Οι διαδοχικές κρίσεις που διέρχεται η Ελλάδα αποκαλύπτουν εμπεδωμένα ελλείμματα στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, τα οποία το επιτελικό κράτος απέτυχε να επιλύσει.
Χρήστος ΦράγκουΟι διαδοχικές κρίσεις που διέρχεται η Ελλάδα αποκαλύπτουν εμπεδωμένα ελλείμματα στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, τα οποία το επιτελικό κράτος απέτυχε να επιλύσει.
Από τους νεκρούς στα Τέμπη, τις εκρήξεις στην Αγχίαλο, τη φωτιά στον Έβρο, την οπαδική βία, μέχρικαι το στέγαστρο Καλατράβα στο ΟΑΚΑ, το κράτος αποδεικνύεται ανεπαρκές, εκτός τόπου και χρόνου, με αποτέλεσμα να απαξιώνεται ολοένα και περισσότερο. Φέτος, η κατάταση έγινε τραγικά χειρότερη, καθώς -σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- οι πολίτες σταμάτησαν να βασίζονται στην αξιοπιστία των ενόπλων δυνάμεων.
Στα Τέμπη, η κυβέρνηση γνώριζε ότι δεν υπάρχει τηλεδιοίκηση, ότι είχε ξηλωθεί και το έκρυβε, ο αρμόδιος υπουργός Μεταφορών που αποπέμφθηκε διαβεβαίωνε από βήματος της Βουλής για την ασφάλεια των μεταφορών. Για τις εκρήξεις μέσα στην περίμετρο βάσης στην Αγχίαλο και την έλλειψη αντιπυρικών ζωνών ξηλώθηκε ο διοικητής της μονάδας. Για την δολοφονία του Μιχάλη Κατσουρή από χούλιγκανς αποπέμφθηκαν επιχειρησιακά στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. Για τη φωτιά που έκαψε εθνικό δρυμό στον Έβρο δεν έχασε κανείς τον ύπνο του. Για τις πλημμύρες στη Θεσσαλία ομοίως.
Τα περιστατικά αυτά, εκτός από τη σαπίλα του κρατικού μηχανισμού αναδεικνύουν και την ανακολουθία και αναντιστοιχία των αποφάσεων του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οι ευθύνες διαχέονται στον κρατικό μηχανισμό, η λογοδοσία σταματάει σε αντίπαλες πολιτικές φατρίες και οι “φωτιές” σβήνονται στην περίμετρο του Μαξίμου. Αυτό όμως δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Η χώρα υποφέρει από συστημική έλλειψη αξιόπιστων υποδομών και συστήματος διαχείρισης κρίσεων. Κάθε κακοτοπιά, στραβοπάτημα και αστοχία μπορεί να εξελιχθεί -και συχνά συμβαίνει- σε μείζονα συστημική κρίση.
Πολιτικό ρίσκο
Αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχει αποσαθρωθεί μόνο ο μηχανισμός λειτουργίας, αλλά έχουν ξεχαρβαλωθεί οι υποστηρικτικές λειτουργίες, η συντήρηση και εν τέλει οι δικλείδες ασφαλείες. Σε ένα τέτοιο πεδίο, πολιτικές αντιμετώπισης αντικτύπου, μπορεί να τείνουν να δυναμιτίζουν το κλίμα.
Με απδυναμωμένη και κατακερματισμένη την αντιπολίτευση και λαϊκιστικά μορφώματα στη Βουλή, το ρίσκο μετεξέλιξης της κοινωνικής έντασης σε αγανάκτηση και παρωχέτευσής της στην ακροδεξιά, είναι ένα ενδεχόμενο που αν και υποβαθμίζεται, δεν μπορεί να μην λαμβάνεται υπόψη, ιδιαίτερα με βάση το υπάρχον κοινοβουλευτικό setup.
Συνέπειες και αντίκτυπος
Οι φυσικές καταστροφές, σε κανονικές συνθήκες έχουν έντονες βραχυχρόνιες επιπτώσεις, οι οποίες αντισταθμίζονται με διαβιβαστικές πληρωμές. Όταν όμως είναι επαναλαμβανόμενες, τότε αλλάζει δραματικά το country risk. Οι αναλυτές που καλύτουν τη χώρα αρχίζουν να αναγνωρίζουν ρίσκο υλοποίησης πολιτικών, κίνδυνο κατάρρευσης υποδομών, αδυναμία υποστήριξης πρωτοβουλιών και εν γένει διαρθρωτικά προβλήματα.
Μετά από την πύρινη λαίλαπα του καλοκαιριού, τις πλημμύρες τον χειμώνα, τα Τέμπη, τα ελικόπτερα που πνίγικαν και εσχάτως το στέγαστρο Καλατράβα, οι φόβοι αυτοί μπορεί να υποστηριχθούν. Ακόμα κι αν η Ελλάδα αναβαθμιστεί περιατέρω, τα προβλήματα αυτά θα αποτελέσουν de facto τροχοπέδη.
Για την ώρα, άπαντες συμφωνούν ότι οι φυσικές καταστροφές θα έχουν ισχυρό -αλλά όχι πλήρως αποτιμίσιμο- αντίκτυπο στην οικονομία. Η επάρκεια των τροφίμων και οι τιμές τους, αποτελούν μείζον θέμα, που παίζει ρόλο και στην κοινωνική συνοχή.
Η κατάρρευση υποδομών και η αδρανοποίηση των δικλείδων ασφαλείας, πλήττει ευθέως την αξιοπιστία της κυβέρνησης στο εξωτερικό. Ενόψει διαπραγματεύσεων για το νέο δημοσιονομικό πλαίσιο και της θέσπισης αυτόματων ρητρών, η σειρά αποτυχιών θα μπορούσε να οδηγήσει στην επιβολή κάποιου είδους εποπτείας…
Δημοσίευση σχολίου