Του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου
Ο Ερντογάν μιλώντας μία ημέρα πριν συναντηθεί με τον Έλληνα Πρωθυπουργό στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και απευθυνόμενος στην διεθνή κοινότητα και όχι σε ένα συνέδριο των «μουχτάρηδων» στην Τουρκία, ζήτησε από αυτήν να υποστηρίξει την «λύση» των δύο κρατών στην Κύπρο καθόσον αυτό θα συνεισφέρει στην … ειρήνη και σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο. Η μάλλον χλιαρή αντίδραση από ελλαδικής πλευράς δημιούργησε αναπόδραστα έναν σοβαρό προβληματισμό δεδομένου ότι η Ελλάδα είναι πρώτα απ’ όλα εγγυήτρια δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας και το Κυπριακό συνιστά και πολύ σωστά κορυφαίο θέμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής αδιάλειπτα από το 1955!
Τα ερωτήματα για το πώς αντιλαμβάνεται η Κυβέρνηση Μητσοτάκη του Κυπριακού γίνονται πιο επιτακτικά από την στιγμή που διαφαίνεται ότι «κάποιοι κύκλοι» στην Αθήνα επιδιώκουν την αποσύνδεση αυτού του εθνικού θέματος από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με βασικό επιχείρημα ότι αυτό θα μπορούσε «να εκτροχιάσει» αυτή που θεωρούν οι «ναταβρουμενάκηδες» (να τα «βρούμε» με κάθε τίμημα) ως εξομάλυνση! Αυτό εξέφρασε ο Καθηγητής κ. Ροζάκης (γνωστός για τις απόψεις του) σε πρόσφατες συνεντεύξεις και είναι γνωστό στους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ ότι επικοινωνεί με τον ΥΠΕΞ κ. Γεραπετρίτη από την εποχή Σημίτη, αλλά συχνά πυκνά και κάποιοι ακαδημαϊκοί και αναλυτές που γνωστού ιδρύματος που προβάλλεται ως η φωνή του… ρεαλισμού, κίβδηλο ρεαλισμό θα τον ονόμαζα εγώ.
Ο δημόσιος διάλογος που ζωήρεψε τις τελευταίες ημέρες αποκαλύπτει για μία ακόμα φορά δυστυχώς ότι πολλοί στην Αθήνα δεν αντιλαμβάνονται την ουσία του προβλήματος λόγω επιδερμικής γνώσης του εθνικού αυτού θέματος ενώ κάποιο άλλο συνεχίζει να έχει μάλλον συνειδητά ευφραντικές φαντασιώσεις στο όνομα ενός κίβδηλου «ρεαλισμού» όπως προαναφέρθηκε. Δεν είναι μόνο ο κ. Κασσελάκης που ονόμασε το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου κρατίδιο ή το χειρότερο «το άλλο μισό», κάτι για το οποίο οι σύμβουλοι του αν το θεωρούσαν σημαντικό θα του το είχαν μάθει!
Είναι και κάποιοι άλλοι θεωρούμενοι έμπειροι πολιτικοί που δεν είναι ότι έχουν κάνει μόνον λεκτικά ατοπήματα, όπως «Βόρεια Κύπρος» ή «Βόρειο τμήμα της Κύπρου» κλπ αλλά έχουν αποδείξει ότι δεν ξέρουν για ποιο ζήτημα μιλούν χρησιμοποιώντας τετριμμένα κλισέ, ξεχνώντας το πιο βασικό. Ότι το Κυπριακό δεν είναι πρόβλημα μεταξύ «δύο κοινοτήτων» αλλά διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής επικράτειας ενός κράτους, μέλους του ΟΗΕ και αυτή που εισέβαλε και κατέχει έδαφος είναι η Τουρκία!
Τα ερωτήματα για το πώς αντιλαμβάνεται η Κυβέρνηση Μητσοτάκη του Κυπριακού γίνονται πιο επιτακτικά από την στιγμή που διαφαίνεται ότι «κάποιοι κύκλοι» στην Αθήνα επιδιώκουν την αποσύνδεση αυτού του εθνικού θέματος από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με βασικό επιχείρημα ότι αυτό θα μπορούσε «να εκτροχιάσει» αυτή που θεωρούν οι «ναταβρουμενάκηδες» (να τα «βρούμε» με κάθε τίμημα) ως εξομάλυνση! Αυτό εξέφρασε ο Καθηγητής κ. Ροζάκης (γνωστός για τις απόψεις του) σε πρόσφατες συνεντεύξεις και είναι γνωστό στους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ ότι επικοινωνεί με τον ΥΠΕΞ κ. Γεραπετρίτη από την εποχή Σημίτη, αλλά συχνά πυκνά και κάποιοι ακαδημαϊκοί και αναλυτές που γνωστού ιδρύματος που προβάλλεται ως η φωνή του… ρεαλισμού, κίβδηλο ρεαλισμό θα τον ονόμαζα εγώ.
