Ένα πρωτοσέλιδο μεγάλης εφημερίδας που εμφανίστηκε πριν μερικούς μήνες έγραφε πως, με βάση την τάση των δημογραφικών δεδομένων, ο τελευταίος Έλληνας θα γεννηθεί το 2181, δηλαδή σε 157 χρόνια από σήμερα.
Διατρέχουμε άμεσο και τρομερό κίνδυνο εθνικής επιβίωσης και το πολιτικό σύστημα στην καλύτερη περίπτωση σφυρίζει αδιάφορα και προσπαθεί να θεραπεύσει το πρόβλημα με ημίμετρα, και στη χειρότερη περίπτωση εφαρμόζει εγκληματικές επιλογές όπως το άνοιγμα των συνόρων σε αλλοεθνείς και αλλόθρησκους που ούτε μοιράζονται τις ίδιες αξίες με εμάς, και ούτε μπορούν ούτε θέλουν να αφομοιωθούν μαζί μας.
Το δημογραφικό χρειάζεται πολλές δεκαετίες για να ανασχεθεί και ξεπερνά τους εκλογικούς κύκλους καθώς αφορά το μέλλον, τους αγέννητους Έλληνες, αυτούς στους οποίους θα παραδώσουμε τα ηνία της πατρίδας μας (όσης θα έχει απομείνει μετά τις υποχωρήσεις που έχει προαναγγείλει η κυβέρνηση ότι θα κάνουμε έναντι των Τούρκων).
Φυσικά το ζήτημα δεν τράβηξε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, ούτε απασχόλησε καθόλου τον δημόσιο διάλογο παρ' ότι θίγει το πιο κρίσιμο εθνικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το 1940 που ο ελληνισμός μεγαλούργησε με τη σθεναρή απόφασή του να αντισταθεί στον φασισμό, είχε δημογραφικά μεγέθη εντελώς αντίστροφα από τα σημερινά. Τότε, ήμασταν πολύ φτωχότεροι από ό,τι είμαστε σήμερα και βιώναμε ακόμα τις ολέθριες συνέπειες της Μικρασιατικής Καταστροφής και του ξεριζωμού 1,5 εκατομμυρίου Ελλήνων, αλλά η κοινωνία μας έσφυζε από δυναμισμό και είχε ακμαίες ηθικές δυνάμεις, ενώ σήμερα βρισκόμαστε σε βαθιά παρακμή, πρωτίστως ηθικής φύσεως, η οποία αντικατοπτρίζεται στη δημογραφική μας συρρίκνωση και στη μαζική φυγή των νέων μας στο εξωτερικό.
Διατρέχουμε άμεσο και τρομερό κίνδυνο εθνικής επιβίωσης και το πολιτικό σύστημα στην καλύτερη περίπτωση σφυρίζει αδιάφορα και προσπαθεί να θεραπεύσει το πρόβλημα με ημίμετρα, και στη χειρότερη περίπτωση εφαρμόζει εγκληματικές επιλογές όπως το άνοιγμα των συνόρων σε αλλοεθνείς και αλλόθρησκους που ούτε μοιράζονται τις ίδιες αξίες με εμάς, και ούτε μπορούν ούτε θέλουν να αφομοιωθούν μαζί μας.
Βεβαίως, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις τεράστιες ευθύνες που φέρουμε κι εμείς οι πολίτες για αυτή την κατάσταση αφού πριν λίγους μήνες οι μισοί από εμάς προτιμήσαμε να πάμε για μπάνιο αντί να πάμε στην κάλπη και να αποφασίσουμε για το μέλλον της πατρίδας μας, και οι άλλοι μισοί ψηφίσαμε με 41% για πρωθυπουργό έναν πολιτικό ο οποίος δηλώνει ανοικτά ότι είναι αντινατιβιστής, δηλαδή ότι εχθρεύεται την ίδια την έννοια του αυτόχθονα Έλληνα. Ο κ. Στούπας καλεί τώρα τον Μητσοτάκη να μας εκπλήξει θετικά αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες για την αντιστροφή της ραγδαίας πληθυσμιακής μας συρρίκνωσης. Το πόσο λογικό είναι όμως να περιμένουμε από έναν δεδηλωμένο αντινατιβιστή να λύσει το δημογραφικό μας πρόβλημα το αφήνω στην κρίση του καθενός.
Το δημογραφικό χρειάζεται πολλές δεκαετίες για να ανασχεθεί και ξεπερνά τους εκλογικούς κύκλους καθώς αφορά το μέλλον, τους αγέννητους Έλληνες, αυτούς στους οποίους θα παραδώσουμε τα ηνία της πατρίδας μας (όσης θα έχει απομείνει μετά τις υποχωρήσεις που έχει προαναγγείλει η κυβέρνηση ότι θα κάνουμε έναντι των Τούρκων).
Χρειαζόμαστε επειγόντως μια εθνική πολιτική για το δημογραφικό που να ξεφεύγει από τους εκλογικούς κύκλους και την κομματική αντιπαράθεση. Χρειάζεται να επιστρατεύσουμε όλες μας τις δυνάμεις, να σχεδιάσουμε με τη μέγιστη δυνατή διορατικότητα και να εφαρμόσουμε μεθοδικά και αταλάντευτα μία δημογραφική πολιτική στην οποία θα δεσμευτούν όλα τα κόμματα.
Ο ελληνισμός έχει επιβιώσει χιλιάδες χρόνια κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες και έχει δείξει μια εκπληκτική ανθεκτικότητα στον χρόνο, σήμερα όμως παρουσιάζει έναν από τους μεγαλύτερους ρυθμούς μείωσης του πληθυσμού παγκοσμίως. Αν θέλουμε να διασφαλίσουμε την ιστορική μας συνέχεια και την εθνική μας κυριαρχία θα πρέπει να δράσουμε πιο αποφασιστικά, και κυρίως γρήγορα. Διαφορετικά το τέλος μας θα είναι πιο κοντά από όσο νομίζουμε, και δεν θα χρειαστεί να πέσει ούτε τουφεκιά για να σβηστούμε από τον παγκόσμιο χάρτη.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου