Δεν είναι λίγες που αμιγώς για λόγους marketing (μήπως πουλήσουν κανένα φύλλο παραπάνω, δηλαδή), ορισμένες εφημερίδες επιλέγουν πρωτοσέλιδα που στοχεύουν σε ειδικό κοινό. Πόσες φορές δεν έχεις δει στα περίπτερα τίτλους τύπου "1.400 προσλήψεις στο υπουργείο τάδε –όλη η προκήρυξη" ή "υπό ένταξη 20.000 αυθαίρετα- όλες οι περιοχές που μπαίνουν στο σχέδιο». Η λογική είναι απλή: όσοι θέλουν (και είναι πολλοί, πίστεψέ με…) να μπουν στο Δημόσιο, θα πάρουν την εφημερίδα να δουν πού προκηρύσσονται νέες θέσεις ή οι έρμοι οι "αυθαιρετούχοι" θα θελήσουν να δουν αν είναι και το δικό τους σπιτάκι στις προς ένταξη στο σχέδιο πόλης περιοχές.
Με τον τρόπο αυτό, ορισμένες εφημερίδες χαμηλής κυκλοφορίας (και ακόμη χαμηλότερης σοβαρότητας…) "τσιμπάνε" καμία 500αριά φύλλα. Όμως, στη λογική του marketing υπάγονται κι άλλα πρωτοσέλιδα: αυτά που αποτελούν μίας μορφής δημοσιογραφική αλητεία…
Το καράβι με το ειδικό χαρτί και ο θόρυβος στο Χολαργό
Την περασμένη Τετάρτη, για παράδειγμα, η εφημερίδα "Ελεύθερος" κυκλοφόρησε στα περίπτερα με τον εξής κεντρικό τίτλο: "ΑΚΟΥΓΑΝ ΟΛΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΝΑ ΚΟΒΟΥΝ ΔΡΑΧΜΕΣ" και με υπότιτλο "ενώ καράβι φέρνει ειδικό χαρτί για να τυπωθούν πεντοχίλιαρα". Δεν ξέρω αν οι κάτοικοι του Χολαργού, πέριξ του Νομισματοκοπείου, μπορούν να ξεχωρίσουν τον θόρυβο από την παραγωγή νομισμάτων ευρώ από τον αντίστοιχο θόρυβο των δραχμών. Ούτε γνωρίζω, αναγνώστη μου, για ποιο λόγο ειδικό χαρτί θέλουν μόνο τα πεντοχίλιαρα και όχι, για παράδειγμα, και τα δεκαχίλιαρα.
Ίσως το κεφάλι του Γέρου του Μωριά να έχει ειδικές εκτυπωτικές απαιτήσεις σε σχέση με τον Παπανικολάου, τι να πω. Γνωρίζω, πάντως, ότι η ανεύθυνη διασπορά τέτοιων φημών μπορεί να επιβεβαιώσει τον περίφημο νόμο του Μέρφι. Ξέρεις, με το πέταγμα της πεταλούδας στην Κίνα και την καταιγίδα στην Αμερική. Ήδη, ολοένα και πληθαίνουν τα (τηλεοπτικά, φυσικά…) ρεπορτάζ για καταθέτες –συνταξιούχους, στην πλειονότητά τους- που, φοβούμενοι καταστάσεις τύπου Αργεντινής, παίρνουν τους "κόπους μιας ζωής" (sic) στο σπίτι τους. Και τα χάνουν όλα με διαρρήξεις, ληστείες και άλλα ηχηρά παρόμοια…
Το "σύνδρομο Ραντανπλάν"
Όμως, η υπόθεση αυτή –και δεν είναι η πρώτη…- κατέδειξε και κάτι άλλο, ίσως περισσότερο ανησυχητικό. Τα αργά ανακλαστικά του Μεγάρου Μαξίμου. Το "σύνδρομο Ραντανπλάν". Θυμάσαι, φαντάζομαι, αναγνώστη μου, το συμπαθές τετράποδο στο κόμικ του Λούκι Λουκ, που το κλότσαγε κάποιος στη σελίδα 3 και έλεγε "άουτς" στην σελίδα 13. Κάπως έτσι αντέδρασε και ο πρωθυπουργός στις φήμες περί επιστροφής στη δραχμή. Περίμενε τέσσερις ημέρες και αφού οι θόρυβοι του Χολαργού και τα "βαπόρια με τα πεντοχίλιαρα" γύριζαν από blog σε blog και πρωταγωνιστούσαν σε… extra παρακμιακές μεταμεσονύκτιες εκπομπές, εξέφρασε από την Τρίπολη (Αρκαδίας, γιατί μία ημέρα νωρίτερα ήταν και στην Τρίπολη της Λιβύης…) την απορία του για τα τεκταινόμενα.
Κολλητικές "ασθένειες" στο Μέγαρο Μαξίμου
Μπορεί το ‘χει το κτήριο, δεν ξέρω. Στο "σύνδρομο Ραντανπλάν" αναφέρομαι, καθώς ο προηγούμενος ένοικος, ο Κώστας Καραμανλής (αλήθεια, που είναι αυτός;) είχε αναγάγει το συγκεκριμένο τρόπο αντίδρασης σε επιστήμη. Έκανε περί τις 60 ημέρες να αποπέμψει τον Τσιτουρίδη, του πήρε δύο μήνες να διώξει Βουλγαράκη και Ρουσόπουλο. Αφού πρώτα, βεβαίως, τους είχε καλύψει στη ΔΕΘ του 2008, χορεύοντας το χορό του πολιτικού Ζαλόγγου, όπως αποδείχτηκε.
Έκανε ανασχηματισμούς όταν η σχετική "φημολογία" είχε σαπίσει και δεν υπήρχε κανένα πλεονέκτημα αιφνιδιασμού, ενώ για τις πρόωρες, ε, εντάξει, δεν χρειάζεται να πω τίποτα. Αν υπήρχαν ακόμη εκλογικά βιβλιάρια, θα είχαμε όλοι περιθώριο να τα ψάξουμε στα συρτάρια μας δύο μήνες πριν τους εκλογικούς "αιφνιδιασμούς" του 2007 και του 2009. Εξαιρείται περίπου η μισή Αττική και η μισή Πελοπόννησος, καθώς φαντάζομαι ότι το 2007 τα εκλογικά βιβλιάρια πολλών θα είχαν γίνει στάχτες. Μαζί με το υπόλοιπο βιος τους…
Ενδοκυβερνητικός εμφύλιος, vol. 1
Για τις σχέσεις μίσους Λούκας Κατσέλη-Γιώργου Παπακωνσταντίνου σε έχω ενημερώσει πολλές φορές, αναγνώστη μου. Είναι πολλές οι αφορμές, εξάλλου. Και δεν ξέρω αν βαρετός γίνομαι εγώ και το "Κώνειο", κάθε φορά που γράφω ότι οι δύο υπουργοί είναι πλακωμένοι ή οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, που δεν λένε να τα βρουν μεταξύ τους. Σε κάθε περίπτωση, στο Μέγαρο Μαξίμου αντιμετωπίζουν τα σχετικά περιστατικά πια με καρτερία. Δεν έχει μείνει τίποτα άλλο. Πλην του ανασχηματισμού, φυσικά. Και μου λένε πως, όταν ο Γιώργος πάρει τη μεγάλη απόφαση, είτε η Λούκα θα βρεθεί εκτός νυμφώνος (να τη δω να κάνει αντάρτικο ως βουλευτίνα κι ας πεθάνω) είτε θα μετατεθεί σε υπουργείο που δε θα έχει εμπλοκή με τα οικονομικά. Ξέρεις, αναγνώστη μου, πόσα σοβαρά προβλήματα έχει ο κόσμος της αγροτιάς, επί παραδείγματι ή πόσο σοβαρή αντιμετώπιση χρειάζεται ο τουρισμός, η "βαριά βιομηχανία της χώρας"; Για τον Παπακωνσταντίνου, πάλι, συνεργάτης μου που έχει τη χαρά να συνομιλεί με τον Παπανδρέου, με ενημερώνει ότι δεν τίθεται κανένα θέμα. Όχι μόνο γιατί ο υπουργός Οικονομικών τα πάει ψιλοκαλά στους στόχους μείωσης του ελλείμματος (είναι και τα έσοδα, βέβαια…) αλλά διότι αλλαγή "τσάρου" μεσούντος του προγράμματος σταθερότητας, μάλλον θα σήμαινε πολιτική ομολογία αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής.
