Γιώργος Σκαφιδάς
Η Τουρκία ναι μεν θέλει (και μάλιστα διακαώς, εάν κρίνουμε από το τουρκογενές σχετικό λόμπινγκ) να της δοθούν (40) νέα F-16 από τις ΗΠΑ και (79) νέα κιτ εκσυγχρονισμού για τα F-16 που ήδη έχει στη διάθεσή της… αλλά εάν αυτό δεν γίνει, τότε εκείνη «έχει εναλλακτικές». Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας Ιμπραχίμ Καλίν στις 27 Μαρτίου, μιλώντας στο δίκτυο NTV. «…αν δεν συμβεί, συνεχίζουμε να έχουμε εναλλακτικές…», δήλωσε ο Καλίν.
Αυτό είναι, όμως, και το μήνυμα που στέλνει γενικώς η τουρκική πλευρά, είτε πρόκειται για νέα αεροσκάφη, είτε για συστήματα αεράμυνας.
Η Άγκυρα ήθελε τα αμερικανικά F-35 αλλά αφού τα έχασε λόγω των ρωσικών S-400 ως «αντίπαλος» των ΗΠΑ στο πλαίσιο των κυρώσεων CAATSA, τώρα ζητά από την Ουάσιγκτον νέα F-16. Εάν δεν τα πάρει, λέει ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να προχωρήσει στην αγορά (24 έως 48) Eurofighter Typhoon από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Αλλά και στο μέτωπο των συστημάτων αεράμυνας, η Τουρκία ήθελε μεν αμερικανικούς Patriot αλλά τελικώς αγόρασε ρωσικούς S-400 και, τώρα που καθίσταται πλέον μάλλον ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει σε αγορά νέων συστοιχιών S-400, αναζητά εναλλακτικές. Ποια θα μπορούσε να είναι αυτή η εναλλακτική όταν μιλάμε για συστήματα αεράμυνας; Η τουρκική πλευρά επιμένει να παρουσιάζει ως πιθανή επιλογή το ευρωπαϊκό σύστημα SAMP/T της γαλλοϊταλικής Eurosam.
Παράλληλα ωστόσο, η τουρκική πλευρά διαφημίζει πλέον ως «πολλά υποσχόμενες» και τις επιλογές δικών της, «made in Turkiye», συστημάτων.
Μιλώντας στο δίκτυο NTV στις 27 Μαρτίου, ο Ιμπραχίμ Καλίν δήλωσε ότι «έχουν αρχίσει να κατασκευάζονται μη-επανδρωμένα αεροσκάφη που έχουν χαρακτηριστικά παρόμοια με τα F-16». Ο ίδιος μάλιστα παρουσίασε ως παράδειγμα το KIZILELMA της τουρκικής Baykar (κατασκευάστριας των Bayraktar) που υπενθυμίζεται ότι είχε κάνει την πρώτη δοκιμαστική του πτήση τον περασμένο Δεκέμβριο. Το (ακόμη υπό ανάπτυξη και σε διαδικασία δοκιμών) τουρκικό drone KIZILELMA προφανώς δεν είναι F-16.
Για να μπορέσει, δε, να αναπτυχθεί περαιτέρω, θα πρέπει ρεαλιστικά να περάσουν χρόνια. Η μέχρι τώρα πορεία, πάντως, της Τουρκίας με το επανδρωμένο μαχητικό αεροσκάφος TF-X της TAI, το καλούμενο και «εθνικό μαχητικό», μάλλον δεν έχει πάει τόσο καλά όσο θα επιθυμούσε η τουρκική ηγεσία.
«Απέχει ακόμη πολύ από την ολοκλήρωση», έγραφε ο Πολ Ίντον στο Forbes τον περασμένο Ιανουάριο, για το TF-X. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, αυτά που έχουν πάει «καλά» είναι τα Bayraktar TB2 την επιτυχία των οποίων η τουρκική ηγεσία φιλοδοξεί να επαναλάβει και με άλλα νέα οπλικά συστήματα. Διόλου τυχαία, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φωτογραφήθηκε μπροστά σε ένα drone KIZILELMA στις 26 Μαρτίου, με τη σχετική φωτογραφία να κάνει τον γύρο των social media.
Η τουρκική αμυντική βιομηχανία δραστηριοποιείται όμως παράλληλα και στο μέτωπο της ανάπτυξης συστημάτων αεράμυνας και ραντάρ. Ο Χαλούκ Γκεργκιούν, επικεφαλής της τουρκικής ASELSAN, υποστήριξε πρόσφατα, με δηλώσεις του στα τουρκικά μίντια, ότι η Τουρκία δεν έχει ανάγκη από συστοιχίες πυραύλων S-300 και S-400 γιατί σύντομα θα τις έχει «επισκιάσει» με τα δικά της, εγχώριας κατασκευής, τουρκικά συστήματα αεράμυνας.
«Κατασκευάζουμε δικά μας συστήματα αεράμυνας. Δεν χρειαζόμαστε S-300, S-400. Εξαλείφουμε την ανάγκη μας για αυτά (σ.σ. τα ξένα συστήματα). Αυτό είναι το καθήκον μας», δήλωσε ο Γκεργκιούν, μιλώντας στη Milliyet, με τους Αμερικανούς ωστόσο (βλ. σχετικό δημοσίευμα στο Breaking Defense) να χαρακτηρίζουν την προαναφερθείσα απόφανση μάλλον «πρόωρη».
Ο Τούρκος αναλυτής Αρντά Μεβλούτογλου υποστηρίζει, μιλώντας στο αμερικανικό Breaking Defense, ότι η ανάπτυξη συστημάτων αεράμυνας αποτελεί πλέον «μια από τις κορυφαίες προτεραιότητες» για την τουρκική αμυντική βιομηχανία. Ο ίδιος κάνει ειδική μνεία σε συστήματα όπως είναι τα: ERALP (ραντάρ), HERIKKS (σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου), Korkut (αυτοκινούμενο αντιαεροπορικό πυροβόλο), Sungur (σύστημα αεράμυνας), Hisar (σύστημα αεράμυνας) και Siper (σύστημα αεράμυνας).
Τα τουρκικά συστήματα μικρού και μεσαίου βεληνεκούς φέρονται να έχουν κάνει σημαντικά βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια, πλην όμως δεν ισχύει το ίδιο και για τα μεγάλης εμβέλειας συστήματα αεράμυνας που βρίσκονται ακόμη σε φάση δοκιμών.
Το σύστημα Siper για παράδειγμα, που έχει συγκριθεί με τους ρωσικούς S-400, ο Τούρκος αναλυτής Σιτκί Εγκέλι υποστηρίζει ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν πρόκειται να καταστεί επιχειρησιακά ενεργό φέτος, παρά τις σχετικές εξαγγελίες, αλλά μέσα στα επόμενα χρόνια…
Αυτό είναι, όμως, και το μήνυμα που στέλνει γενικώς η τουρκική πλευρά, είτε πρόκειται για νέα αεροσκάφη, είτε για συστήματα αεράμυνας.
Η Άγκυρα ήθελε τα αμερικανικά F-35 αλλά αφού τα έχασε λόγω των ρωσικών S-400 ως «αντίπαλος» των ΗΠΑ στο πλαίσιο των κυρώσεων CAATSA, τώρα ζητά από την Ουάσιγκτον νέα F-16. Εάν δεν τα πάρει, λέει ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να προχωρήσει στην αγορά (24 έως 48) Eurofighter Typhoon από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Αλλά και στο μέτωπο των συστημάτων αεράμυνας, η Τουρκία ήθελε μεν αμερικανικούς Patriot αλλά τελικώς αγόρασε ρωσικούς S-400 και, τώρα που καθίσταται πλέον μάλλον ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει σε αγορά νέων συστοιχιών S-400, αναζητά εναλλακτικές. Ποια θα μπορούσε να είναι αυτή η εναλλακτική όταν μιλάμε για συστήματα αεράμυνας; Η τουρκική πλευρά επιμένει να παρουσιάζει ως πιθανή επιλογή το ευρωπαϊκό σύστημα SAMP/T της γαλλοϊταλικής Eurosam.
Παράλληλα ωστόσο, η τουρκική πλευρά διαφημίζει πλέον ως «πολλά υποσχόμενες» και τις επιλογές δικών της, «made in Turkiye», συστημάτων.
