Γιατί Το Ιράν Φοβάται Έναν Πόλεμο Με Την Αμερική Ή Το Ισραήλ.

Ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους το Ιράν είναι απρόθυμο σε έναν άμεσο πόλεμο με το Ισραήλ ή την Αμερική οφείλεται στην εσωτερική αναταραχή και την έλλειψη στρατηγικών συμμάχων γύρω από τη χώρα τους.

Τζούλιαν ΜακΜπράιντ
Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν εμπλέκεται επί του παρόντος σε μια μακροχρόνια σύγκρουση εναντίον τόσο του Ισραήλ όσο και των Ηνωμένων Πολιτειών. Στο πλαίσιο της Ισλαμικής Επανάστασης, η νέα κυβερνώσα θεοκρατία θα κηρύξει φετφά και θα καλέσει στα όπλα εναντίον της Δύσης και του Ισραήλ, το οποίο οι μουλάδες βλέπουν ως το κύριο εμπόδιό τους στην εξαγωγή της θεοκρατικής εξουσίας τους σε ολόκληρη την περιοχή.

Ωστόσο, μετά από τέσσερις δεκαετίες αυστηρών ισλαμικών νόμων, δημόσιου μαστιγώματος, χιλιάδων εκτελέσεων και πανεθνικών διαμαρτυριών, οι μουλάδες είναι ακόμη πιο αντιδημοφιλείς από ποτέ. Αντιμέτωποι με μια κοινωνικοοικονομική ύφεση, πολλαπλά αυτονομιστικά κινήματα, εχθρικούς γείτονες και συγκρούσεις στην περιοχή, οι κυβερνώντες μουλάδες αντιμετωπίζουν ένα σταυροδρόμι για έναν πιθανό άμεσο πόλεμο με το Ισραήλ ή την Αμερική.
Τρέχουσα κατάσταση του Ιράν

Παίρνοντας την εξουσία από τη δυναστεία Pahlavi του Ιράν, ο σημερινός στόχος του Ανώτατου Ηγέτη Αγιατολάχ Χομεϊνί και των κυβερνώντων κληρικών του ήταν να εξάγουν τη θεοκρατική επιρροή τους σε όλη τη Μέση Ανατολή.

Οι πολιτικές που προέκυψαν έθεσαν την πλέον Ισλαμική Δημοκρατία σε άμεση σύγκρουση με χώρες όπως το Ιράκ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ. Το Σώμα των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν, το IRGC, το οποίο είναι ο προσωπικός στρατός των μουλάδων, θα δημιουργήσει άμεσα τη Χεζμπολάχ για να εδραιώσει τον έλεγχό της σε έναν πόλεμο χτυπημένο Λίβανο.


Άλλες περιφερειακές μαχητικές ομάδες, όπως η Χαμάς, η Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ, η Ανσάρ Αλλάχ και οι Ιρακινές Δυνάμεις Λαϊκής Κινητοποίησης, θα υποστηριχθούν άμεσα με κεφάλαια και εκπαίδευση από το IRGC. Αυτές οι φατρίες έχουν επιτεθεί είτε στις δυνάμεις των ΗΠΑ είτε σε συμμαχικούς εταίρους στη Μέση Ανατολή τις τελευταίες δεκαετίες.

Παρά το αυξανόμενο περιφερειακό δίκτυο, η Ισλαμική Δημοκρατία βιώνει ένα πλήγμα στο εσωτερικό της χώρας. Περίοδοι πανεθνικών διαμαρτυριών συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα κάθε αρκετά χρόνια που συνεχίζουν να κερδίζουν ανεπιθύμητη διεθνή προσοχή που οι μουλάδες προσπαθούν να αποφύγουν.

Η οικονομική αναταραχή συνεχίζει να παρεμποδίζει την πρόοδο του Ιράν και αντί να αντιμετωπίσει τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, η Τεχεράνη συνεχίζει τις μη δημοφιλείς διεθνείς επιχειρήσεις.

Όσο πιο καταπιεστικό είναι το καθεστώς, τόσο περισσότερο αυξάνονται τα αντι-ισλαμικά αισθήματα

Όχι μόνο εξάγουν τρόμο σε ολόκληρη την περιοχή, αλλά οι κυβερνώντες κληρικοί διοικούν επίσης μια σκληροπυρηνική θεοκρατία, η οποία γίνεται όλο και λιγότερο δημοφιλής μεταξύ των Ιρανών. Σύμφωνα με τον ιστότοπο παρακολούθησης Women NCRI, πάνω από 120.000 εκτελέσεις Ιρανών έχουν πραγματοποιηθεί από το 1981 επειδή δεν ακολούθησαν τον ισλαμικό νόμο.

Ο σημερινός πρόεδρος του Ιράν, Εμπραχίμ Ραΐσι, είναι κοινώς γνωστός ως ο «χασάπης της Τεχεράνης», καθώς συμμετείχε στην «επιτροπή θανάτου». Η επιτροπή είναι γεμάτη από κορυφαίους κληρικούς που διευθύνουν δικαστήρια, καταδικάζοντας δεκάδες χιλιάδες Ιρανούς σε θάνατο χωρίς την κατάλληλη δέουσα διαδικασία.

Ο Ραΐσι, όπως ο Χαμενεΐ και οι διοικητές του IRGC, γίνεται όλο και πιο αντιπαθής στους Ιρανούς, τόσο πολύ που υπάρχουν αυξανόμενες διαμαρτυρίες κάθε λίγα χρόνια, όπως οι διαδηλώσεις της Μάσα Αμινί.

Στον απόηχο της πιο καλυμμένης παγκοσμίως ιρανικής διαμαρτυρίας, οι μουλάδες θέσπισαν τα πιο σκληροπυρηνικά μέτρα τους σε μια δεκαετία, εκτελώντας πάνω από 853 άτομα το 2023, τα περισσότερα από το 2015. Η πλειοψηφία των εκτελεσθέντων ήταν αντιφρονούντες που συμμετείχαν στο κίνημα Μάσα Αμινί.

Λόγω των αρχαϊκών νόμων των μουλάδων, το Ισλάμ γίνεται όλο και λιγότερο δημοφιλές στο Ιράν, ιδιαίτερα μεταξύ της νεότερης γενιάς. Στατιστικά στοιχεία σε ένα απόσπασμα στο Journal of Democracy δείχνουν ότι το 2000, τα 3/4 των Ιρανών δεν είπαν ισλαμικές προσευχές και το 2009, πάνω από τα μισά τζαμιά της χώρας ήταν ανενεργά.

Φόβοι ότι ένας άμεσος πόλεμος θα οδηγούσε στην πτώση των μουλάδων

Ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους η Ισλαμική Δημοκρατία είναι απρόθυμη σε έναν άμεσο πόλεμο με το Ισραήλ ή την Αμερική οφείλεται στην εσωτερική αναταραχή και την έλλειψη στρατηγικών συμμάχων γύρω από τη χώρα τους.

Στο βορρά, το Ιράν μοιράζεται σύνορα με ένα εχθρικό Αζερμπαϊτζάν, το οποίο έχει ένα αμοιβαίο αμυντικό σύμφωνο με την Τουρκία και προμηθεύεται μεγάλο μέρος των όπλων του με το Ισραήλ. Οι φόβοι ότι το Ισραήλ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το έδαφος του Αζερμπαϊτζάν ως εφαλτήριο έχουν φέρει την Ισλαμική Δημοκρατία στα άκρα.

Οι συγκρούσεις στα δυτικά σύνορα με το Πακιστάν και το Αφγανιστάν που διοικείται από τους Ταλιμπάν, μαζί με τις επιθέσεις του ISIS, γίνονται επίσης ένα σημαντικό ζήτημα ασφάλειας για το Ιράν. Η χώρα υποφέρει επίσης από διάφορες αυτονομιστικές στιγμές που έχουν τεντώσει τον μηχανισμό ασφαλείας του Ιράν.

Ένας πιθανός άμεσος πόλεμος με το Ισραήλ ή την Αμερική θα έδινε στους διάφορους εξωτερικούς εχθρούς, μαχητικές ομάδες, εκατοντάδες χιλιάδες αντικαθεστωτικούς αντιφρονούντες και αυτονομιστικά κινήματα την ευκαιρία να ενθαρρυνθούν και να κάνουν την κίνησή τους, στην οποία ο ιρανικός στρατός μπορεί να μην έχει τις δυνατότητες να διατηρήσει πολλαπλά μέτωπα.

Στο Ιράν, δεν υπάρχει μόνο το Σώμα των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης, αλλά και ο εθνικός στρατός. Η εθνική θητεία είναι υποχρεωτική στρατολόγηση για όλους τους άνδρες και αντιπροσωπεύει τον πραγματικό στρατό του Ιράν, ενώ το IRGC είναι ο προσωπικός στρατός του Χαμενεΐ και των μουλάδων, ο οποίος είναι εθελοντικός.

Ο σκοπός του IRGC είναι να διαδώσει το θεοκρατικό όραμα του μουλά για το Ισλάμ, το οποίο οι περισσότεροι Ιρανοί απεχθάνονται μετά από τέσσερις δεκαετίες αρχαϊκών νόμων. Τα απρόοπτα ότι οι Ιρανοί δεν θα έσπευδαν να βοηθήσουν το IRGC εάν το τελευταίο εμπλακεί σε έναν ξένο πόλεμο είναι μια πραγματικότητα που φοβούνται οι μουλάδες.

Κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι η εξωτερική πολιτική του Ισραήλ για την αντιμετώπιση του προσωπικού του IRGC όποτε μπορεί να το στοχεύσει στοιχηματίζει ότι οι κυβερνώντες κληρικοί δεν έχουν την κατάλληλη υποστήριξη των νεότερων και πιο φωτισμένων Ιρανών και ένας ξένος πόλεμος θα μπορούσε να οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση ή κατάρρευση του καθεστώτος.

Αντί για τέτοια απρόοπτα, η Ισλαμική Δημοκρατία θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τους ξένους πληρεξουσίους της για να πολεμήσει το Ισραήλ και την Αμερική αντί να πολεμήσει άμεσα η ίδια.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.