Από τη λέσχη Μπίλντερμπεργκ στον Μάικλ Τζάκσον
Ενημερώθηκες αποκλειστικά και με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, αναγνώστη μου, από το newstime.gr, για το πέρασμα του Γιώργου Παπακωνσταντίνου από τις εργασίες της λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Διάβασα, μάλιστα, στο ρεπορτάζ της Μαριτίνας Ζαφειριάδου ότι είχε προσκληθεί και η υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Σία. Αλλά η Λούκα δεν πήγε. Είπαμε, είναι αριστερή, τι δουλειά έχει με τους καπιταλιστές της παγκοσμιοποίησης;
Μόλις γύρισε από το θέρετρο Sitges της Ισπανίας, ο "τσάρος" (ή μουζίκος, καλύτερα;) της οικονομίας, εθεάθη στο θέατρο Μπάντμιντον, το βράδυ της Πέμπτης. Ρώτησα και έμαθα ότι είχε επέτειο γάμου και πήγε με τη σύζυγό του στο σόου Thriller Live, που είναι αφιερωμένο –πού αλλού;- στον Μάικλ Τζάκσον. Μάλιστα, το εν λόγω σόου, που ξεκίνησε από την Αγγλία το 2008, τελούσε της έγκρισης και της ευλογίας του ίδιου του "βασιλιά της ποπ". Σίγουρα, πάντως, ο τίτλος του σόου ταιριάζει γάντι με την κατάσταση που βιώνει καθημερινά ο υπουργός Οικονομικών εδώ και μήνες. Χαρά στο κουράγιο του.
Ενδοκυβερνητικός εμφύλιος, vol. 2
Αν υπήρχε ένα ειδικό μηχάνημα που να μετρά την ένταση μεταξύ ορισμένων "διδύμων" της κυβέρνησης, πραγματικά δεν ξέρω αν θα χτύπαγε "κόκκινο" όταν θα μετρούσε τη σχέση Παπακωνσταντίνου-Κατσέλη ή αν ασχολείτο με το δίδυμο Λοβέρδου-Ξενογιαννακοπούλου.
Ως γνωστόν, το ΔΝΤ έχει αρχίσει να ασχολείται με τις δαπάνες του συστήματος υγείας και γιατί κοστίζουν πολλά στον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και διότι αποτελούν μία από τις βασικότερες αιτίες οικονομικής αιμορραγίας των ταμείων. Έτσι, ο "δεν υπάρχει σάλιο" Ανδρέας Λοβέρδος και η "τι να κάνω, να δείτε τι μου άφησε ο Αβραμόπουλος" Μαριλίζα διασταυρώνουν συχνά πυκνά τα ξίφη τους για το ποιος έχει την ευθύνη. Την περασμένη εβδομάδα, μετά το υπουργικό για τις αποκρατικοποιήσεις, Μαριλίζα και Φώφη έδωσαν συνέντευξη τύπου για το νέο πολυνομοσχέδιο για την Υγεία. Εκεί, η υπουργός ρωτήθηκε αναλυτικά και ισχυρίστηκε ότι το 80% των χρεών και των δαπανών αφορά στα ασφαλιστικά ταμεία και όχι στα νοσοκομεία. Άρα, πέταξε το μπαλάκι στο Λοβέρδο. Συνομιλητής του πρώτου βουλευτή της Β’ Αθήνας (γιατί περισσότερο δρα με αυτή την ιδιότητα, παρά με την υπουργική του χρέωση) με διαβεβαιώνει ότι "ποιος είδε το Λοβέρδο και δεν τον φοβήθηκε". Εμ, βέβαια. Έχει από τη μια τους "τρόικανς" να του λένε πώς θα σφάξει τις συντάξεις, έχει κι από την άλλη τη Μαριλίζα να τον "δείχνει" για τα χρέη των νοσοκομείων. Έτσι, πριν τρεις ημέρες, συνεργάτες του υπουργού Εργασίας πήγαν στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, μπήκαν κανονικά στην αίθουσα που γίνεται η ενημέρωση των πολιτικών συντακτών από το Γιώργο Πεταλωτή και διένειμαν ενημερωτικό σημείωμα, με βάση το οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, για όλα τα φταίει η Μαριλίζα.
Όπου φύγει, φύγει!