Ο δημόσιος διάλογος που ζωήρεψε τις τελευταίες ημέρες αποκαλύπτει για μία ακόμα φορά δυστυχώς ότι πολλοί στην Αθήνα δεν αντιλαμβάνονται την ουσία του προβλήματος λόγω επιδερμικής γνώσης του εθνικού αυτού θέματος ενώ κάποιο άλλο συνεχίζει να έχει μάλλον συνειδητά ευφραντικές φαντασιώσεις στο όνομα ενός κίβδηλου «ρεαλισμού» όπως προαναφέρθηκε. Δεν είναι μόνο ο κ. Κασσελάκης που ονόμασε το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου κρατίδιο ή το χειρότερο «το άλλο μισό», κάτι για το οποίο οι σύμβουλοι του αν το θεωρούσαν σημαντικό θα του το είχαν μάθει!
Είναι και κάποιοι άλλοι θεωρούμενοι έμπειροι πολιτικοί που δεν είναι ότι έχουν κάνει μόνον λεκτικά ατοπήματα, όπως «Βόρεια Κύπρος» ή «Βόρειο τμήμα της Κύπρου» κλπ αλλά έχουν αποδείξει ότι δεν ξέρουν για ποιο ζήτημα μιλούν χρησιμοποιώντας τετριμμένα κλισέ, ξεχνώντας το πιο βασικό. Ότι το Κυπριακό δεν είναι πρόβλημα μεταξύ «δύο κοινοτήτων» αλλά διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής επικράτειας ενός κράτους, μέλους του ΟΗΕ και αυτή που εισέβαλε και κατέχει έδαφος είναι η Τουρκία!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή! Ο μόνος στόχος της Υψηλής Στρατηγικής της Τουρκίας για το Κυπριακό, που χαρακτηρίζεται από αδιάλειπτη συνέπεια και πάει 67 χρόνια πίσω στις προτάσεις του Νιχάτ Ερίμ* είναι ο πολιτικός έλεγχος ολόκληρης της Μεγαλονήσου**. Εδώ είμαστε τώρα και πρέπει να προσέξουμε για να μην έχουμε ολοσχερή εθνική ήττα.
Ο Τούρκος Πρόεδρος, όπως γνωρίζουμε, έθεσε για μία ακόμα φορά το ζήτημα δημιουργίας δύο κρατών στην Κύπρο. Ας κατανοήσουμε ότι η Τουρκία ποτέ δεν επεδίωξε την δημιουργία δύο κρατών γιατί απλούστατα δεν την συμφέρει. Επιδιώκει αναγνώριση του ψευδοκράτους μέσω εξαναγκασμού σε «λύση συνομοσπονδίας». Κάποιοι στην Λευκωσία και στην Αθήνα πέφτουν στην τουρκική παγίδα, αναθεματίζουν και «σκίζουν τα ρούχα τους για το κακό που μας βρήκε», υποστηρίζοντας ότι θα πρέπει να… κρατήσουμε τουλάχιστον το νησί… ενωμένο! Η «συνομοσπονδιακή λύση» που μεθοδεύει η Τουρκία με υπόγειο συμπαραστάτη το Ηνωμένο Βασίλειο είναι εκτός του πλαισίου λύσης που έχει καθοριστεί από τα ψηφίσματα του ΣΑ/ΟΗΕ για το Κυπριακό και αντιτίθεται στο Διεθνές Δίκαιο.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι η Τουρκία και οι εντολοδόχοι της στην κατεχόμενη Κύπρο συνεχίζουν να δημιουργούν εκφοβιστικό και εκβιαστικό κλίμα για δύο κράτη και απειλή οριστικής διχοτόμησης με αποκορύφωμα την σχετική αναφορά του Τούρκου Προέδρου στην πρόσφατη ομιλία του στην Γ.Σ/ΟΗΕ. Μία αναφορά που όμως δεν απαντήθηκε όπως θα έπρεπε από ελληνικής πλευράς έστω μέσω δημόσιας διπλωματίας. Με αυτόν τον εκβιασμό επιδιώκει αυτοκατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την δημιουργία δύο συνιστούντων κρατών.
Έτσι θα ασκεί πλήρη έλεγχο σε αυτό που θα ονομαστεί «Τουρκοκυπριακό Κράτος» και θα έχει όμηρο και φινλανδοποιημένο το Ελληνοκυπριακό, «βάζοντας στο χέρι» έτσι όλους τους ενεργειακούς πόρους ολόκληρης της Κύπρου. Παράλληλα θα αποκτήσει πλέον τον στρατηγικό έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί απλά και μόνο με την διχοτόμηση και την μονομερή ανακήρυξη Τ/Κ κράτους ή ακόμα και την προσάρτηση μία παράνομη πράξη (όχι ότι φοβάται τις παρανομίες) που ουδέποτε θα αναγνωριστεί!
Κρυφή τουρκική ελπίδα της Άγκυρας είναι ότι μέσα από μία συνομοσπονδιακή λύση το «τουρκοκυπριακό κράτος», που μπορεί να ονομαστεί και… «αποκεντρωμένη ομοσπονδία» (sic) μπορεί να αποκτήσει και αυτό την ιδιότητα μέλους της ΕΕ και να αποκτήσει πολιτική επιρροή στην ΕΕ από την … «πίσω πόρτα» με ό,τι αυτό σημαίνει.
Επισημαίνεται τέλος, ότι οι Κύπριοι αδελφοί μας να αναντίρρητα έχουν τον πρώτο λόγο. Η Ελλάδα όμως ως Εγγυήτρια Δύναμη αλλά και λόγω στρατηγικών και πανεθνικών συμφερόντων θα πρέπει να παίξει τον δικό της ρόλο, τον ρόλο που επιβάλλει η Ιστορία, οι Διεθνείς Συμβάσεις και η υφιστάμενη γεωπολιτική κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή και να παραμείνει ενεργή και δίπλα στην Κύπρο.
Αν και το Κυπριακό είναι ένα διεθνές πρόβλημα, κυβέρνηση, πολιτικός κόσμος και λαός θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη ότι μία δυσμενής για τα ελληνικά συμφέροντα λύση στην Κύπρο, είτε το θέλουμε, είτε όχι, επηρεάζει δυσμενώς όλο το φάσμα των λεγομένων ελληνοτουρκικών προβλημάτων που δημιουργούνται από την αναθεωρητική πολιτική της γειτονικής μας χώρας.
Ο Αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής
*Επειδή κάποιοι θα αναρωτηθούν ποιος είναι αυτός ο Νιχάτ Ερίμ κρίνεται σκόπιμο να δώσουμε παρενθετικά κάποιες πληροφορίες για τον ίδιο και τις προτάσεις Στρατηγικής, των οποίων η υλοποίηση βρίσκεται πλέον στο τελευταίο στάδιο μετά τα όσα η Άγκυρα έχει σταδιακά πετύχει μέχρι σήμερα. Ο Νιχάτ Ερίμ (1912-1980) ήταν Τούρκος Καθηγητής Πανεπιστημίου και διακεκριμένος Συνταγματολόγος, Σύμβουλος του Πρωθυπουργού της Τουρκίας Αντάν Μεντερές.
Στο τέλος του 1956 και με τον αγώνα των Κυπρίων αδελφών μας για Αυτοδιάθεση και Ένωση να βρίσκεται στο αποκορύφωμα του, μετά από μακρά επίσκεψη στην Κύπρο υπέβαλε δύο απόρρητες εκθέσεις για την τουρκική στάση στο Κυπριακό με προτάσεις διαδοχικών στόχων για το πως θα μπορούσε κερδηθεί μακροπρόθεσμα όλη η Κύπρος η οποία κάποτε «ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία». Ο ίδιος μάλιστα ήταν επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπίας για την σύνταξη και επεξεργασία του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας!
**Μέχρι το 1960, έτος ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως έχει αναφέρει σε σχετικό του άρθρο ο Πολιτικός Επιστήμων Κωνσταντίνος Χολέβας, είχε επιτευχθεί ο πρώτος και ο δεύτερος στόχος που αφορούσε στην παρεμπόδιση της απόδοσης της Κύπρου στην Ελλάδα αλλά και που αφορούσε την απόκτηση από την Τουρκία νομίμων δικαιωμάτων στην Κύπρο με την απόλυτη στήριξη των Βρετανών.
Με την καλοσχεδιασμένη τουρκοκυπριακή ανταρσία του 1963 και όσα ακολούθησαν μέχρι το καλοκαίρι του 1964 άρχισε να υλοποιείται ο τρίτος στόχος που ήταν η συγκέντρωση των διασκορπισμένων σε όλη την Κύπρο Τουρκοκυπρίων σε θύλακες, ώστε να αποτελέσουν συμπαγείς, ομοιογενείς, μάζες. Ο πλήρης και οριστικός γεωγραφικός διαχωρισμός επιτεύχθηκε με την εισβολή, την κατοχή και τον εξαναγκασμό εκ μέρους της Τουρκίας μετακίνησης όλων των Τ/Κ στις κατεχόμενες περιοχές.
Ο τέταρτος στόχος ήταν η αντιστάθμιση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ε/Κ (82-18%) Σήμερα από τους 300.000 περίπου κατοίκους των κατεχομένων από την Τουρκία εδαφών εκτιμάται ότι πλέον μόνο 100.000 είναι Τ/Κ και εδώ θα ρωτήσω για ποια «τουρκοκυπριακή κοινότητα» ομιλούν ακόμα κάποιοι. Παράλληλα επιτεύχθηκε και ο πέμπτος στόχος που ήταν ο στρατιωτικός έλεγχος της περιοχής. Τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα στην Κύπρο αριθμούν 38.000 και διαθέτουν σύγχρονα μέσα και οπλισμό. Τι μένει λοιπόν;
Ο Τούρκος Πρόεδρος, όπως γνωρίζουμε, έθεσε για μία ακόμα φορά το ζήτημα δημιουργίας δύο κρατών στην Κύπρο. Ας κατανοήσουμε ότι η Τουρκία ποτέ δεν επεδίωξε την δημιουργία δύο κρατών γιατί απλούστατα δεν την συμφέρει. Επιδιώκει αναγνώριση του ψευδοκράτους μέσω εξαναγκασμού σε «λύση συνομοσπονδίας». Κάποιοι στην Λευκωσία και στην Αθήνα πέφτουν στην τουρκική παγίδα, αναθεματίζουν και «σκίζουν τα ρούχα τους για το κακό που μας βρήκε», υποστηρίζοντας ότι θα πρέπει να… κρατήσουμε τουλάχιστον το νησί… ενωμένο! Η «συνομοσπονδιακή λύση» που μεθοδεύει η Τουρκία με υπόγειο συμπαραστάτη το Ηνωμένο Βασίλειο είναι εκτός του πλαισίου λύσης που έχει καθοριστεί από τα ψηφίσματα του ΣΑ/ΟΗΕ για το Κυπριακό και αντιτίθεται στο Διεθνές Δίκαιο.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι η Τουρκία και οι εντολοδόχοι της στην κατεχόμενη Κύπρο συνεχίζουν να δημιουργούν εκφοβιστικό και εκβιαστικό κλίμα για δύο κράτη και απειλή οριστικής διχοτόμησης με αποκορύφωμα την σχετική αναφορά του Τούρκου Προέδρου στην πρόσφατη ομιλία του στην Γ.Σ/ΟΗΕ. Μία αναφορά που όμως δεν απαντήθηκε όπως θα έπρεπε από ελληνικής πλευράς έστω μέσω δημόσιας διπλωματίας. Με αυτόν τον εκβιασμό επιδιώκει αυτοκατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την δημιουργία δύο συνιστούντων κρατών.
Έτσι θα ασκεί πλήρη έλεγχο σε αυτό που θα ονομαστεί «Τουρκοκυπριακό Κράτος» και θα έχει όμηρο και φινλανδοποιημένο το Ελληνοκυπριακό, «βάζοντας στο χέρι» έτσι όλους τους ενεργειακούς πόρους ολόκληρης της Κύπρου. Παράλληλα θα αποκτήσει πλέον τον στρατηγικό έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί απλά και μόνο με την διχοτόμηση και την μονομερή ανακήρυξη Τ/Κ κράτους ή ακόμα και την προσάρτηση μία παράνομη πράξη (όχι ότι φοβάται τις παρανομίες) που ουδέποτε θα αναγνωριστεί!
Κρυφή τουρκική ελπίδα της Άγκυρας είναι ότι μέσα από μία συνομοσπονδιακή λύση το «τουρκοκυπριακό κράτος», που μπορεί να ονομαστεί και… «αποκεντρωμένη ομοσπονδία» (sic) μπορεί να αποκτήσει και αυτό την ιδιότητα μέλους της ΕΕ και να αποκτήσει πολιτική επιρροή στην ΕΕ από την … «πίσω πόρτα» με ό,τι αυτό σημαίνει.
Επισημαίνεται τέλος, ότι οι Κύπριοι αδελφοί μας να αναντίρρητα έχουν τον πρώτο λόγο. Η Ελλάδα όμως ως Εγγυήτρια Δύναμη αλλά και λόγω στρατηγικών και πανεθνικών συμφερόντων θα πρέπει να παίξει τον δικό της ρόλο, τον ρόλο που επιβάλλει η Ιστορία, οι Διεθνείς Συμβάσεις και η υφιστάμενη γεωπολιτική κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή και να παραμείνει ενεργή και δίπλα στην Κύπρο.
Αν και το Κυπριακό είναι ένα διεθνές πρόβλημα, κυβέρνηση, πολιτικός κόσμος και λαός θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη ότι μία δυσμενής για τα ελληνικά συμφέροντα λύση στην Κύπρο, είτε το θέλουμε, είτε όχι, επηρεάζει δυσμενώς όλο το φάσμα των λεγομένων ελληνοτουρκικών προβλημάτων που δημιουργούνται από την αναθεωρητική πολιτική της γειτονικής μας χώρας.
Ο Αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής
*Επειδή κάποιοι θα αναρωτηθούν ποιος είναι αυτός ο Νιχάτ Ερίμ κρίνεται σκόπιμο να δώσουμε παρενθετικά κάποιες πληροφορίες για τον ίδιο και τις προτάσεις Στρατηγικής, των οποίων η υλοποίηση βρίσκεται πλέον στο τελευταίο στάδιο μετά τα όσα η Άγκυρα έχει σταδιακά πετύχει μέχρι σήμερα. Ο Νιχάτ Ερίμ (1912-1980) ήταν Τούρκος Καθηγητής Πανεπιστημίου και διακεκριμένος Συνταγματολόγος, Σύμβουλος του Πρωθυπουργού της Τουρκίας Αντάν Μεντερές.
Στο τέλος του 1956 και με τον αγώνα των Κυπρίων αδελφών μας για Αυτοδιάθεση και Ένωση να βρίσκεται στο αποκορύφωμα του, μετά από μακρά επίσκεψη στην Κύπρο υπέβαλε δύο απόρρητες εκθέσεις για την τουρκική στάση στο Κυπριακό με προτάσεις διαδοχικών στόχων για το πως θα μπορούσε κερδηθεί μακροπρόθεσμα όλη η Κύπρος η οποία κάποτε «ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία». Ο ίδιος μάλιστα ήταν επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπίας για την σύνταξη και επεξεργασία του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας!
**Μέχρι το 1960, έτος ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως έχει αναφέρει σε σχετικό του άρθρο ο Πολιτικός Επιστήμων Κωνσταντίνος Χολέβας, είχε επιτευχθεί ο πρώτος και ο δεύτερος στόχος που αφορούσε στην παρεμπόδιση της απόδοσης της Κύπρου στην Ελλάδα αλλά και που αφορούσε την απόκτηση από την Τουρκία νομίμων δικαιωμάτων στην Κύπρο με την απόλυτη στήριξη των Βρετανών.
Με την καλοσχεδιασμένη τουρκοκυπριακή ανταρσία του 1963 και όσα ακολούθησαν μέχρι το καλοκαίρι του 1964 άρχισε να υλοποιείται ο τρίτος στόχος που ήταν η συγκέντρωση των διασκορπισμένων σε όλη την Κύπρο Τουρκοκυπρίων σε θύλακες, ώστε να αποτελέσουν συμπαγείς, ομοιογενείς, μάζες. Ο πλήρης και οριστικός γεωγραφικός διαχωρισμός επιτεύχθηκε με την εισβολή, την κατοχή και τον εξαναγκασμό εκ μέρους της Τουρκίας μετακίνησης όλων των Τ/Κ στις κατεχόμενες περιοχές.
Ο τέταρτος στόχος ήταν η αντιστάθμιση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ε/Κ (82-18%) Σήμερα από τους 300.000 περίπου κατοίκους των κατεχομένων από την Τουρκία εδαφών εκτιμάται ότι πλέον μόνο 100.000 είναι Τ/Κ και εδώ θα ρωτήσω για ποια «τουρκοκυπριακή κοινότητα» ομιλούν ακόμα κάποιοι. Παράλληλα επιτεύχθηκε και ο πέμπτος στόχος που ήταν ο στρατιωτικός έλεγχος της περιοχής. Τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα στην Κύπρο αριθμούν 38.000 και διαθέτουν σύγχρονα μέσα και οπλισμό. Τι μένει λοιπόν;
Δημοσίευση σχολίου