«Θα αποκτήσει η Ευρώπη τον Ομπάμα της;», ήταν ο τίτλος πρόσφατου άρθρου ελληνικής εφημερίδας και απαντούσε μάλλον θετικά, προεξοφλώντας ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας θα τεθεί εν ισχύ από τον Ιανουάριο, όταν θα εκλεγεί ο πρόεδρος της ΕΕ· μάλιστα, προέβλεπε ότι αυτός θα είναι ο Τόνι Μπλερ. Πολλοί είναι αυτοί οι οποίοι, στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, βλέπουν τον ευρωπαίο πρόεδρο ως ένα πρόσωπο με πλήρεις εκτελεστικές εξουσίες. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. .....Ο τσέχος πρόεδρος Βάτσλαβ Κλάους κατέφυγε πάλι σε ένα πρόσθετο τέχνασμα για να μην υπογράψει τη Συνθήκη, έχοντας λόγους να φοβάται ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας του- στο οποίο ο ίδιος προσέφυγε- θα απορρίψει την προσφυγή του για τη συνταγματικότητα της Συνθήκης της Λισαβόνας. Ζήτησε από το δικαστήριο να αγνοήσει το γεγονός ότι η Συνθήκη εγκρίθηκε και από τα δύο νομοθετικά σώματα της χώρας και να ζητήσει να παραπεμφθεί σε δημοψήφισμα. Η απόφαση αναμένεται στις αρχές του Νοεμβρίου. Δεν αποκλείεται το δικαστήριο να δεχθεί αυτή τη «διέξοδο», συνεπώς στην Τσεχία θα έχουμε μια άνευ ορατού τέλους περιπέτεια.
Η υποψηφιότητα του Τόνι Μπλερ έχει πολύ σοβαρή υποστήριξη, αλλά προκαλεί εξίσου μεγάλη αντίδραση· ακόμη και στο Εργατικό Κόμμα, το οποίο ίσως προτιμούσε τον Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, τον υπουργό Εξωτερικών. Δεν έχει αυτός ασφαλώς την αίγλη την οποία - υποτίθεται- έχει ο Τόνι Μπλερ, αλλά δεν μπορεί να του προσάψει κανείς τίποτα. Σε αντίθεση με τον πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος υποστήριξε όλες τις νεοσυντηρητικές πολιτικές της προεδρίας Μπους και παρέσυρε τη Βρετανία στον πόλεμο στο Ιράκ, ο Μίλιμπαντ είναι σαφώς ευρωπαϊστής, υποστήριξε περισσότερο και από τον πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν τις διεθνείς πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της κρίσης και έχει τις «συμπάθειες» της καγκελαρίου Μέρκελ, του προέδρου Σαρκοζί και της γραφειοκρατίας των Βρυξελών. Ο Τόνι Μπλερ δεν έχει καμία αντίστοιχη διεθνή υποστήριξη. Εχει βεβαίως της Αμερικής- από τον Λευκό Οίκο ως το πάλαι ποτέ Συντηρητικό επιτελείο του Τζορτζ Μπους. Η Συνθήκη της Λισαβόνας δεν προσφέρει στον πρόεδρο της Ευρώπης εκτελεστικά καθήκοντα. Οι «27» θέλησαν να δώσουν κάποια λύση στο χάος που δημιουργεί η ανά εξάμηνο αλλαγή της προεδρίας, η οποία συνεπάγεται νέα ατζέντα θεμάτων για έγκριση, υποβάθμιζε είτε και αγνοούσε θέματα τα οποία της παρέδιδε η προηγούμενη προεδρία και έδινε περισσότερο εθνικό αντί πανευρωπαϊκό χρώμα στις διασκέψεις και στις προτάσεις. Η Συνθήκη λύνει αυτό το πρόβλημα, δημιουργώντας πρόεδρο με θητεία δυόμισι ετών και με πρώτιστο καθήκον να εποπτεύει την προώθηση και εφαρμογή των αποφάσεων τις οποίες θα λαμβάνουν τα Ευρωπαϊκά Συμβούλια. Ο ίδιος προτάσεις μπορεί να κάνει, αλλά είναι οι ηγέτες των κρατών-μελών που θα παίρνουν τις αποφάσεις.
Δημοσίευση σχολίου