Υποψιάζομαι ότι δεν υπάρχουν μόνο στελέχη της κυβέρνησης, που θα ήθελαν να φύγουν από το κάδρο των σκληρών μέτρων και του ΔΝΤ. Κάποιοι θέλουν να φύγουν και από την πράσινη κοινοβουλευτική ομάδα. Πρόκειται για βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που, όπως μου εκμυστηρεύονται με πίκρα, "δεν μπορούν να αντικρύσουν τους ψηφοφόρους τους στα καφενεία των περιφερειών τους". Μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω το ενδιαφέρον ορισμένων για αιρετές αυτοδιοικητικές θέσεις των εκλογών της 7ης Νοεμβρίου. Εξάλλου, οι περιφερειάρχες, αν ο Καλλικράτης εφαρμοστεί κανονικά, θα δίνουν στον κάθε βουλευτή τη δυνατότητα να είναι "ένας μικρός πρωθυπουργός", ενώ θα ελέγχει και καμιά 10αριά βουλευτές, που θα εκλέγονται στις εκλογικές περιφέρειες της δικής του αρμοδιότητας.
Ποιοι ενδιαφέρονται για πού
Μαθαίνω ότι ο βουλευτής Παναγιώτης Ρήγας θα ενδιαφερόταν να διεκδικήσει την περιφέρεια Κυκλάδων, ενώ μάλλον η βουλευτίνα Χίου, Ελπίδα Τσουρή, έχει "κλειδώσει" για την περιφέρεια Βορείου Αιγαίου. Ο αντιπρόεδρος της Βουλής, Βαγγέλης Αργύρης δε θα είχε πρόβλημα, μάλλον, να διεκδικήσει την περιφέρεια Ηπείρου, ενώ ο υφυπουργός Οικονομίας, Σταύρος Αρναουτάκης, που υποφέρει από τον ασφυκτικό συγκεντρωτισμό της Λούκας, οδεύει προς τη διεκδίκηση της περιφέρειας Κρήτης. Το δήμο Χανίων καλοβλέπει ο επίσης βουλευτής, Μανόλης Σκουλάκης, ενώ μου λένε ότι ο βουλευτής Δράμας, Χρήστος Αηδόνης και Καβάλας, Μιχάλης Τιμοσίδης θα κονταροχτυπηθούν για το ποιος θα πάρει το "πράσινο" χρίσμα για την περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης. Για τη Δυτική Μακεδονία θα ενδιαφερόταν ο βουλευτής Κοζάνης, Αλέκος Αθανασιάδης, ενώ τα ξίφη του με τον Παναγιώτη Ψωμιάδη θέλει να διασταυρώσει για την περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας ο υφυπουργός Υποδομών, Γιάννης Μαγκριώτης. Ακούω και το όνομα του Γιώργου Φλωρίδη, αλλά μαθαίνω ότι οι πάγοι στις σχέσεις του με το Γιώργο Παπανδρέου έχουν λιώσει και μάλλον με τον πρώτο ανασχηματισμό, θα βρεθεί σε υπουργικό χαρτοφυλάκιο. Η περιφέρεια Πελοποννήσου αποτελεί γρίφο. Δεν θέλω να πιστέψω τις φήμες περί στήριξης της υποψηφιότητας του Πέτρου Τατούλη και έτσι απλώς σας μεταφέρω ότι "παίζει" το όνομα του αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Άμυνας, Πάνου Μπεγλίτη (είναι Κορίνθιος) και του υφυπουργού Γιάννη Μανιάτη.
Από δήμαρχος… κλητήρας
Δεν είναι, όμως, μόνο ο σφιχτός εναγκαλισμός της κυβέρνησης με το ΔΝΤ που αναγκάζει, αναγνώστη μου, υπουργούς, υφυπουργούς και βουλευτές να μαδάνε τη μαργαρίτα για να κατέβουν υποψήφιοι στις 7 Νοεμβρίου. Είναι και ο νέος εκλογικός νόμος, που λέγεται ότι βρίσκεται ήδη, έτοιμος και καθαρογραμμένος, στα συρτάρια του Γιάννη Ραγκούση. Εκεί, θα υπάρχουν περί τις 180 μονοεδρικές περιφέρειες, οπότε ο τρόπος εκλογής θα αλλάξει άρδην. Για παράδειγμα, ένας βουλευτής Β’ Αθήνας, που εκλέγεται περίπου από το μισό Λεκανοπέδιο, θα πρέπει να διαλέξει αν θα γίνει "βουλευτής Περιστερίου", "βουλευτής Αιγάλεω", "βουλευτής Βριλησσίων-Μελισσίων" ή "βουλευτής Γλυφάδας". Οπότε, θα πρέπει να έχει "φτιάξει" ένα τοπικό, κλειστό σύστημα, στον κάθε δήμο, για να εκλέγεται βουλευτής. Κάπως έτσι ερμηνεύω –και δεν πέφτω έξω, έχω κάνει ρεπορτάζ- το όψιμο ενδιαφέρον του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη για το δήμο Γλυφάδας, που θα τον στείλει εκτός Βουλής. Εκτός, βέβαια, και αν ο –για τους φίλους- Μίλτος θέλει απλώς να δώσει στη Βουλή κάτι από τη χαμένη αίγλη της, στέλνοντας στα έδρανα, ως πρώτη επιλαχούσα στη Β’ Αθήνας, τη Φάνη Πάλλη Πετραλιά.
