Στη φωτογραφία: Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, την περίοδο 1971-1984, Γιόζεφ Λουνς είχε «δημιουργήσει» το περίφημο «Δόγμα Λουνς» σύμφωνα με το οποίο δεν είναι προς το συμφέρον του ΝΑΤΟ να εμπλακεί στις διμερείς διαφορές μεταξύ των Συμμάχων.
Του Βαγγέλη Γεωργίου
Η επιστολή που ακολουθεί είναι αυτή που ίσως να έγραφε ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ ως απάντηση στην πρόσφατη ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας του κ. Πέτρου Μολυβιάτη, πρώην υπουργού Εξωτερικών και στενότατου συνεργάτη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή». Τα στοιχεία που παρατίθενται βασίζονται σε έρευνα στα αρχεία του υπουργείου Εξωτερικών και του Ιδρύματος Καραμανλή.
Η «Α&Δ» συμμερίζεται απόλυτα -πιο απόλυτα δεν γίνεται!- τη θέση ότι το «δόγμα Λουνς» και η διαρκής αναπαραγωγή του -από όλους τους γ.γ. της Συμμαχίας που τον διαδέχθηκαν- ωφελεί, τελικά, την Τουρκία. Το «δόγμα Λουνς» θίγει όχι μόνον τα δίκαια της Ελλάδας (εξουδετερώνοντας και πυλώνες του Διεθνούς Δικαίου), αλλά και την καθημερινή πρακτική λειτουργία του ΝΑΤΟ.
Ωστόσο η επιστολή του «συνηγόρου του διαβόλου» του γ.γ. Στόλτενμπεργκ, όσο ωμή κι αν είναι, αποτελεί δείγμα των δυσκολιών που, δυστυχώς, θα εξακολουθήσει να αντιμετωπίζει η ελληνική διπλωματία.
Αξιότιμε κύριε πρώην υπουργέ Εξωτερικών της Ελλάδας, Πέτρε Μολυβιάτη,
Έλαβα με έκπληξη την επιστολή σας, στην οποία με κατηγορείτε πως οι δηλώσεις μου είναι τυπικά απαράδεκτες, διότι ουσιαστικά ευνοούν τον επιτιθέμενο (Τουρκία) εις βάρος του θύματός του (Ελλάδα) και, τελικά, είναι επιβλαβείς για τη Συμμαχία.
Εξοργιστήκατε διότι, ενώ καλώ τη χώρα σας σε διάλογο με την Τουρκία για να λύσετε τις διαφορές σας, στην ουσία ζητάω από την Ελλάδα να καταστήσει την εδαφική της ακεραιότητα αντικείμενο διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, ενώ η Συμμαχία υπάρχει για την προστασία της εδαφικής ακεραιότητας των μελών της.
Μένω πραγματικά έκπληκτος που ξεσπαθώνετε, διότι απλούστατα, όπως αποκαλύπτουν και τα αρχεία του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών αλλά και του ιδρύματος Καραμανλή, που ήρθαν τώρα στο φως με το βιβλίο «Ελλάς-ΕΟΚ Εμπιστευτικό» (εκ. Ποιότητα), τόσο το ΝΑΤΟ όσο και οι Ευρωπαίοι ήμασταν ξεκάθαροι ήδη από την περίοδο που επιζητούσατε διακαώς να ενταχτείτε σε ΕΟΚ και ΝΑΤΟ: Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να αναμιχτούν στα ελληνοτουρκικά, ανεξαρτήτως ποιος φταίει.
Συγκεκριμένα, να σας θυμίσω ότι τον Οκτώβριο του 1978, εσείς ο ίδιος κάνατε ξανά παράπονα στον προκάτοχό μου Τζόζεφ Λουνς, επειδή παραβιάσαμε τη συμφωνία Ντάβου-Χαίηγκ μετά από πιέσεις της Τουρκίας. Είναι αλήθεια, αλλά εσείς πάλι επιμείνατε να ξαναμπείτε στο ΝΑΤΟ, οπότε ξέρατε ότι υπάρχει αυτό στο νατοϊκό «κεκτημένο».
Να σας θυμίσω αγαπητέ κ. Μολυβιάτη ότι ο ίδιος ο ηγέτης σας τον Οκτώβριο του 1978 επέμεινε να ενταχτεί η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ παρά το γεγονός ότι οι Έλληνες στρατηγοί, όπως ίδιος ομολογούσε, τον πίεζαν να μην επιστρέψει (Αρχείο Καραμανλή, τ.11, σελ. 273).