Μιλώντας στο δίκτυο NTV στις 27 Μαρτίου, ο Ιμπραχίμ Καλίν δήλωσε ότι «έχουν αρχίσει να κατασκευάζονται μη-επανδρωμένα αεροσκάφη που έχουν χαρακτηριστικά παρόμοια με τα F-16». Ο ίδιος μάλιστα παρουσίασε ως παράδειγμα το KIZILELMA της τουρκικής Baykar (κατασκευάστριας των Bayraktar) που υπενθυμίζεται ότι είχε κάνει την πρώτη δοκιμαστική του πτήση τον περασμένο Δεκέμβριο. Το (ακόμη υπό ανάπτυξη και σε διαδικασία δοκιμών) τουρκικό drone KIZILELMA προφανώς δεν είναι F-16.
Για να μπορέσει, δε, να αναπτυχθεί περαιτέρω, θα πρέπει ρεαλιστικά να περάσουν χρόνια. Η μέχρι τώρα πορεία, πάντως, της Τουρκίας με το επανδρωμένο μαχητικό αεροσκάφος TF-X της TAI, το καλούμενο και «εθνικό μαχητικό», μάλλον δεν έχει πάει τόσο καλά όσο θα επιθυμούσε η τουρκική ηγεσία.
«Απέχει ακόμη πολύ από την ολοκλήρωση», έγραφε ο Πολ Ίντον στο Forbes τον περασμένο Ιανουάριο, για το TF-X. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, αυτά που έχουν πάει «καλά» είναι τα Bayraktar TB2 την επιτυχία των οποίων η τουρκική ηγεσία φιλοδοξεί να επαναλάβει και με άλλα νέα οπλικά συστήματα. Διόλου τυχαία, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φωτογραφήθηκε μπροστά σε ένα drone KIZILELMA στις 26 Μαρτίου, με τη σχετική φωτογραφία να κάνει τον γύρο των social media.
Η τουρκική αμυντική βιομηχανία δραστηριοποιείται όμως παράλληλα και στο μέτωπο της ανάπτυξης συστημάτων αεράμυνας και ραντάρ. Ο Χαλούκ Γκεργκιούν, επικεφαλής της τουρκικής ASELSAN, υποστήριξε πρόσφατα, με δηλώσεις του στα τουρκικά μίντια, ότι η Τουρκία δεν έχει ανάγκη από συστοιχίες πυραύλων S-300 και S-400 γιατί σύντομα θα τις έχει «επισκιάσει» με τα δικά της, εγχώριας κατασκευής, τουρκικά συστήματα αεράμυνας.
«Κατασκευάζουμε δικά μας συστήματα αεράμυνας. Δεν χρειαζόμαστε S-300, S-400. Εξαλείφουμε την ανάγκη μας για αυτά (σ.σ. τα ξένα συστήματα). Αυτό είναι το καθήκον μας», δήλωσε ο Γκεργκιούν, μιλώντας στη Milliyet, με τους Αμερικανούς ωστόσο (βλ. σχετικό δημοσίευμα στο Breaking Defense) να χαρακτηρίζουν την προαναφερθείσα απόφανση μάλλον «πρόωρη».
Ο Τούρκος αναλυτής Αρντά Μεβλούτογλου υποστηρίζει, μιλώντας στο αμερικανικό Breaking Defense, ότι η ανάπτυξη συστημάτων αεράμυνας αποτελεί πλέον «μια από τις κορυφαίες προτεραιότητες» για την τουρκική αμυντική βιομηχανία. Ο ίδιος κάνει ειδική μνεία σε συστήματα όπως είναι τα: ERALP (ραντάρ), HERIKKS (σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου), Korkut (αυτοκινούμενο αντιαεροπορικό πυροβόλο), Sungur (σύστημα αεράμυνας), Hisar (σύστημα αεράμυνας) και Siper (σύστημα αεράμυνας).
Τα τουρκικά συστήματα μικρού και μεσαίου βεληνεκούς φέρονται να έχουν κάνει σημαντικά βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια, πλην όμως δεν ισχύει το ίδιο και για τα μεγάλης εμβέλειας συστήματα αεράμυνας που βρίσκονται ακόμη σε φάση δοκιμών.
Το σύστημα Siper για παράδειγμα, που έχει συγκριθεί με τους ρωσικούς S-400, ο Τούρκος αναλυτής Σιτκί Εγκέλι υποστηρίζει ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν πρόκειται να καταστεί επιχειρησιακά ενεργό φέτος, παρά τις σχετικές εξαγγελίες, αλλά μέσα στα επόμενα χρόνια…
Δημοσίευση σχολίου