Τι θα κάνει το Ιράκ χωρίς τους Αμερικανούς;
Ποιο θα είναι το μέλλον του Ιράκ μετά την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων; Οι απαισιόδοξες απαντήσεις είναι πολλές, οι αισιόδοξες ελάχιστες. Το μόνο βέβαιο είναι ότι, παρά τους ποταμούς αίματος και χρήματος αλλά και την κατασπατάληση ανθρώπινου δυναμικού, οι συμμαχικές δυνάμεις που έμειναν τόσα χρόνια στη Μεσοποταμία δεν κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον σε εκείνους που υπέφεραν από την τυραννία του Σαντάμ. Ίσως και να μην ήταν εφικτό.
Η άρνηση του πρώην προέδρου Μπους να αποχωρήσει από το Ιράκ το 2007, παρά τις πιέσεις από στελέχη του, απλώς παρέτεινε την παραμονή των δυνάμεων, περιορίζοντας μεν τον κύκλο της θρησκευτικής βίας με τη συμβολή του στρατηγού Πετρέους, αλλά αποτυγχάνοντας να διασφαλίσει τη δημοκρατία στο ρημαγμένο κράτος.
Την 31η Αυγούστου έλαβε και τυπικά τέλος η «Επιχείρηση Ελευθερία» που ξεκίνησε μετά την αμερικανική επέμβαση το Μάρτιο του 2003. Τις προηγούμενες ημέρες μπορεί να υποθέσει κανείς ότι ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα θα συνέτασσε προσεκτικά την ομιλία του για την αποχώρηση των Αμερικανών στρατιωτών. Χωρίς πανηγυρισμούς και ιαχές για την αποστολή που «εξετελέσθη». Αυτά ανήκουν σε άλλους καιρούς – άλλωστε ο Μπαράκ Ομπάμα έχει εκφραστεί αρνητικά γι’ αυτό τον πόλεμο, σε αντίθεση με τον άλλο, τον «καλό» πόλεμο εναντίον της Αλ Κάιντα και των Ταλιμπάν. Έξι στους δέκα Αμερικανούς δηλώνουν με βεβαιότητα ότι η χώρα δεν θα έπρεπε ποτέ να ξεκινήσει αυτό τον πόλεμο, που κόστισε πολλούς νεκρούς και πάνω από 700 δις δολάρια.
Άδηλο το μέλλον της χώρας
Εκτός από την ανησυχία για την ικανότητα των ιρακινών δυνάμεων να προστατεύσουν τη χώρα, υπάρχει έντονος προβληματισμός και για τη μακροπρόθεσμη δυνατότητα πολιτικής ομαλοποίησης. Έξι μήνες μετά τις εκλογές, το πολιτικό σχήμα υπό τον Αγιάντ Αλάουι που κέρδισε τις περισσότερες έδρες δεν έχει κατορθώσει να συνεννοηθεί με το κόμμα του πρωθυπουργού Νούρι αλ-Μαλίκι που επιμένει στη νίκη του. Το μέλλον είναι άδηλο και οι εγγυήσεις για αποκατάσταση της τάξης δεν πείθουν κανέναν, ούτε και η παρουσία των 50.000 Αμερικανών στρατιωτών που θα παραμείνουν ως εκπαιδευτές και «υποστήριξη» των ιρακινών δυνάμεων. Αν και οι Ιρακινοί πολίτες δεν έδειξαν ποτέ εμπιστοσύνη και φιλικά αισθήματα στους Αμερικανούς, ωστόσο το τελευταίο διάστημα –όπως διαπιστώνουν πολλοί ανταποκριτές– υπήρχε διάχυτη ανησυχία καθώς οι στρατιώτες ετοίμαζαν τις αποσκευές τους για αποχώρηση. Η κατάσταση εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά έκρυθμη και πολλοί πιστεύουν ότι ελάχιστες δομές έχουν αλλάξει μετά την πτώση του Σαντάμ. Μπορεί να υπάρχει ελευθερία στη διακίνηση ατόμων και αγαθών, να είναι εκατομμύρια οι χρήστες του Internet και των κινητών τηλεφώνων, αλλά το Ιράκ παραμένει μια χώρα με τεράστια προβλήματα. Οι ξένοι τουρίστες που θα επέλεγαν τη χώρα ως προορισμό θα πρέπει να αγαπούν τα extreme sports, ενώ πάνω από δύο εκατομμύρια Ιρακινοί εγκατέλειψαν τις εστίες τους αναζητώντας τη σωτηρία στη φυγή. Το τρεχούμενο νερό είναι άγνωστες λέξεις στις περισσότερες περιοχές του Ιράκ, η ηλεκτροδότηση καλύπτει λίγες ώρες της ημέρας και η εκπαίδευση αφορά μόνο σε λίγους. Αν και ο Λευκός Οίκος δηλώνει ότι έχει δώσει αφειδώς χρήματα για την ενίσχυση της οικονομίας του Ιράκ, ωστόσο η επιχειρηματικότητα βρίσκεται σε πολύ χαμηλό σημείο και ο μισός πληθυσμός δεν έχει εργασία. Η ιρακινή κυβέρνηση παραμένει αδύναμη και δεν έχει δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την είσπραξη φόρων και απόδοση παροχών στους πολίτες, ενώ οι κύριες οικονομικές δραστηριότητες του κράτους χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από το πετρέλαιο. Η γραφειοκρατία μεγεθύνεται μέρα με τη μέρα, η διαφθορά έχει εισχωρήσει παντού και η οικογενειοκρατία τείνει να γίνει θεσμός, θυμίζοντας παλιές εποχές.Πολιτική αστάθεια