NEWSTIME
Με τον τρόπο αυτό, ορισμένες εφημερίδες χαμηλής κυκλοφορίας (και ακόμη χαμηλότερης σοβαρότητας…) "τσιμπάνε" καμία 500αριά φύλλα. Όμως, στη λογική του marketing υπάγονται κι άλλα πρωτοσέλιδα: αυτά που αποτελούν μίας μορφής δημοσιογραφική αλητεία…
Το καράβι με το ειδικό χαρτί και ο θόρυβος στο Χολαργό
Την περασμένη Τετάρτη, για παράδειγμα, η εφημερίδα "Ελεύθερος" κυκλοφόρησε στα περίπτερα με τον εξής κεντρικό τίτλο: "ΑΚΟΥΓΑΝ ΟΛΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΝΑ ΚΟΒΟΥΝ ΔΡΑΧΜΕΣ" και με υπότιτλο "ενώ καράβι φέρνει ειδικό χαρτί για να τυπωθούν πεντοχίλιαρα". Δεν ξέρω αν οι κάτοικοι του Χολαργού, πέριξ του Νομισματοκοπείου, μπορούν να ξεχωρίσουν τον θόρυβο από την παραγωγή νομισμάτων ευρώ από τον αντίστοιχο θόρυβο των δραχμών. Ούτε γνωρίζω, αναγνώστη μου, για ποιο λόγο ειδικό χαρτί θέλουν μόνο τα πεντοχίλιαρα και όχι, για παράδειγμα, και τα δεκαχίλιαρα.
Ίσως το κεφάλι του Γέρου του Μωριά να έχει ειδικές εκτυπωτικές απαιτήσεις σε σχέση με τον Παπανικολάου, τι να πω. Γνωρίζω, πάντως, ότι η ανεύθυνη διασπορά τέτοιων φημών μπορεί να επιβεβαιώσει τον περίφημο νόμο του Μέρφι. Ξέρεις, με το πέταγμα της πεταλούδας στην Κίνα και την καταιγίδα στην Αμερική. Ήδη, ολοένα και πληθαίνουν τα (τηλεοπτικά, φυσικά…) ρεπορτάζ για καταθέτες –συνταξιούχους, στην πλειονότητά τους- που, φοβούμενοι καταστάσεις τύπου Αργεντινής, παίρνουν τους "κόπους μιας ζωής" (sic) στο σπίτι τους. Και τα χάνουν όλα με διαρρήξεις, ληστείες και άλλα ηχηρά παρόμοια…
Το "σύνδρομο Ραντανπλάν"
Όμως, η υπόθεση αυτή –και δεν είναι η πρώτη…- κατέδειξε και κάτι άλλο, ίσως περισσότερο ανησυχητικό. Τα αργά ανακλαστικά του Μεγάρου Μαξίμου. Το "σύνδρομο Ραντανπλάν". Θυμάσαι, φαντάζομαι, αναγνώστη μου, το συμπαθές τετράποδο στο κόμικ του Λούκι Λουκ, που το κλότσαγε κάποιος στη σελίδα 3 και έλεγε "άουτς" στην σελίδα 13. Κάπως έτσι αντέδρασε και ο πρωθυπουργός στις φήμες περί επιστροφής στη δραχμή. Περίμενε τέσσερις ημέρες και αφού οι θόρυβοι του Χολαργού και τα "βαπόρια με τα πεντοχίλιαρα" γύριζαν από blog σε blog και πρωταγωνιστούσαν σε… extra παρακμιακές μεταμεσονύκτιες εκπομπές, εξέφρασε από την Τρίπολη (Αρκαδίας, γιατί μία ημέρα νωρίτερα ήταν και στην Τρίπολη της Λιβύης…) την απορία του για τα τεκταινόμενα.
Κολλητικές "ασθένειες" στο Μέγαρο Μαξίμου
Μπορεί το ‘χει το κτήριο, δεν ξέρω. Στο "σύνδρομο Ραντανπλάν" αναφέρομαι, καθώς ο προηγούμενος ένοικος, ο Κώστας Καραμανλής (αλήθεια, που είναι αυτός;) είχε αναγάγει το συγκεκριμένο τρόπο αντίδρασης σε επιστήμη. Έκανε περί τις 60 ημέρες να αποπέμψει τον Τσιτουρίδη, του πήρε δύο μήνες να διώξει Βουλγαράκη και Ρουσόπουλο. Αφού πρώτα, βεβαίως, τους είχε καλύψει στη ΔΕΘ του 2008, χορεύοντας το χορό του πολιτικού Ζαλόγγου, όπως αποδείχτηκε.
Έκανε ανασχηματισμούς όταν η σχετική "φημολογία" είχε σαπίσει και δεν υπήρχε κανένα πλεονέκτημα αιφνιδιασμού, ενώ για τις πρόωρες, ε, εντάξει, δεν χρειάζεται να πω τίποτα. Αν υπήρχαν ακόμη εκλογικά βιβλιάρια, θα είχαμε όλοι περιθώριο να τα ψάξουμε στα συρτάρια μας δύο μήνες πριν τους εκλογικούς "αιφνιδιασμούς" του 2007 και του 2009. Εξαιρείται περίπου η μισή Αττική και η μισή Πελοπόννησος, καθώς φαντάζομαι ότι το 2007 τα εκλογικά βιβλιάρια πολλών θα είχαν γίνει στάχτες. Μαζί με το υπόλοιπο βιος τους…
Ενδοκυβερνητικός εμφύλιος, vol. 1
Για τις σχέσεις μίσους Λούκας Κατσέλη-Γιώργου Παπακωνσταντίνου σε έχω ενημερώσει πολλές φορές, αναγνώστη μου. Είναι πολλές οι αφορμές, εξάλλου. Και δεν ξέρω αν βαρετός γίνομαι εγώ και το "Κώνειο", κάθε φορά που γράφω ότι οι δύο υπουργοί είναι πλακωμένοι ή οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, που δεν λένε να τα βρουν μεταξύ τους. Σε κάθε περίπτωση, στο Μέγαρο Μαξίμου αντιμετωπίζουν τα σχετικά περιστατικά πια με καρτερία. Δεν έχει μείνει τίποτα άλλο. Πλην του ανασχηματισμού, φυσικά. Και μου λένε πως, όταν ο Γιώργος πάρει τη μεγάλη απόφαση, είτε η Λούκα θα βρεθεί εκτός νυμφώνος (να τη δω να κάνει αντάρτικο ως βουλευτίνα κι ας πεθάνω) είτε θα μετατεθεί σε υπουργείο που δε θα έχει εμπλοκή με τα οικονομικά. Ξέρεις, αναγνώστη μου, πόσα σοβαρά προβλήματα έχει ο κόσμος της αγροτιάς, επί παραδείγματι ή πόσο σοβαρή αντιμετώπιση χρειάζεται ο τουρισμός, η "βαριά βιομηχανία της χώρας"; Για τον Παπακωνσταντίνου, πάλι, συνεργάτης μου που έχει τη χαρά να συνομιλεί με τον Παπανδρέου, με ενημερώνει ότι δεν τίθεται κανένα θέμα. Όχι μόνο γιατί ο υπουργός Οικονομικών τα πάει ψιλοκαλά στους στόχους μείωσης του ελλείμματος (είναι και τα έσοδα, βέβαια…) αλλά διότι αλλαγή "τσάρου" μεσούντος του προγράμματος σταθερότητας, μάλλον θα σήμαινε πολιτική ομολογία αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής.
Από τη λέσχη Μπίλντερμπεργκ στον Μάικλ Τζάκσον
Ενημερώθηκες αποκλειστικά και με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, αναγνώστη μου, από το newstime.gr, για το πέρασμα του Γιώργου Παπακωνσταντίνου από τις εργασίες της λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Διάβασα, μάλιστα, στο ρεπορτάζ της Μαριτίνας Ζαφειριάδου ότι είχε προσκληθεί και η υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Σία. Αλλά η Λούκα δεν πήγε. Είπαμε, είναι αριστερή, τι δουλειά έχει με τους καπιταλιστές της παγκοσμιοποίησης;
Μόλις γύρισε από το θέρετρο Sitges της Ισπανίας, ο "τσάρος" (ή μουζίκος, καλύτερα;) της οικονομίας, εθεάθη στο θέατρο Μπάντμιντον, το βράδυ της Πέμπτης. Ρώτησα και έμαθα ότι είχε επέτειο γάμου και πήγε με τη σύζυγό του στο σόου Thriller Live, που είναι αφιερωμένο –πού αλλού;- στον Μάικλ Τζάκσον. Μάλιστα, το εν λόγω σόου, που ξεκίνησε από την Αγγλία το 2008, τελούσε της έγκρισης και της ευλογίας του ίδιου του "βασιλιά της ποπ". Σίγουρα, πάντως, ο τίτλος του σόου ταιριάζει γάντι με την κατάσταση που βιώνει καθημερινά ο υπουργός Οικονομικών εδώ και μήνες. Χαρά στο κουράγιο του.
Ενδοκυβερνητικός εμφύλιος, vol. 2
Αν υπήρχε ένα ειδικό μηχάνημα που να μετρά την ένταση μεταξύ ορισμένων "διδύμων" της κυβέρνησης, πραγματικά δεν ξέρω αν θα χτύπαγε "κόκκινο" όταν θα μετρούσε τη σχέση Παπακωνσταντίνου-Κατσέλη ή αν ασχολείτο με το δίδυμο Λοβέρδου-Ξενογιαννακοπούλου.
Ως γνωστόν, το ΔΝΤ έχει αρχίσει να ασχολείται με τις δαπάνες του συστήματος υγείας και γιατί κοστίζουν πολλά στον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και διότι αποτελούν μία από τις βασικότερες αιτίες οικονομικής αιμορραγίας των ταμείων. Έτσι, ο "δεν υπάρχει σάλιο" Ανδρέας Λοβέρδος και η "τι να κάνω, να δείτε τι μου άφησε ο Αβραμόπουλος" Μαριλίζα διασταυρώνουν συχνά πυκνά τα ξίφη τους για το ποιος έχει την ευθύνη. Την περασμένη εβδομάδα, μετά το υπουργικό για τις αποκρατικοποιήσεις, Μαριλίζα και Φώφη έδωσαν συνέντευξη τύπου για το νέο πολυνομοσχέδιο για την Υγεία. Εκεί, η υπουργός ρωτήθηκε αναλυτικά και ισχυρίστηκε ότι το 80% των χρεών και των δαπανών αφορά στα ασφαλιστικά ταμεία και όχι στα νοσοκομεία. Άρα, πέταξε το μπαλάκι στο Λοβέρδο. Συνομιλητής του πρώτου βουλευτή της Β’ Αθήνας (γιατί περισσότερο δρα με αυτή την ιδιότητα, παρά με την υπουργική του χρέωση) με διαβεβαιώνει ότι "ποιος είδε το Λοβέρδο και δεν τον φοβήθηκε". Εμ, βέβαια. Έχει από τη μια τους "τρόικανς" να του λένε πώς θα σφάξει τις συντάξεις, έχει κι από την άλλη τη Μαριλίζα να τον "δείχνει" για τα χρέη των νοσοκομείων. Έτσι, πριν τρεις ημέρες, συνεργάτες του υπουργού Εργασίας πήγαν στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, μπήκαν κανονικά στην αίθουσα που γίνεται η ενημέρωση των πολιτικών συντακτών από το Γιώργο Πεταλωτή και διένειμαν ενημερωτικό σημείωμα, με βάση το οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, για όλα τα φταίει η Μαριλίζα.
Όπου φύγει, φύγει!
Υποψιάζομαι ότι δεν υπάρχουν μόνο στελέχη της κυβέρνησης, που θα ήθελαν να φύγουν από το κάδρο των σκληρών μέτρων και του ΔΝΤ. Κάποιοι θέλουν να φύγουν και από την πράσινη κοινοβουλευτική ομάδα. Πρόκειται για βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που, όπως μου εκμυστηρεύονται με πίκρα, "δεν μπορούν να αντικρύσουν τους ψηφοφόρους τους στα καφενεία των περιφερειών τους". Μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω το ενδιαφέρον ορισμένων για αιρετές αυτοδιοικητικές θέσεις των εκλογών της 7ης Νοεμβρίου. Εξάλλου, οι περιφερειάρχες, αν ο Καλλικράτης εφαρμοστεί κανονικά, θα δίνουν στον κάθε βουλευτή τη δυνατότητα να είναι "ένας μικρός πρωθυπουργός", ενώ θα ελέγχει και καμιά 10αριά βουλευτές, που θα εκλέγονται στις εκλογικές περιφέρειες της δικής του αρμοδιότητας.
