Εισαγωγικό πλαίσιο:
Δυστυχώς, αυτό που φοβόνταν η υγιώς σκεπτόμενη μερίδα Ελλήνων έλαβε χώρα τις πρώτες πρωινές ώρες της 27ης Ιανουαρίου. Η Αμερικανική Κυβέρνηση ενέκρινε το τουρκικό αίτημα για τα F-16 και πλέον απομένει η έγκριση από το Κογκρέσο.
Ταυτόχρονα, και παρά το γεγονός ότι πλήθος δημοσιολογούντων, αναλυτών, καθηγητών, ακαδημαϊκών που ανήκουν ή πρόσκεινται στην Κυβέρνηση υποστήριζαν οτι τα δυο ζητήματα είναι ανεξάρτητα και ότι ο παραλληλισμός οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σε προσωπικό λάθος χειρισμό του Αμερικανού ΥΠΕΞ ο οποίος μετά τα σκαλτσούνια στην οικία του Πρωθυπουργού στα Χανιά θα έρχονταν στα συγκαλά του, εγκρίθηκε και το Ελληνικό αίτημα για την προμήθεια των F-35 και την δωρεά μεταχειρισμένου υλικού για τους λοιπούς Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) και το οποίο αναμένεται να περάσει από το Κογκρέσο χωρίς προβλήματα.
Το γεγονός αυτό, λειτούργησε ως εναυστήρας για την επανάληψη της αντιμαχίας που λαμβάνει χώρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ΜΚΔ) την τελευταία πενταετία σχετικά με τα εξοπλιστικά, αλλά που για ακόμη μια φορά εκφεύγει της ουσίας.
Στην παρούσα ανάλυση θα προσπαθήσουμε να δούμε το δάσος κι όχι το δέντρο, να δούμε την ουσία και να αποφύγουμε τους γνωστούς οπαδισμούς.
Ιστορικό Πλαίσιο:
Όπως έχει περιγραφεί αναλυτικώς από τον γράφοντα στην ανάλυση για τα τουρκικά ορόσημα η Τουρκία από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 υλοποιεί ένα στρατηγικό εξοπλιστικό πλάνο τριαντακονταετίας προκειμένου να αποκτήσει τη δυνατότητα υποστήριξης των Στρατηγικών της Στόχων.
Εν τάχει, αμέσως μετά την άρση του αμερικανικού εμπάργκο πώλησης όπλων που της επιβλήθηκε για την εισβολή στην Κύπρο, βγήκε στις αγορές για νέα οπλικά συστήματα με βασικό όρο την συμπαραγωγή. Προκειμένου να επιτύχει μεγάλα ποσοστά συμπαραγωγής προχώρησε σε τεράστιες παραγγελίες. Με τον τρόπο αυτό και μέσω της τεχνογνωσίας που μεταφέρθηκε από τους μεγάλους οίκους οπλικών συστημάτων, κατόρθωσε να δημιουργήσει υποδομές, να στρατολογήσει αρχικώς και να παράξει στη συνέχεια τεχνοκράτες επί του αντικειμένου και εν τέλει να επιτύχει τον πολυπόθητο βαθμό ανεξαρτησίας από τους ξένους.
Το σημαντικότερο όμως όλων, καθώς αποτελεί το θεμέλιο πάνω στο οποίο κτίστηκε το ζηλευτό πλέον οικοδόμημα της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, ήταν οτι η τουρκική στρατιωτική ηγεσία από το 1980 μέχρι και σήμερα, ήταν ξεκάθαρη στο τι ζητούσε στο επιχειρησιακό κομμάτι και η πολιτική το υποστήριξε. Αυτό οδήγησε στο γεγονός οτι οι αποφάσεις που ελήφθησαν τα τελευταία σαράντα έτη να χαρακτηρίζονται από πάρα πολύ υψηλά ποσοστά επιχειρησιακής ορθότητας, εν απολύτω αντιθέσει με τις Ελληνικές. Διαβάστε τη συνέχεια στην πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου