Γιώργος Σκαφιδάς
Οι Financial Times γράφουν ότι Αμερικανοί και Ιρανοί είχαν μυστικές συνομιλίες στο Ομάν τον περασμένο Ιανουάριο. Επικεφαλής της αμερικανικής αντιπροσωπείας ήταν οι κ.κ. Μπρετ ΜακΓκέρκ και Εϊμπραμ Πέιλι, ενώ από την πλευρά της Τεχεράνης στις επαφές πήρε μέρος ο κορυφαίος διπλωμάτης Αλι Μπάγκερι Κάνι. Οι συνομιλίες, που πραγματοποιήθηκαν με διαμεσολαβητή το Ομάν, είχαν ως αντικείμενο την κατάσταση στην Ερυθρά Θάλασσα. Η Ουάσιγκτον θα ήθελε από την πλευρά της – και αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε στους Ιρανούς – το Ιράν να χρησιμοποιήσει την επιρροή που έχει πάνω στους Χούθι προκειμένου να τους «μαζέψει» δίνοντας έτσι τέλος στις προερχόμενες από τους Υεμενίτες αντάρτες επιθέσεις κατά εμπορικών πλοίων στην κομβική για το διεθνές εμπόριο θαλάσσια οδό της Ερυθράς.
Έπειτα από πέντε μήνες πολέμου στη Γάζα, είναι πια σαφές ότι Αμερικανοί και Ιρανοί έχουν κάτι κοινό: Κανείς τους δεν θέλει ο πόλεμος να επεκταθεί αποκτώντας ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Από εκεί και πέρα ωστόσο, τι είναι ακριβώς αυτό που θέλει το Ιράν, από τη δική του πλευρά;
«Οι Ιρανοί θα ήθελαν δουν τα αμερικανικά στρατεύματα να αποσύρονται από την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής ή τουλάχιστον να αρχίσουν να μειώνονται σημαντικά, ξεκινώντας προφανώς από την περιοχή του Ιράκ. Προτεραιότητα για την Τεχεράνη είναι… η ίδια η Τεχεράνη, ενώ από τους ουκ ολίγους proxies των Ιρανών, ως πιο σημαντικός – αλλά και ως πιο στενά συνδεδεμένος με το Ιράν – ξεχωρίζει η Χεζμπολάχ», γράφαμε τον περασμένο Ιανουάριο στο Α&Δ, στο πλαίσιο άρθρου με τίτλο «Από τη Γάζα ως την Ερυθρά: Τι ακριβώς επιδιώκει κάθε πλευρά – Τα αντικρουόμενα “θέλω” των παικτών».
Οι Ιρανοί θα ήθελαν προφανώς να δουν τους δικούς τους αντιπροσώπους/proxies (που είναι ως επί το πλείστον σιίτες, με την εξαίρεση της σουνιτικής Χαμάς) να ενισχύονται ενάντια στις ανταγωνιστικές προς την Τεχεράνη δυνάμεις (τις δυτικές και όχι μόνο) σε περιοχές όπως είναι εκείνες του Ιράκ, της Συρίας, της Υεμένης και του Λιβάνου, στο τρίγωνο δηλαδή μεταξύ Περσικού Κόλπου, Ερυθράς Θάλασσας και Ανατολικής Μεσογείου.
Η Ανατολική Μεσόγειος ωστόσο ειδικότερα, παρουσιάζεται να έχει κομβική γεωπολιτική/στρατηγική αξία για τους Ιρανούς… μέσω Συρίας, Λιβάνου και Γάζας/Παλαιστινιακού.
«Το Ιράν επιδιώκει να αποκτήσει “στρατηγικό βάθος” στη Μεσόγειο», έγραφε προ ημερών ο Σεθ Φράντζμαν στην Jerusalem Post, επικαλούμενος όσα είχε δηλώσει προηγουμένως ένας Ιρανός πρώην διοικητής των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) και νυν στρατιωτικός σύμβουλος/ακαδημαϊκός, ο Γιάχια Ραχίμ Σαφαβί. «Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να εμβαθύνουμε την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας μας. Το στρατηγικό αμυντικό μας βάθος είναι η Μεσόγειος Θάλασσα. Πρέπει να αυξήσουμε το στρατηγικό μας βάθος κατά 5.000 χιλιόμετρα», φέρεται να είχε δηλώσει ο Σαφαβί.
«Χωρίς την Παλαιστίνη και το Παλαιστινιακό, η Ιρανική Επανάσταση δεν υπάρχει», ανέφερε προ ημερών στον υπογράφοντα παράγοντας προερχόμενος από τη Μέση Ανατολή, υπογραμμίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι «το Ιράν έγινε ισχυρό ακριβώς επειδή οι Άραβες εγκατέλειψαν την Παλαιστίνη», ενώ ό,τι ισχύει στην προκειμένη περίπτωση για το Ιράν (και τη σημασία που έχει το Παλαιστινιακό για την Τεχεράνη) ισχύει προφανώς και για τη Χεζμπολάχ η οποία «γεννήθηκε» έπειτα από τον πρώτο πόλεμο του Λιβάνου τη δεκαετία του 1980.
Εν έτει 2024 πια, και παρά τα οξύτατα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα εντός των συνόρων του υπό κατάρρευση Λιβάνου, ο με διαφορά πιο σημαντικός proxy για την Τεχεράνη – και ο με διαφορά πιο «εξελιγμένος» συνάμα – είναι η Χεζμπολάχ. Και ακριβώς λόγω Χεζμπολάχ, μια από τις πιο σημαντικές «βάσεις» πια για το Ιράν στην Ανατολική Μεσόγειο είναι η Βηρυτός όπου, όπως λέγεται, λαμβάνουν πια χώρα και οι περισσότερες από τις επαφές των φιλοϊρανικών δυνάμεων του καλουμένου «άξονα της αντίστασης».
«Η Χεζμπολάχ είναι η ελίτ των φιλοϊρανών proxies, το πετράδι στο στέμμα τους, αλλά και μια μεσογειακή δύναμη», ανέφερε στον υπογράφοντα πρόσωπο που γνωρίζει σε βάθος τις εξελίξεις εντός του Λιβάνου, υπογραμμίζοντας μάλιστα ως εξαιρετικά σημαντικές τις επαφές που είχε το τελευταίο διάστημα στον Λίβανο ο Αμερικανός Άμος Χόχσταϊν…
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου