πετρέλαιο είναι χρηματιστηριακό προϊόν. Κανείς δεν το αρνείται. Όμως η εξάντληση του εύκολου πετρελαίου είναι ο κυριότερος λόγος. Το πετρέλαιο της Λιβύης για παράδειγμα ανήκει στην κατηγορία αυτή. Γι' αυτό παρόλο που συνεισφέρει μόνο στο 2% της παγκόσμιας παραγωγής προκάλεσε αυτό το ράλι τιμών στον μαύρο χρυσό.
Πολλοί πιστεύουν ότι τα αποθέματα του πετρελαίου είναι ανεξάντλητα και θεωρούν δεδομένο το επίπεδο ζωής που αυτό τους προσφέρει. Δεν είναι όμως έτσι. Η ανθρωπότητα θα πρέπει να αξιοποιήσει τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας προκειμένου να μην βρεθεί κάποια μέρα στην εφιαλτική κατάσταση μιας ενεργειακής έλλειψης.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου