Η δημοφιλία του Ερντογάν στην Γάζα χτυπάει κόκκινο. Η Ουάσιγκτον σε πρώτη ανάγνωση δείχνει να το αποδέχεται, παρά την οποιαδήποτε δημόσια δυσανασχέτησή της, γιατί μέσα από μια στενή γεωπολιτική αντίληψη η κυβέρνηση Ομπάμα «βλέπει» την Άγκυρα σαν ένα σημείο αναφοράς στον μουσουλμανικό κόσμο. …
Οι ανιστόρητοι Αμερικανοί αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να διαγνώσουν πως η νεο-οθωμανική προσέγγιση στήριξης και ανάμειξης σε περιοχές της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που ιστορικά συμπεριλαμβάνει και την Παλαιστίνη, εξηγεί περαιτέρω τη σύγκρουση με το Ισραήλ και έχει τα έντονα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου συμβολισμού. Ακολουθώντας την από πενταετίας «συνταγή» και παραινέσεις του Σάμιουελ Χάντινγκτον, καθηγητή και συγγραφέα του πολύκροτου δοκιμίου «Σύγκρουση των Πολιτισμών», η Άγκυρα «κοιτάζει» πρωτίστως στην αύξηση της επιρροής της στον περιβάλλοντα χώρο της και επί της ουσίας αδιαφορεί για την ένταξή της στην Ε.Ε. εστιάζοντας το ενδιαφέρον της μόνο στην εξυπηρέτηση των «συμφερόντων» της σε ό,τι αφορά τις δραστηριότητες του ΝΑΤΟ.
Αβλαβείς διελεύσεις και παντουρκισμός
Επιπροσθέτως, οι πρόσφατες στρατιωτικές «επιδείξεις» της γείτονος στο Αιγαίο, μέσω αβλαβών διελεύσεων τουρκικών φρεγατών στο Σούνιο, αλλά και θρασύτατων υπερπτήσεων πάνω από ελληνικά πολεμικά πλοία είναι προφανές ότι βρίσκουν συγκλίνουσες την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας που, παρά τον «εμφύλιό» τους, συμφωνούν στην ιδέα του παν-τουρκισμού που εκφράζεται από τους νεο-οθωμανούς του Ερντογάν.
Όμως, όπως επισήμαναν στην «Κ.Ε.» παράγοντες στην Ουάσιγκτον, «η κατάσταση στην Τουρκία είναι εξίσου δύσκολη» για το κυβερνών κόμμα και κατά την άποψη αξιωματούχων του NSC (Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας) την επόμενη διετία, με την αναμενόμενη τον προσεχή Αύγουστο, άνοδο «εξαιρετικά σκληρών» στην ηγεσία του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, τίθεται εν αμφιβόλω ακόμη και η ύπαρξη της κυβέρνησης Ερντογάν γιατί αναμένεται ότι οι δυνάμεις εκεί, παραμονές των βουλευτικών εκλογών (2011), «θα εισέλθουν σε συγκρουσιακή τροχιά».
Οι τουρκικές κινήσεις ξεδιπλώνονται σε μια κατάλληλη χρονική συγκυρία κατά την οποία η ανατολική Μεσόγειος και η νότια Ευρώπη έχουν εισέλθει σε νέα δυναμική εξελίξεων. Η Τουρκία -εξοστρακισμένη γεωπολιτικά ή δεμένη ενεργειακά από τη Ρωσία- επιδιώκει να βρει μια διέξοδο προβάλλοντας τον εαυτό της ως περιφερειακή δύναμη και επί του παρόντος βλέπει τη «γνωστή» της από το παρελθόν νότια Ευρώπη ως «πεδίο δράσης». Η Αθήνα, όπως καταδεικνύεται, με την «ανόητη και ξεπερασμένη» βαλκανική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου (ατζέντα 2014) έχει μείνει πολύ πίσω από τις εξελίξεις και είναι αδιάφορη ή απούσα από όλες τις διεργασίες των τελευταίων μηνών για τις ευρωατλαντικές προοπτικές των χωρών της περιοχής και το κενό αυτό εύκολα επιχειρεί να το καλύψει η Αγκυρα.
Δημοσίευση σχολίου