Ποιοι ενδιαφέρονται για πού
Μαθαίνω ότι ο βουλευτής Παναγιώτης Ρήγας θα ενδιαφερόταν να διεκδικήσει την περιφέρεια Κυκλάδων, ενώ μάλλον η βουλευτίνα Χίου, Ελπίδα Τσουρή, έχει "κλειδώσει" για την περιφέρεια Βορείου Αιγαίου. Ο αντιπρόεδρος της Βουλής, Βαγγέλης Αργύρης δε θα είχε πρόβλημα, μάλλον, να διεκδικήσει την περιφέρεια Ηπείρου, ενώ ο υφυπουργός Οικονομίας, Σταύρος Αρναουτάκης, που υποφέρει από τον ασφυκτικό συγκεντρωτισμό της Λούκας, οδεύει προς τη διεκδίκηση της περιφέρειας Κρήτης. Το δήμο Χανίων καλοβλέπει ο επίσης βουλευτής, Μανόλης Σκουλάκης, ενώ μου λένε ότι ο βουλευτής Δράμας, Χρήστος Αηδόνης και Καβάλας, Μιχάλης Τιμοσίδης θα κονταροχτυπηθούν για το ποιος θα πάρει το "πράσινο" χρίσμα για την περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης. Για τη Δυτική Μακεδονία θα ενδιαφερόταν ο βουλευτής Κοζάνης, Αλέκος Αθανασιάδης, ενώ τα ξίφη του με τον Παναγιώτη Ψωμιάδη θέλει να διασταυρώσει για την περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας ο υφυπουργός Υποδομών, Γιάννης Μαγκριώτης. Ακούω και το όνομα του Γιώργου Φλωρίδη, αλλά μαθαίνω ότι οι πάγοι στις σχέσεις του με το Γιώργο Παπανδρέου έχουν λιώσει και μάλλον με τον πρώτο ανασχηματισμό, θα βρεθεί σε υπουργικό χαρτοφυλάκιο. Η περιφέρεια Πελοποννήσου αποτελεί γρίφο. Δεν θέλω να πιστέψω τις φήμες περί στήριξης της υποψηφιότητας του Πέτρου Τατούλη και έτσι απλώς σας μεταφέρω ότι "παίζει" το όνομα του αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Άμυνας, Πάνου Μπεγλίτη (είναι Κορίνθιος) και του υφυπουργού Γιάννη Μανιάτη.
Από δήμαρχος… κλητήρας
Δεν είναι, όμως, μόνο ο σφιχτός εναγκαλισμός της κυβέρνησης με το ΔΝΤ που αναγκάζει, αναγνώστη μου, υπουργούς, υφυπουργούς και βουλευτές να μαδάνε τη μαργαρίτα για να κατέβουν υποψήφιοι στις 7 Νοεμβρίου. Είναι και ο νέος εκλογικός νόμος, που λέγεται ότι βρίσκεται ήδη, έτοιμος και καθαρογραμμένος, στα συρτάρια του Γιάννη Ραγκούση. Εκεί, θα υπάρχουν περί τις 180 μονοεδρικές περιφέρειες, οπότε ο τρόπος εκλογής θα αλλάξει άρδην. Για παράδειγμα, ένας βουλευτής Β’ Αθήνας, που εκλέγεται περίπου από το μισό Λεκανοπέδιο, θα πρέπει να διαλέξει αν θα γίνει "βουλευτής Περιστερίου", "βουλευτής Αιγάλεω", "βουλευτής Βριλησσίων-Μελισσίων" ή "βουλευτής Γλυφάδας". Οπότε, θα πρέπει να έχει "φτιάξει" ένα τοπικό, κλειστό σύστημα, στον κάθε δήμο, για να εκλέγεται βουλευτής. Κάπως έτσι ερμηνεύω –και δεν πέφτω έξω, έχω κάνει ρεπορτάζ- το όψιμο ενδιαφέρον του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη για το δήμο Γλυφάδας, που θα τον στείλει εκτός Βουλής. Εκτός, βέβαια, και αν ο –για τους φίλους- Μίλτος θέλει απλώς να δώσει στη Βουλή κάτι από τη χαμένη αίγλη της, στέλνοντας στα έδρανα, ως πρώτη επιλαχούσα στη Β’ Αθήνας, τη Φάνη Πάλλη Πετραλιά.
NEWSTIME
Δημοσίευση σχολίου