Όσο κι αν είναι αναμενόμενο ότι οι επικεφαλής των διεθνών οργανισμών έχουν ως βασική προτεραιότητα τις ισορροπίες μεταξύ των μελών τους, ο νυν γ.γ. Γ. Στόλτενμπεργκ ξεπερνά κάθε όριο, υποστηρίζοντας διαρκώς -άμεσα και έμμεσα- την Τουρκία και υποβαθμίζοντας την Ελλάδα. Στη φωτογραφία, «ευγνώμων» ο κ. Στόλτενμπεργκ (δεξιά) προς τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μ. Τσαβούσογλου.Στην επιστολή σας, με υποτιμητικό ίσως ύφος, υπογραμμίζετε ότι «είμαι υπάλληλος των κυβερνήσεων που με διορίζουν και καταβάλλουν τον μισθό μου από τα χρήματα των φορολογουμένων τους. Δεν διαμορφώνω πολιτική –αυτό είναι έργο των κυβερνήσεων– και δεν εκφράζω θέσεις χωρίς την έγκρισή τους. Και προφανώς δε η κυβέρνησή σας δεν έχει εγκρίνει τις δηλώσεις μου».
Μου προκαλεί αλγεινή εντύπωση η τοποθέτησή σας, τολμώντας να την χαρακτηρίσω αφελή. Να σας θυμίσω μήπως τι συνέβη τη δεκαετία του 1970, όταν ήσασταν διευθυντής του γραφείου του Καραμανλή; Ο τότε γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ (1971-1984) Γιόζεφ Λουνς είχε «δημιουργήσει» το περίφημο «Δόγμα Λουνς» σύμφωνα με το οποίο δεν είναι προς το συμφέρον του ΝΑΤΟ να εμπλακεί στις διμερείς διαφορές μεταξύ των Συμμάχων. Έτσι, το ΝΑΤΟ δεν θα έπρεπε να μετατραπεί σε χώρο συζητήσεων για αυτές τις διαφορές και, πολύ περισσότερο, να εκφράζει άποψη ή να τις κρίνει. Δεν κάνω τίποτα διαφορετικό από εκείνον τον γενικό γραμματέα που είχε εξαιρετικές σχέσεις με τον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας Ευάγγελο Αβέρωφ. Ο ίδιος ο Αβέρωφ, δέχτηκε μάλιστα με μεγάλη χαρά τον Δεκέμβριο του 1980 να ενισχυθεί από το ΝΑΤΟ η Τουρκία, παρά το γεγονός ότι ο Ελληνισμός υπέστη εισβολή λίγα χρόνια πριν. Γιατί σήμερα κατηγορείτε το ΝΑΤΟ από τη στιγμή που η χώρα σας βοηθάει τον «θύτη».
Μα και ο εκ των προκατόχων μου, Χαβιέ Σολάνα, εξισώνει θύτη και θύμα, τονίζοντας πως «σε περίπτωση που χρειαστεί να ζητήσουμε από την Τουρκία να είναι παράγοντας ασφάλειας, θα μπορούσαμε να το κάνουμε επειδή η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ». Δεν μου κατέβηκαν από το κεφάλι αυτά που λέω κατά καιρούς και το γνωρίζετε πολύ καλά.
Να σημειώσω ότι και ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, Κρίστιαν Βάγκνερ, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τη «γερμανική θέση για την στρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών» απέφυγε να στηρίξει το δικαίωμα της Ελλάδας. Συνεπώς, μήπως να στείλετε και στον ίδιο μια ανάλογη επιστολή;
Μα εάν έχετε πρόβλημα με εμένα προσωπικά, τότε γιατί δεν διαμαρτύρεστε και στους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες μιας και συντάσσονται με τη Συμμαχία; Ήδη από την περίοδο (δεκαετία 1970) που στέλνατε τους ανθρώπους σας στις Βρυξέλλες για να διαπραγματευτούν την είσοδο της Ελλάδας σε ΕΟΚ/ΕΕ και ΝΑΤΟ, γνώριζαν ότι ο τότε πρόεδρος της Κομισιόν, Ρόι Τζένκινς, τόνιζε «την ανάγκη να αναθεωρήσει η Ελλάδα την στάση της απέναντι στο ΝΑΤΟ και να επιστρέψει στην στρατιωτική οργάνωση της Συμμαχίας». Και πράγματι το κάνατε και μπράβο σας, διότι μας βολεύει στη Δύση.