Το χειρότερο είναι πως η αντιπαλότητα ανάμεσα στους Σιίτες και τους Σουνίτες είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Ο μετριοπαθής Σιίτης Νούρι αλ-Μαλίκι, που παραμένει στην πρωθυπουργία –αν και το κόμμα του ελέγχει 89 έδρες στην 325μελή Βουλή, έναντι των 91 του υποστηριζόμενου από τους Σουνίτες Αγιάντ Αλάουι– δεν έχει πολλά πολιτικά ερείσματα, εκτός από τους Κούρδους που διαθέτουν μικρή ομάδα, για να διασφαλίσει την παραμονή του στην εξουσία. Από την άλλη πλευρά, δεν έχει επαφές και με τους σκληροπυρηνικούς Σιίτες του Μοκτάντα αλ-Σαντρ, τον οποίο ακολουθούν πιστά πολλές μικρές φανατικές ομάδες. Οι ΗΠΑ έχουν προτείνει τη συμβιβαστική λύση της παραμονής στο πρωθυπουργικό γραφείο του αλ-Μαλίκι και την ανάθεση στον Αλάουι της ηγεσίας ενός νέου σώματος με μεγάλη ισχύ, του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας. Σε αυτό προτείνεται να συμμετέχουν και οι Κούρδοι αλλά και οι σκληροπυρηνικοί Σιίτες του αλ-Σαντρ.Σαν να θέλει να υπογραμμίσει πως θα υπάρξει αιματηρή συνέχεια, η Αλ Κάιντα έχει κάνει την επανεμφάνισή της το τελευταίο διάστημα στο Ιράκ. Σχεδόν καθημερινά σημειώνονται μαζικές δολοφονίες Ιρακινών αστυνομικών – μόνο τον Ιούλιο έχασαν τη ζωή τους 500 άτομα. Στο νότιο τμήμα, νέες εξτρεμιστικές ομάδες υπό το μανδύα του «Στρατού του Μαχντί» έκαναν την εμφάνισή τους, όπου έχουν προσχωρήσει και πολέμαρχοι του αλ-Σαντρ.
Ιρακινοί στρατιωτικοί επιμένουν πως οι Αμερικανοί θα έπρεπε να παραμείνουν μέχρι το 2020, καθώς δηλώνουν ανήσυχοι από το χάος που θα δημιουργηθεί μετά την πλήρη ανάληψη της ευθύνης της χώρας από την ιρακινή κυβέρνηση. Ο στρατός δεν είναι ακόμη έτοιμος να αντιμετωπίσει τις εσωτερικές και εξωτερικές προκλήσεις, η αεροπορική δύναμη βρίσκεται στα σπάργανα, ενώ οι μυστικές υπηρεσίες της είναι ακόμη διαλυμένες, έρ-μαιο στις προθέσεις κατασκόπων.
Είναι φανερό πως το Ιράκ θα αποτε-λεί για αρκετά χρόνια την απασφαλισμένη χειροβομβίδα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Οι ευθύνες των αμερικανικών και συμμαχικών δυνάμεων θα εξεταστούν από την ιστορία, ενώ στις ΗΠΑ, όπου φτάνουν οι κουρασμένοι βετεράνοι, δεν υπάρχει χώρος για γιορτή παρά μόνο για αποτίμηση του ανθρώπινου και όποιου άλλου κόστους.
Οι απώλειες σε αριθμούς
• Πάνω από 150.000 Ιρακινοί υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν από το 2003. Οι επίσημοι αριθμοί μιλούν μετριοπαθώς για 106.348 Ιρακινούς πολίτες νεκρούς. Το περιοδικό Lancet δημοσίευσε το 2006 μια έρευνα που ανέφερε ότι οι νεκροί άμαχοι ξεπερνούν τους 600.000! Η έρευνα δεν επιβεβαιώθηκε, ωστόσο δημιούργησε σάλο.
• 4.421 Αμερικανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν στη διάρκεια της «Επιχείρησης Ελευθερία». Οι 3.492 στο πεδίο των μαχών.
• 32.000 Αμερικανοί τραυματίστηκαν σοβαρά στις μάχες. Πολλοί από αυτούς υπέστησαν μόνιμες αναπηρίες.
• 179 Βρετανοί σκοτώθηκαν, οι 136 σε μάχες.
• 139 στρατιώτες από τις άλλες συμμαχικές δυνάμεις έχασαν τη ζωή τους στο Ιράκ.
0
0
Δημοσίευση σχολίου