Την ίδια περίοδο (Μάιος 1977) ο Γενικός Διευθυντής Πολιτικών Υποθέσεων του ολλανδικού υπουργείου Εξωτερικών είχε διασαφηνίσει στην κυβέρνησή σας «ότι η Κοινότητα δεν επιθυμεί να αναγκαστεί μια μέρα να αναμιχθεί σε διεθνή διαμάχη, λόγω διεθνούς προβλήματος του νέου μέλους της» αναφερόμενος στη «διαμάχη Ελλάδος-Τουρκίας».
Οι δε Γερμανοί θέλανε την ελληνική ένταξη στην ΕΟΚ «ώστε η Ελλάδα να μην δίνει υπερβολική σημασία σε ορισμένες τουρκικές ενέργειες». Αυτά τα ξεχάσατε;
Μα όλος ο κόσμος, όπως η Journal De Geneve, γνώριζε κύριε Μολυβιάτη πως από την εποχή που ζητούσατε να ανήκετε στη Δύση, είναι «αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η ΕΟΚ στο πλαίσιο του πολιτικού συντονισμού της, δεν υποστηρίζει καθόλου την Ελλάδα, όταν πρόκειται για τα προβλήματα του Αιγαίου». Παρ’ όλα αυτά κ. Μολυβιάτη, αποφασίσατε να μας ανήκετε, δηλαδή στη Δύση, με τον πρωθυπουργό σας να τονίζει το 1975 στον πρόεδρο της Κομισιόν Ξαβιέ Ορτολί, όταν αυτός επισκέφθηκε την Αθήνα, «θα σας κάμω παραχωρήσεις αντί να σας ζητήσω να κάνετε».
Μήπως λοιπόν έχετε παρεξηγήσει λίγο τα πράγματα; Ίσως κάποιοι στην Ελλάδα φαίνεται να συνειδητοποιούν που μπλέξατε τη χώρα σας. Ήδη ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Βαληνάκης φαίνεται να παραδέχεται ότι τελικά προκαλεί περισσότερες αμφιβολίες «η συχνή διάψευση του κυρίαρχου αφηγήματός μας από τις ίδιες τις απειλές, τις ύβρεις και τις εξελίξεις», ενώ εντυπωσιάζεται από την «άρνηση/αδυναμία των Ελλήνων να διαβάζουνε σωστά τις εξελίξεις, να τις προλαμβάνουνε με «έξυπνες» κινήσεις και τελικά να εκπονήσουνε και υλοποιήσουνε ένα συνεκτικό σχέδιο αντιμετώπισης της Τουρκίας».
Η Ελλάδα είχε και πανίσχυρο στρατό –οι Τούρκοι παραδέχονταν ότι είχατε «1000 φορές καλύτερη αεροπορία»-, και παραγωγικό ιστό και συμμαχίες τόσο με την Ανατολή όσο και με τη Δύση, πριν ενταχτεί στην ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ. Οι κυβερνήσεις σας –και δεν εννοώ μόνο της ΝΔ- όμως αποφάσισαν να στηριχτούν αποκλειστικά στη Δύση, υποβαθμίζοντας τους παραπάνω δείκτες ισχύος και σήμερα τάσσεστε αναφανδόν υπέρ της Δύσης και των ΗΠΑ σε ό,τι κάνουν. Και βεβαίως σας ευχαριστώ γι’ αυτό.
Οπότε, κλείνοντας, αγαπητέ κε Μολυβιάτη, σας ερωτώ: άραγε ποιος είναι πιο ειλικρινής και συνεπής, εγώ που εφαρμόζω την ίδια ατζέντα που υιοθετεί εδώ και δεκαετίες κάθε γ.γ. της Συμμαχίας, ή η δική σας πλευρά που πληρώνει δυτικούς οργανισμούς, ευνουχίζοντας εξαιρετικούς διπλωμάτες σας και ταλέντα ξεγελώντας τον εαυτό σας ότι έτσι αγοράζετε αλληλεγγύη και ασφάλεια;
Ωμά ειλικρινά,
Γενς Στόλτενμπεργκ
Γεν. γραμματέας ΝΑΤΟ
Δημοσίευση σχολίου